• Midden in de peel zit een klein dorpje. Het dorpje leeft van het turf steken in de peel. Ondanks dat is het dorpje heel erg arm. Het word zwaar onderdruk gezet door de burgemeester. Kinderen kunnen hun school niet afmaken want die moeten op jonge leeftijd al helpen met turfsteken of hun moeder helpen met het verzorgen van enorme gezinnen. Meisjes worden op hun 18e al uitgehuwelijkt waar hun ouders waarschijnlijk ook nog een schijntje voor krijgen Daarnaast kent het hele dorp elkaar wat de druk nog hoger maakt.. Tot de grote opstand komt..
    Deze rpg gaat over een aantal jongeren die in de peel wonen. Een aantal rijken, een aantal arme en een aantal uitgehuwelijkten. Hoe gaan zij met de druk van de armoede en het dorp en de opstand om?


    Regels goed lezen
    -16+ mag zowel sex als geweld
    -Niet buiten sluiten,
    -niemand is perfect
    -minstens 4 regels
    -ik keur de rollen goed, en ik maak de topics, tenzij ik iemand aanwijs wie dat mag doen.
    -max 2 rollen per persoon.
    -ik begin pas als ik vind dat er genoeg Jongens en meisjes zijn.
    -Als je aangegeven hebt of je bent uitgehuwelijkt (zowel jongens als meisjes) deel ik in wie met wie, zodat er niemand alleen achter blijft.
    -beschrijving van het dorp goed lezen
    -OOC met [](){}

    het dorp
    Het is een klein dorpje met in het midden een groot plein. Daar staat het dorpshuis waar de mannen die turf steken aan het eind van de week betaald krijgen. Om het plein staat een kerk waar iedereen op zondag heen moet, een schooltje, een kleine bar, een bakkerij en een slagerij en een groentenman, al maken en verbouwen de meeste armen het zelf aangezien ze geen tot weinig geld hebben. Aan de linkerkant van het plein beginnen de rijke en grote huizen tot de grote weg richting de grote dorpen, rechts de arme kleine krotjes tot aan het begin van de peel. ééns per jaar is er een kermis, die is op een groot grasveld aan de linkerkant van het plein


    meisjes
    Shylina dablues/18/arm/uitgehuwelijkt met James Eduward Katcherton Rechazame
    Eden Florence Morales/17/arm/uitgehuwelijkt met Alexander Samuel Johnson Amorphous
    Carmen Mayrose White /17/arm/uitgehuwelijkt met Nathan Drew Hope/HurtedHeart
    Destiny Fivianne Kalvorny/16/rijk/ MyMisery
    Amare Felicia Ramirez/17/arm/uitgehuwelijkt met Aiden Jayson Bright IHeartMusicc
    Doréne Veronique Adams/18/arm/uitgehuwelijkt met Damen Michel Night Aragog
    -uitgehuwelijkte dames vol, niet uitgehuwelijkte kan miss nog, ligt er aan hoeveel jongens nog komen-

    jongens
    James Eduward Katcherton/19/rijk/uitgehuwelijkt met Shylina dablues ShallNotPass
    Aiden Jayson Bright/19/rijk/uitgehuwelijkt met Amare Felicia Ramirez HurtedHeart
    Nathan Drew Hope/Arm/ Uitgehuwelijkt met Carmen Mayrose White MyMisery
    Alexander Samuel Johnson/19/rijk/uitgehuwelijkt met Eden Florence Morales IHeartMusicc
    Damen Michel Night/19/rijk/uitgehuwelijkt met Doréne Veronique Adams ShallNotPass
    Liam Oliver Sanz/18/arm Chaim

    Je kan Altijd nog inspringen

    Rollentopic
    Rollenstory.

