[RPG] The Hunger Games, topic 9 - Speeltopics

[/b]

[ bericht aangepast op 12 juni 2012 - 17:25 ]

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Ghayth

Ik kijk op mijn arm en zie dat ik over een uur verwacht wordt bij een les. Ik moet van de autoriteiten hier zo snel mogelijk aan het werk bij de ondergrondse graanvelden met mijn vader. Ze zijn super blij met Dawn en haar hersenen, maar ik ben hier maar een simpele vreemdeling.
'Tot nu toe vind ik het hier aardig saai, maar ik heb wel dingen te doen.' Ik laat mijn arm met het rooster erop zien. 'Heb jij geen taken gekregen? Iemand uit district 3 moeten ze toch goed kunnen gebruiken bij de wapenafdeling?'

Happy Birthday my Potter!

Marck

Ow dat is waar ook, ik voel dat ik rood word en denk aan de stempel die ik kreeg om eten te halen. Snel kijk ik op mijn arm, "Je hebt gelijk, ik had daar al een halfuur geleden moeten zijn, doeei" ik zwaai en ren snel richting de wapen afdeling geen idee waar dat zou moeten zijn.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Ghayth

Ik wandel grijnzend verder. Die Marck en Rich zijn wel aardig. Sowieso doet Rich Dawn goed. Ze lijkt eindelijk weer wat leven in zich te hebben. Voor de hongerspelen was ze maar een levenloze pop. Het vreselijk om dat aan te moeten zien, maar niemand kon haar helpen. Aron was alles voor haar.

Happy Birthday my Potter!

Marck

Na vierhonderd rondjes gerend te hebben, weet ik nog steeds niet waar ik moet zijn. Shit, handig toch weer. Ik besluit maar om naar de chagrijnige mevrouw van de balie te gaan. Natuurlijk kijkt ze mij weer onnozel aan als ik aankom. "Waar kan ik de wapenafdeling vinden?" vraag ik zenuwachtig "links af, dan rechtdoor, grote grijze deur aan de linker kant" antwoordt ze. Ik probeer het te vinden en heb het dan ook al snel gevonden. Ik doe de deur open en ik krijg twee gezellige glimlachen in mijn gezicht gedrukt. Het zijn de ouders van Rich. "Zo dan ken ik tenminste iemand hier" mompel ik en ik kijk de "fabriek" rond. Natuurlijk ken ik niemand die hier werkt en het zijn ook maar een stuk of tien mensen. Ik ga naast een meisje ,dat nu toevallig met mijnen bezig is, staan en begin met werken. Het meisje komt me vaag bekent voor maar ik weet niet wie het is.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

(Leeft er iemand hier??)

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

(I'm alive)

Vincent:

Ik hoorde Julie en draaide me om. "Julie." Schreeuwde ik vrolijk en gaf haar een knuffel. "Dit is fiv." Stelde ik mijn beste vriendin voor. "Jij ma mij ook zo noemen hoor, maar het is eigenlijk Fivianne." Zei ze lachend en kwm wat dichterbij staan. "Fiv is een beetje verlegen." Zei ik knikkend ensloeg een arm om beidde meisjes. "Laten we naar de rest ga- O my god. Cici, kom hier." Ik tilde mijn zusje op en knuffelde haar. "Nu kunnen we."

We've lived in the shadows for far too long.

Julie
'Julie,' stelde ik mezelf voor aan het meisje. Ik pakte Vince zijn hand vast en hinkte met hem weg. Schuldig keek ik naar Cici, ze vond het vast niet leuk dat hij mij eerst had opgemerkt. Zij begreep vast ook wel dat het niet mijn schuld was.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Cicilia:

Ik keek sip voor me uit. "Vincent" Zei ik jammerend, mooi niet dat ze mijn broerging afpakken. "vincent ikk ben moe." Zei ik en gaapte even nep.

Vincent:

Snel liep ik naar mijn zusje. "Arme jij, kom we gaan een bed zoeken. Fiv?" Fiv knikte als teken dat ze ook wilde slapen. "We gaan opzoek naar bedden." Zei ik vrolijk en begon te lopen.

We've lived in the shadows for far too long.

Marck

Ik moest drie uur in de "Fabriek" of het Hok zoals het door iedereen wordt genoemd. Voor mij was het eigenlijk helemaal geen drie uur, maar wie kan dat schelen? Ik liep het Hok uit en wist niet wat ik daarna zou doen. Dus besloot ik maar om Rich te bezoeken. Ik liep naar het ziekenhuis en zocht naar het bed van Rich. Hij sliep weer, zoals hij de laatste tijd deed. De apparaten piepten, alsof hij een beroerte had gehad of in levensgevaar was, wat niet zo was. Ik bleef bij hem zitten en ging na een tijdje weer weg. Waar zouden de anderen tributen eigenlijk zijn?

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Julie
Ik kwam al snel op een grote afstand van de twee te liggen. Mijn gewonde been werkte nou niet echt bepaald mee. 'Zie ik je zo anders?' vroeg ik. De hele dag overal achteraan lopen vermoeide je echt, maar ik wilde hem toch nog even spreken.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Vincent:


Ik knikte even haar kant op. "Tuurlijk, zodra deze twee liggen te slapen, kom ik." Ik loop nu wat sneller zodat ik exstra snel terug ben. Ik leg de twee in bed. "Slaap lekker." Daarna loop ik terug naar Julie. "Ben er alweer."

We've lived in the shadows for far too long.

Rich

Ik lag voor mijn gevoel al dagen in bed. Dat stomme bed, ik wil er uit en zo snel mogelijk. Ik begon te trappen en te schoppen tot ik er uit mocht. Er kwamen paar verplegers aanlopen die mij wilden helpen, waar ik natuurlijk geen zin in had. Ik trok mijn infuus er uit en liep in mijn ziekenhuis japon, verschrikkelijk ding, naar mijn kamer toe. Trok normale kleding aan en begon zoals gewoonlijk weer wat rond te lopen.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Julie
Ik draai me om als ik Vince hoor. Fijn, weet ik niets te zeggen. 'Hoe was het in je district?' Ugh, domme vraag, misschien wilt hij daar wel helemaal niet over praten. Waarom kan ik nou niet normaal met hem communiceren als ik niet elk moment vermoord kan worden?

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Vincent:

"Leuk, zonder problemen. Ik heb zelfs nog naar mensen gezwaaid." Zeg ik en laat mijn appel zien. "Ook eentje?" Vraag ik glimlachend en neem nog een hapje. "Maar oke, wat is er echt?"

We've lived in the shadows for far too long.

Julie
Dat ging ik hem dus mooi niet zeggen, je weet nooit hoe hij me nu vind. 'Ik heb met Damon een video naar Snow gestuurd,' probeer ik het onderwerp te veranderen. Dit is natuurlijk heel wat, hopelijk leid dit hem af.

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”