[RPG] The Hunger Games, topic 9 - Speeltopics

[/b]

[ bericht aangepast op 12 juni 2012 - 17:25 ]

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

(Whaha, Dawn heeft mazzel dat ze niet zo eigenwijs is xd)

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Dawn

Jaysen lacht terug. 'Dit kan je wel even voelen, maar ik neem aan dat je het wel niks zal vinden voorstellen. Die jongen uit drie mag trouwens blij zijn dat jij hem had gevonden in de arena. Anders was hij allang al gestorven aan die wond aan zijn zij.' Shit, Rich is vast nog steeds niet in het ziekenhuis! Ik kan mijzelf wel voor mijn kop slaan. Straks gaat hij wel dood aan die wond. Het was al telkens aan het ontsteken en nu er niks aan gedaan wordt...
'Is er iets?' De chocoladebruine ogen kijken mij bezorgd aan.
'Rich, hij is vast nog steeds niet naar een dokter gegaan,' zeg ik bezorgd. Jaysen draait zich om en pakt een apparaatje waar hij op drukt. Meteen verschijnt er een verpleegster in de deuropening.
'Zou je die jongen uit drie willen zoeken? Hij moet echt zo spoedig mogelijk naar een dokter.' Ik kan niet dankbaarder zijn. Rich is wel een achterlijke idioot. Dan verzin ik een manier om hem te redden en dan doet hij zo. Eigenlijk maakt het mij verdrietig, dat hij zo ondankbaar is, maar ik laat het niet merken.
'Bedankt,' mompel ik. Jaysen steekt de spuit in mijn voet en gelijk wordt de pijn minder. Vervolgens gaat hij ermee aan de slag. Binnenkort kan ik weer gewoon zonder pijn lopen.

[ bericht aangepast op 5 juni 2012 - 17:58 ]

Happy Birthday my Potter!

Rich

Ik lig op mijn bed te denken over morgen. Opeens wordt er op de deur geklopt, "Gogverdomme, ik doe wel open" sist Marck
"Gewoon neerslaan als het iemand vrage. of zo gaat stellen, ik heb gezegd dat ik er morgen heen zal gaan en niet vandaag"
Marck doet de deur open en doet wat ik zei, snel lopen we er weer vandoor, ik strompel natuurlijk maar kan Marck wel bijhouden. We gaan wee ergens een kast in en blijven zitten. " tot morgen". fluister ik en ik val gewoon in slaap.
Wat heb ik zin in morgen ik lijk wel een kleuter van vijf.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Dawn

Ik zit verzorgd en wel. Ik zal wel drie dagen met krukken moeten lopen omdat ik mijn voet niet mag belasten, maar ik vind het wel best zo. Iedereen is veilig en het Capitool kan ons niks meer maken. Plots wordt er op mijn deur geklopt. Het verbaasd mij, want ik had net bericht gekregen dat de president, ze heet blijkbaar Coin, morgen wel zou komen. Dit is echter de zuster die Rich ging zoeken.
'Hij heeft zich verstopt in een kast met zijn beste vriend. Ik denk niet dat ik hem mee ga krijgen.' Echt, die jongen kan niet irritanter gaan doen.
'Pak mijn tas eens? Ik heb wel een idee. Jij opent de kast en als hij eruit rent, schiet ik hem neer met een verdovingspijl.' Ik zie de zuster twijfelen, maar ze beseft dat het niet goed voor hem is om zo de nacht door te brengen. Gevaarlijk zelfs. Ze geeft mij een paar krukken en begeleid maar naar de kast, die ze wanneer ik er klaar voor ben, open. Missen is vandaag even geen optie.

(Ik moet eten)

Happy Birthday my Potter!

(Rich slaapt dus je mag hem mee beengen naar het ziekenhuis of zo)

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

(Jij mag weer ^^ Want Hij lsaapt)

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Dawn

Ik glimlach als de twee jongens rustig liggen te slappen. Ik hinkel naar de kast en steek voor de zekerheid het pijltje in de schouder van Rich. Er is een lichte reactie, maar meer ook niet. Twee verplegers met een brancard leggen Rich erop en maken vervolgens Marck wakker.