    BEGIN:
    Uitgehuwelijkte vrouwen: Je bent de laatste voorbereidingen thuis en voor jezelf aan het treffen, straks ontmoet je voor het eerst de man aan wie je uitgehuwelijkt bent, Je hebt geen idee wie het is of hoe hij eruit ziet. Hij komt langs met zijn ouders en je moet je beste indruk achterlaten. Je bent alleen met je vader en je moeder, je oudere broers/zussen zijn aan het werk en de jongere op school, tenzij je nog jongere heb die nog niet naar school gaan.
    Uitgehuwelijkte mannen: je bent onderweg naar het huis van de vrouw aanwie je uitgehuwelijkt bent of om wiens hand je hebt gevraagd. Je weet al hoe ze eruit ziet, je weet alleen nog niet echt hoe ze is. Na een gesprek met zn alle gehad te hebben ga je met haar naar buiten over het erf ofzo lopen terwijl jullie ouders dingen met elkaar bespreken en afspreken.
    Niet uitgehuwelijkte mannen/vrouwen: Jullie gaan aan het werk, thuis als je thuis moet helpen, of turf steken, misschien huishoudster bij de rijken?

    [ bericht aangepast op 13 juni 2012 - 19:35 ]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Amare Felicia Ramirez

    Ik schrik even van zijn reactie maar glimlach. 'Is het zo erg van mijn gezicht te lezen?' grinnik ik vervolgens. Ik kon aan zijn stem horen dat hij een beetje zenuwachtig is. 'Kalm aan,' glimlach ik dan. 'Je kan rustig doen, we staan nu niet meer onder druk en we kunnen gewoon ons zelf zijn.' Ik voelde me eventjes vrij, het moment zonder mijn ouders. Ik was weg en ik zou niet geslagen worden of weer ergens tegen een kast aan gesmeten. Ik kijk Aiden aan. Hij is eigenlijk geen lelijke jongen, integendeel. Hij is echt knap. Ik glimlach waarna ik in de verte van onze tuin tegen een boom aan ga zitten.


    [ Alex komt zo ;d ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Aragog schreef:
    Doréne
    Ik glimlachte, en mijn vader liep samen met zijn ouders naar binnen. ''Ehm-'' ik sloeg mijn ogen neer. En hier ging het fout. Nu was ik weer het meisje dat onzeker was tegenover de rijken, dat klunzig was, kortom; het verschrikkelijkste meisje wat hij kon krijgen. ''Kom binnen.'' zei ik uiteindelijk maar, stapte opzij zodat hij er langs kon, en zuchtte onhoorbaar. Goed begin, heel fijn.

    je haar is leuk, btw! ;D


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    {Sorry raak nogal snel afgelijd XD}

    Rechazame schreef:
    Skylina Dablues
    De jongen steekt zijn hand uit. "Ik ben james" zegt hij met een glimlach. Ik schud zijn hand. "Skylina" antwoord ik. Ik kijk hem recht aan in zijn ogen met mijn felblauwe ogen, hij lijkt me een eerlijke jongen. Ik laat hem binnen en schenk dan koffie in voor mijn ouders en zijn ouders, die inmiddels al in gesprek zijn. Ik hoor de vrouw opscheppen over haar zoon en mijn moeder over hoe goed ik het wel niet doe in het huishouden en de mannen hier verzorgen. Ik breng de koffie in de goede porseleinen kopjes. Ik zet het net neer als ik mijn broertjes hoor huilen in de bedstee. "Sky, als jullie nou eens met zn tweeen je broertjes even mee nemen naar het erf. Dan kunnen ze buiten spelen" zegt papa. Ik twijfel even. "Laat ze niet van het erf gaan en pas op de put" zegt mam. "Oke" antwoord ik. Ik haal ze uit bed en loop naar de deur en open die alvast zodat Rick en Jonas naar buiten kunnen. "Ga je mee?" Vraag ik vriendelijk aan James


    James Eduward Katcherton

    Ik rol met mijn ogen als mijn moeder haar gesprek direct begind over mij, had ze echt geen andere onderwerp om over te praten? In mijn ooghoek volg ik Skylina die op dat moment koffie brengt, plots hoor ik ook iemand huilen, als ik het goed hoor zelfs twee iemanden. Het volgende moment steld haar vader voor dat we samen naar buiten kunnen om haar twee broertjes te laten spelen en vraagt of ik mee ga, 'Tuurlijk' Andwoord ik glimlachend terwijl ik opsta en haar naar buiten volg.

