• Midden in de peel zit een klein dorpje. Het dorpje leeft van het turf steken in de peel. Ondanks dat is het dorpje heel erg arm. Het word zwaar onderdruk gezet door de burgemeester. Kinderen kunnen hun school niet afmaken want die moeten op jonge leeftijd al helpen met turfsteken of hun moeder helpen met het verzorgen van enorme gezinnen. Meisjes worden op hun 18e al uitgehuwelijkt waar hun ouders waarschijnlijk ook nog een schijntje voor krijgen Daarnaast kent het hele dorp elkaar wat de druk nog hoger maakt.. Tot de grote opstand komt..
    Deze rpg gaat over een aantal jongeren die in de peel wonen. Een aantal rijken, een aantal arme en een aantal uitgehuwelijkten. Hoe gaan zij met de druk van de armoede en het dorp en de opstand om?


    Regels goed lezen
    -16+ mag zowel sex als geweld
    -Niet buiten sluiten,
    -niemand is perfect
    -minstens 4 regels
    -ik keur de rollen goed, en ik maak de topics, tenzij ik iemand aanwijs wie dat mag doen.
    -max 2 rollen per persoon.
    -ik begin pas als ik vind dat er genoeg Jongens en meisjes zijn.
    -Als je aangegeven hebt of je bent uitgehuwelijkt (zowel jongens als meisjes) deel ik in wie met wie, zodat er niemand alleen achter blijft.
    -beschrijving van het dorp goed lezen
    -OOC met [](){}

    het dorp
    Het is een klein dorpje met in het midden een groot plein. Daar staat het dorpshuis waar de mannen die turf steken aan het eind van de week betaald krijgen. Om het plein staat een kerk waar iedereen op zondag heen moet, een schooltje, een kleine bar, een bakkerij en een slagerij en een groentenman, al maken en verbouwen de meeste armen het zelf aangezien ze geen tot weinig geld hebben. Aan de linkerkant van het plein beginnen de rijke en grote huizen tot de grote weg richting de grote dorpen, rechts de arme kleine krotjes tot aan het begin van de peel. ééns per jaar is er een kermis, die is op een groot grasveld aan de linkerkant van het plein


    meisjes
    Shylina dablues/18/arm/uitgehuwelijkt met James Eduward Katcherton Rechazame
    Eden Florence Morales/17/arm/uitgehuwelijkt met Alexander Samuel Johnson Amorphous
    Carmen Mayrose White /17/arm/uitgehuwelijkt met Nathan Drew Hope/HurtedHeart
    Destiny Fivianne Kalvorny/16/rijk/ MyMisery
    Amare Felicia Ramirez/17/arm/uitgehuwelijkt met Aiden Jayson Bright IHeartMusicc
    Doréne Veronique Adams/18/arm/uitgehuwelijkt met Damen Michel Night Aragog
    -uitgehuwelijkte dames vol, niet uitgehuwelijkte kan miss nog, ligt er aan hoeveel jongens nog komen-

    jongens
    James Eduward Katcherton/19/rijk/uitgehuwelijkt met Shylina dablues ShallNotPass
    Aiden Jayson Bright/19/rijk/uitgehuwelijkt met Amare Felicia Ramirez HurtedHeart
    Nathan Drew Hope/Arm/ Uitgehuwelijkt met Carmen Mayrose White MyMisery
    Alexander Samuel Johnson/19/rijk/uitgehuwelijkt met Eden Florence Morales IHeartMusicc
    Damen Michel Night/19/rijk/uitgehuwelijkt met Doréne Veronique Adams ShallNotPass
    Liam Oliver Sanz/18/arm Chaim

    Je kan Altijd nog inspringen

    Rollentopic
    Rollenstory.

    BEGIN:
    Uitgehuwelijkte vrouwen: Je bent de laatste voorbereidingen thuis en voor jezelf aan het treffen, straks ontmoet je voor het eerst de man aan wie je uitgehuwelijkt bent, Je hebt geen idee wie het is of hoe hij eruit ziet. Hij komt langs met zijn ouders en je moet je beste indruk achterlaten. Je bent alleen met je vader en je moeder, je oudere broers/zussen zijn aan het werk en de jongere op school, tenzij je nog jongere heb die nog niet naar school gaan.
    Uitgehuwelijkte mannen: je bent onderweg naar het huis van de vrouw aanwie je uitgehuwelijkt bent of om wiens hand je hebt gevraagd. Je weet al hoe ze eruit ziet, je weet alleen nog niet echt hoe ze is. Na een gesprek met zn alle gehad te hebben ga je met haar naar buiten over het erf ofzo lopen terwijl jullie ouders dingen met elkaar bespreken en afspreken.
    Niet uitgehuwelijkte mannen/vrouwen: Jullie gaan aan het werk, thuis als je thuis moet helpen, of turf steken, misschien huishoudster bij de rijken?

