Ik liep met versneldde passen door de donkere gangen die verlicht werden door een aantal kaarsen. De portretten op de muur keken naar me, maar ze zwegen, ze wisten dat er iets was gebeurd, het hing om me heen. Zachtjes opende ik de deur van de ziekenzaal, en liep ik naar het bed van Skye toe. Volgens Anderling kon Skye al gewoon deelnemen aan de lessen, dus kon ik hem ook wel uit de ziekenzaal nemen. Ik ging op de rand van zijn bed zitten en streek zachtjes met mijn handen door zijn haar, toen boog ik voorover en gaf hem een kus op zijn lippen. 'Ik zal je niet vergeten, Skye.' fluisterde ik. Ik stond op, en liep de ziekenzaal uit.
Wat is dit ;u;
It does not do to dwell on dreams and forget to live.