    {Daaammm.. En toen moest ik weg.. }


    Don't be like the rest of them, darling

    Aiden Jayson Bright
    Ik grinnik. 'Je glimlach zag er erg geforceerd uit. Vandaar.' Zeg ik vriendelijk terwijl ik naast haar ga zitten. Ik zag een aantal blauwe plekken op haar huid wat me al genoeg zei. Geslagen. Mij gebeurde dat werkelijk nooit. 'Ik moest je dit nog geven. Het was mijn moeders idee.' Zeg ik een beetje beschaamd. Ik haal een hand achter mijn rug vandaan met prachtige felrode rozen. Er zaten ook enkele pioenrozen tussen wat ik de mooiste rozen vond. Ik glimlach een beetje bang dat ze misschien denkt dat ik slijm. Of doet alsof ze het leuk vind.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    [Zo snel O.o, ipad??]

    Skylina Dablues
    Ik zet mijn broertjes op het grasveld waar ze rustig beginnen te spelen. Gelukkig. "Niet al het gras eruit trekken, mama doet jullie wat" waarschuw ik. Ik leun tegen het muurtje van de put en sla mijn armen over elkaar.. Heel eventjes bekijk ik James. Hij is echt heel knap. Tuurlijk heb ik hem wel eens zien lopen in het dorp. Ik had alleen nooit verwacht dat ik uitgehuwelijkt zou worden aan hem. Ik slik eventjes. "dus ehm James" zeg ik ongemakkelijkt. "ehh hoe gaat het?"


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Alexander Samuel Johnson

    Ik sta op na alles wat ze heeft gezegd. 'Wat weet jij nou van mijn leven, wie heeft gezegd dat ik kan kiezen wie mijn bruid wordt, dat we bij mij blijven en dat ik mijn ouders continu zal zien?! Weees blij dat jij ouders hebt bij wie je hoe dan ook terecht zal kunnen. Als het aan mijn ouders ligt ben ik de zondebok van de familie. Ik ben bij mij de één na jongste, mijn broers zijn het huis al uit en mijn zusje is bijna 18. Het was of zij gaat trouwen of ik. Ik heb me voor haar opgeofferd. Doe niet alsof je alles weet, ik probeer hoe dan ook aardig tegen je te zijn. Er het beste van te maken maar het enige wat jij kan doen is zeuren, bot zijn of gewoon denken dat je alles beter weet. Maar ik zal je iets zeggen Eden, je weet niet alles, je weet helemaal niks over me.' Ik ben boos, dat kan je zeker horen aan mijn stem. Boos loop ik een andere richting op. En ik dacht dat ze normaal was, iemand zonder vooroordelen. Ik zucht. Dacht ik nog een normale verstandhouding met haar te kunnen hebben lukt dat zelfs niet. Ik had dit niet van haar verwacht, zeker niet. Op de foto had ze een andere uitstraling. Heel anders.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Amare Felicia Ramirez

    Ik grinnik even, 'Nou, dan moet ik even gaan werken aan mijn acteer talenten. Ik dacht dat die wel goed waren. Ik hou veel mensen voor de gek.' zeg ik dan. Dan haalt hij opeens een bosje met vel rode rozen. Ik glimlach, 'Dat is erg lief van je.' zeg ik dan gemeend. Ik pak de bos aan en leg die op mijn schoot. 'Ze zijn erg mooi. Vooral die pioenrozen.' zeg ik met een lachje. Ik kijk hem aan, 'Zullen we een afspraak aan elkaar maken?' vraag ik dan een beetje onzeker. 'We maken hier het beste van.' Ik vertrouwde hem nog niet zo goed, maar één ding wist ik wel. Hij was echt lief.