    [ bericht aangepast op 13 juni 2012 - 19:35 ]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    [ Wat voor telefoon heb je dan? En ja klopt maar nu lijkt het zo verschrikkelijk lang vergeleken met de rest XD ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [blackberry. Dan typ ik en dan lijkt het op het schermpje wel 4 of 5 zinnen en dan blijken het er 3 te zijn -.-']


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Ik heb een idee voor m'n personages.. Ze zijn beide ziek en konden niet komen (bloos)


    Don't be like the rest of them, darling

    [ze moeten wel :( probeer nu anders een kleiner stukje dan kan je volgende keer een wat langere doen]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    [ Oh jhua, ik ken dat ben gisteren overgestapt naar andere telefoon het beeld is groter dus je ziet echt wat je typt ;d ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [ff switche naar mobiel]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    [Mijn topic. How can I jump in?]

    Rechazame schreef:
    [blackberry. Dan typ ik en dan lijkt het op het schermpje wel 4 of 5 zinnen en dan blijken het er 3 te zijn -.-']

    Oh, dat is zo gruwlijk irritant.
    Maar ik doe morgen een post, ik duik zo m'n bed in ^^.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    [ Staat in 't begin post ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Eden Florence Morales
    Ik word ruw wakker geschud. 'Ga weg, ik wil slapen,' mompel ik en ik verstop mijn hoofd onder de dekens. 'Eden,' hoor ik mijn broer zeggen. 'Mama zegt dat als je niet zo uit bed gaan we water over je heen gooien'. Aan de toon in zijn stem kan ik gewoon horen dat er een brede grijns op zijn gezicht staat. Met een zucht kom ik onder de dekens vandaan. 'Jaja ik kom al,' mompel ik.
    Iets later loop ik met mijn pyjama nog steeds aan naar de keuken. 'Moet dit nou echt?' vraag ik zeurend. Mijn vader schenkt me een waarschuwende blik. 'Eden, hier hebben we het al vaak genoeg over gehad. Je doet het gewoon. En nu terug naar boven. Je mag in bad,' zegt hij streng.
    Ik slik sarcastische opmerking in en loop gedwee weer terug naar boven waar me moeder me haast gelijk in het bad duwt. 'We hadden je veel eerder wakker moeten maken,' zegt ze gestrest. 'Het komt wel goed mam,' stel ik haar gerust. Ze kijkt me even aan en maar zegt niks. Nog steeds zonder iets te zeggen duwt ze me het bad in. Ik krijg het nog net voor elkaar om mijn pyjama uit te trekken.
    Niet veel later moet ik er weer uit en trek ik de jurk aan die mijn moeder heeft klaar gelegd. Een paar seconden later komt mijn moeder de badkamer weer in en doet ze mijn make-up. Na wat mascara en eyeliner vind ik het eigenlijk wel genoeg. ''Oh nee,' zeg ik als ik zie dat ze blusher pakt. 'Dat spul ga ik niet op doen'. Ze kijkt me even geïrriteerd aan maar legt het toch weer terug. 'We zien je zo beneden wel,' zegt ze waarna ze de badkamer uitloopt.
    Met een diepe zucht loop ik de badkamer ook uit maar ga in plaats van naar beneden, naar mijn kleine kamer. Alleen de schoenen nog. Verdomde hakken. Niet dat ik er een probleem mee heb om op te lopen, want dat gaat me gemakkelijk af. Ik voel me er op een één of andere manier gewoon meer kwetsbaar op. Erg bijzonder zijn de hakken van 12cm niet. Gewoon de zelfde grijze kleur als het jurkje. Nu alleen hopen dat de jongen geen onderdeurtje is.
    Als ik nog een keer mijn haren heb geborsteld loop ik de trap af en ga ik naar de woonkamer. Mijn broers zijn inmiddels al weg. 'Je ziet er mooi uit lieverd,' zegt mijn vader. Ik zeg niks en ga zwijgend op een stoel zitten. 'Op de bank,' zegt mijn vader dan. Ik kijk hem vragend aan. 'Dan kunnen jullie naast elkaar zitten'. Ik zucht even en ga dan zonder iets te zeggen op de bank zitten. Ergens heb ik zin om me ontzettend te misdragen zodat de jongen me niet meer wil. Maar dat kan ik mijn ouders niet aan doen.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [ En ik vond mijn post lang ;oo]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    [ietsjes langer dan ik had verwacht xd]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Alexander Samuel Johnson

    We waren er bijna. Ik zat nog steeds in de oude auto en ik keek ook nog steeds uit het raam. Mijn vader was heel de weg lang aan het door hameren over wat voor een indruk ik moest achterlaten. 'Laat een goede indruk achter jongen.' herhaalt hij voor de 25e keer ofzo. 'Anders vertrouwen ze je niet toe met hun dochter.' Ik rol met mijn ogen, alsof ik een één of ander gestoord iets was. Ik zucht vermoeid. 'Denk eraan, beleefd zijn en ga niet eigenwijs en koppig doen. Je verpest deze kans niet, hoor je dat. Niet.' Zegt hij nog streng toe. Ik slik even, en 'Uhuh.' Ik laat mijn ogen langs de weg dwalen en hoor niet meer wat mijn vader zegt. 'We zijn er.' hoor ik wordt wakker geschud uit mijn gedachte. Ik hoop dat het meisje niet verwaand is, of dat ze een indruk heeft die niet eens waar is. Ik stap de auto uit en doe het portier dicht. 'Waar naartoe.' zeg ik dan tegen mijn vader. Hij loopt al een kant op en ik loop achter hem aan. 'Onthoud wat ik je heb gezegd.' zegt hij nog voordat hij naar de deur loopt en aanbelt.

    [ bericht aangepast op 10 juni 2012 - 22:46 ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Eden Florence Morales
    Mijn vader heeft nog wel ongeveer tien keer gezegd wat ik moet doen. Je netjes voorstellen met je hele naam. Recht op zitten. Met twee woorden praten. Geen sarcastische of bijdehante opmerkingen maken. Niet tegen spreken. Blijven glimlachen. Niet aan je jurkje friemelen. Geen drinken morsen. En nog honderd andere van die dingen.
    Als de bel gaat wil ik uit automatisme opstaan maar me vader gebaard dat ik moet blijven zitten. Hij loopt naar de voordeur en ik haal even diep adem. De drang om nu snel naar boven te rennen en mezelf opsluiten in mijn kamer moet ik maar zien te onderdrukken. Ik hoor dat de deur open gaat en dat mijn vader mijn toekomstige echtgenoot, ughh, en die zijn vader begroet. Ik zucht even kom alvast overeind. Iets later komen ze al binnen. Mijn blik glijdt automatisch naar de jongere persoon. Hij is zeker ouder als mij. Ik schat hem rond de negentien. Zelfs met deze hoge hakken ben ik nog een stuk kleiner als hem. Hij ziet er gespierd uit en vanaf hier lijken zijn ogen zwart. Ik merk dat ik hem wel erg aan het bestuderen ben en kijk snel naar de oudere man, zijn vader.
    'Eden Florence Morales,' zeg ik met een gemaakte glimlach.
    De ogen van de man glijden tevreden over me heen waarna hij mijn hand aan neemt en er een kus op drukt. Daarna loopt hij naar een van de stoelen en gaat er op zitten. Ik loop naar de jongen toe. 'Eden Florence Morales,' herhaal ik mezelf met dezelfde gemaakte glimlach terwijl ik zijn handschud. Voordat hij zijn vaders voorbeeld kan volgen trek ik snel mijn hand los en ga ik weer op de bank zitten.
    Mijn vader gebaart de jongen naast me te gaan zitten. 'Willen jullie iets te drinken?' vraagt hij aan hun.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Alexander Samuel Johnson

    Als de deur open wordt gedaan glimlach ik even. Een oude man staat in de d deuropening en stelt zich voor. Mijn vader stelt zich ook voor en voordat ik naar binnen ga stel ik me ook netjes voor. 'Alexander Samuel Johnson' weg ik dan en steek mijn hand uit. De man leidt ons naar binnen en ik bekijk. Even het huis. Het was er best knus en gezellig. Als ik het meisje van de foto ineens voor me zie ze stelt zich voor. Ik glimlach en stel me weer voor 'Alexander Samuel Johnson' Ik bekijk het meisje onopvallend en ik kan haar stem horen is ze hier ook niet al te blij mee. Als ik naast naar ga zitten fluister ik nog iets heel zachte zodat alleen bij het horen 'Ik weet hoe je je voelt.' Als mijn vader me aankijkt geeft hij me een en nu eventjes weggaan blik. Ik knip en kijk Eden aan. ' zullen we even in de tuin gaan lopen?'


    The duty of youth, is to challenge corruption.