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Eden Florence Morales
    Alexander staat op en begint te praten. 'Wat weet jij nou van mijn leven, wie heeft gezegd dat ik kan kiezen wie mijn bruid wordt, dat we bij mij blijven en dat ik mijn ouders continu zal zien?! Weees blij dat jij ouders hebt bij wie je hoe dan ook terecht zal kunnen. Als het aan mijn ouders ligt ben ik de zondebok van de familie. Ik ben bij mij de één na jongste, mijn broers zijn het huis al uit en mijn zusje is bijna 18. Het was of zij gaat trouwen of ik. Ik heb me voor haar opgeofferd. Doe niet alsof je alles weet, ik probeer hoe dan ook aardig tegen je te zijn. Er het beste van te maken maar het enige wat jij kan doen is zeuren, bot zijn of gewoon denken dat je alles beter weet. Maar ik zal je iets zeggen Eden, je weet niet alles, je weet helemaal niks over me,' zegt hij boos waarna hij wegloopt.
    Ik kijk hem verbaasd na en kom dan met een zucht overeind om vervolgens achter hem aan te lopen. Als ik bij hem ben leg ik mijn hand op zijn schouder en draai ik hem mijn kant op. Wanneer ik zijn gezicht zie bijt ik op mijn lip.
    'Sorry,' zeg ik zacht. 'Ik wist het niet van je ouders en je zusje en je hebt gelijk. Ik weet helemaal niks over je, alleen dat je nu boos op me bent'. Mijn hand glijdt van zijn schouder via zijn arm naar zijn hand waar ik een zacht kneepje in geef een daarna weer loslaat.
    'Het is wel duidelijk dat we allebei niet willen trouwen, maar we zullen maar het beste ervan zien te maken.'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Nathan:

    Ik kijk door het raam en zie hoe de huizen weldegelijk iets veranderen. Integenstelling tot het wooncollectief waar ik in woonden, waren dit huizen voor gewoon 1 familie. Tot mijn verbazing waen de mensen niet eens zo anders. Ik keek naar mijn moeder die strak voor zich uit staarde. "De regels." Zei ze streng. "Met twee woorden praten, hele woorden. Niet op dde bank springen, niet zeggen dat ik van skate hou." Zo ging ik nog wel een tijdje door. Ten minste dat was totdat we daar aankwamen.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Aiden Jayson Bright
    Ze legde de rozen op haar schoot. Ze vond net als ik de pioenrozen het mooiste wat me deed glimlachen. 'Zullen we een afspraak aan elkaar maken?' vraagt ze dan een beetje onzeker. 'We maken hier het beste van.' vervolgt ze waarna ik knik. 'Vind ik goed. Ik ben opzich wel blij dat ik uitgehuwelijkt ben met jou inplaats van een verwend rijk meisje dat niet aardig kan zijn. Je lijkt me een aardig persoon.' Zeg ik met een vriendelijke glimlach. Ik voelde me mezelf. Ik gaf heel snel om mensen ookal kende k ze pas net. Ik was volgens min. Ouders een geboren vader. Toen ik op mijn nichtje Tiffany moest passen vonden ze dat ik het zo goed deed. Logisch ik hield van kinderen. Ik zou ze bijvoorbeeld niet uithuwelijken. Zoals bij mij, maar ik vond het dit keer niet erg. Al mocht ik weigeren ik denk dat ik dat dit keer niet zou doen. Ze gaf me een goed gevoel in tegenstelling tot die vorige meisjes.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Alexander Samuel Johnson

    Als ik opeens bij mijn schouder wordt gepakt draai ik me om. Mijn gezicht staat nog steeds boos. 'Sorry.' hoor ik haar zachte stem. 'Ik wist het niet van je ouders en je zusje en je hebt gelijk. Ik weet helemaal niks over je, alleen dat je nu boos op me bent'. Haar hand glijdt van mijn schouder via mijn arm naar mijn hand. Ze geeft me een kneepje en laat die weer los. 'Het is wel duidelijk dat we allebei niet willen trouwen, maar we zullen maar het beste ervan zien te maken.'
    Na deze woorden kijk ik haar nog even aan en ontspan mijn gezicht. Ik kuch even en kijk haar aan, 'Het is al goed. We zijn beide denk ik gewoon een beetje overspannen.' zeg ik dan een stuk kalmer. Ik ga op het bankje zitten en kijk Eden aan. 'Vertel eens.' begin ik dan. 'Wat had jij liever gedaan als we niet hoefde te trouwen, ik zei het je al. Ik zou gaan reizen. Maar jij?'


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Amare Felicia Ramirez

    Hij knikte. Dat was een goed teken. 'Vind ik goed. Ik ben opzich wel blij dat ik uitgehuwelijkt ben met jou inplaats van een verwend rijk meisje dat niet aardig kan zijn. Je lijkt me een aardig persoon.' Zegt hij dan met een vriendelijke lach. Ik lachte automatisch terug. Hij had een lieve lach en ik kon er wel voor smelten. Ik draaide me om naar Aiden. 'Dus, wil je iets over jezelf kwijt? Ik wil wel verder weten met wat voor een jongen ik ga trouwen.' zeg ik met een lachje. 'Gewoon wat simpele dingen, bijvoorbeeld een stukje verleden wat je kwijt wil. Iets over je ouders, familie, dingen waarmee ik rekening mee zou moeten houden en zo.'

    [ bericht aangepast op 11 juni 2012 - 21:27 ]


    The duty of youth, is to challenge corruption.

    Aiden Jayson Bright
    Ik moest dus iets over mezelf vertellen. 'Je moet oppassen voor mijn moeder. Ze overdrijft graag en is een perfecioniste. Ik heb een hond. Een Shiba Inu. Hij heet Haïthi (Hatsjie). Ik heb niet vaak een slecht humeur, maar als ik het heb ben ik niet echt bepaald te harden. Ik hou veel van kinderen en dieren. Ik kan een beetje schilderen. Ik doe aan paardrijden. En ik heb van mijn vader koken geleerd en ik kan het vrij aardig.' Zeg ik dus over mezelf. Ik ga verzitten en kijk haar geintresseerd aan. 'En jij?'


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Carmen Mayrose White
    Mijn moeder nam alles nog is met me door en ik zuchte weer geërgerd. God red mij astubliefd. Dankzij mijn kunst leeffde wij zonder familie in huis, maar deze waren onze buren. Mijn moeder werd hyper toen ze de mensen die ik blijkbaar bijna mijn familie kan noemen voor de deur staan. Ze deed de deur al open om iedereen binnen te laten. Ik glimlachte en bekeek onopvallend de jongen. Hij was knap. Ik streek mijn jurkje vast en ik zag mijn moeder schrikken. Ze wreef over haar eigen wang. Er zat verf. Rode verf ergens op mijn gezicht. O god. Kon het nog erger. 'Ik ben Carmen Mayrose White.' Zeg ik beleefd. Toen ze even niet keken maakte ik mijn vingers nat en haalde ik het van mijn wang. Blunder nummer 1


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Nathan:

    Ik liep naar binnen en bekeek het huis even. Het was nog best mooi. "Ik ben Carmen Mayrose White" Ik draaide me om en bekeek haar even. "Op de foto zag je er anders uit." Mijn moeder geeft me een tik op mijn arm en kijkt me boos aan. "Sorry dat ik mezelf ben."Mompelde ik. Ik ging verder met rond kijken, verwonderd en verast. "Nathan gedraag je." zegt ze en steekt vriedelijk haar hand uit. "Ik ben zijn moeder Danielle Eva Hope. Jullie huis is zo verschrikkelijk mooi." Zeg ze en haar ogen straalden. Ik schraapte mijn keel. "Nathan, Nathan Drew Hope. maar zeg maar gewoon Nathe." mijn moeder keek me nog steeds hoofdschuddend aan en mijn vader was hier ook niet al te blij mee. "hoe gaat het met U?" Zei ik en lachte even nep naar mijn ouders.


    We've lived in the shadows for far too long.