Happy Birthday my Potter!

(Anders kan je ff met Marck praten. Anders is het zo saai)

Happy Birthday my Potter!

(whaha ik weet het)

Marck
Ik word wakker geschud door iemand. Ik kijk omgoog en zie Dawn staan.
Ik zie dat Rich verdoofd ligt op een brancard. Meteen weet ik wat er aan de hand is.
"En wat heeft dit te betekenen? De afspraak was dat hij morgen naar het zieken huis zou gaan!"
Ik kijk ze boos aan. Morgen mag hij toch gaan en staan waar hij wil, hij is dan toch achttien. "Leuk hoor je verjaardag vieren in het ziekenhuis, als jedaar al niet eens wilt zijn." voeg ik er nog bozer aan toe.
Boos ren ik weg, ik kom langs de kamer met wapens en pak een speer die ik vroeger ook had. Boos begin ik hem in de dummy te gooien.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Dawn

Ik laat Marck even uitrazen en kijk hem na. Ik kan hem toch niet snel genoeg volgen op krukken. Ik hinkel naar de brancard en veeg de donkere haren uit het vredige gezicht van Rich.
'Sorry, maar ik kan jou niet ook dood laten gaan.' Dan verplaats ik mij moeizaam achter Marck aan. Als ik hem gevonden heb in een kamer vol wapens met een trainingsgedeelte, blijf ik besluiteloos staan. Ik ken deze jongen amper en heb geen idee wat ik met hem aan moet.
'Ik snap dat jullie het zat zijn te doen wat anderen willen, maar die wond is al te lang ontstoken. Als hij er zo nog een nachtje mee zou slapen, zou het heel slecht kunnen aflopen. Ik vind het echt jammer dat het zo moest.'

Happy Birthday my Potter!

Marck

Ik ben druk bezig om mijn woede af te reageren, als Dawn binnen komt, heb je haar weer.
"Ow," zeg ik ongeïnteresseerd. Ik ga verder en alle speren die ik gooi zijn bijna raak of raak. "En wat vind je er van? Had ik kunnen overleven in de arena?" grap ik snel. Ik ben bijna het zelfde als Rich alleen heb ik donkere ogen, dunner, minder gespierd en maak ik grapjes. Dus eigenlijk ben ik de net zo boze, grappige vriend. Jey wat leuk, ik wil ook achttien zijn, dan kan ik ook doen wat ik wil.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Dawn

'De arena is onvoorspelbaar,' zeg ik, 'maar ik zal jullie vanaf nu met rust laten. Ik weet dat jullie veilig zijn.' Ik verlaat de kamer en ga weer op weg naar mijn kamer het ziekenhuis. Misschien zijn mijn vader en broer mij wel kwijt. Of misschien is er een aardig persoon die mij wel waardeert. Jaysen bijvoorbeeld.

Happy Birthday my Potter!

Marck

"Mij best" zeg ik en ik ga weer verder, ik zie nog vanuit mijn ooghoek dat ze weg gaat.
"Wacht!!" roep ik snel, "Is er hier ergens een trainingshal of zo, deze is wel wat aan de kleine kant"
Ik heb echt zin om weer eens echt te trainen, met grotere afstanden en andere wapens. Heb ik altijd al leuk gevonden en nu mijn ouders er niet zijn kan ik dat ook gaan doen.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.

Dawn

Ik hoor Marck nog roepen, maar ik ben er klaar mee. Hij is zo ondankbaar als wat. Ik zorg ervoor dat zijn beste vriend veilig uit de arena kan komen en het boeit hem totaal niet. Ik heb notabene zojuist misschien wel weer Rich zijn leven gered! Een steek van pijn gaat door mij heen. Ik mis Aron nu eigenlijk alleen maar erger.
Als ik weer bij het ziekenhuis ben ga ik verslagen in mijn bed liggen. Het grootste gedeelte van de lampen is uit, dus het is nacht. Tranen stromen over mijn wangen. Waarom heb ik überhaupt gedacht, dat ik na dit alles weer gelukkig zou kunnen worden?

Happy Birthday my Potter!

Marck

Ik zie dat ze wegloopt en me gewoon negeert.
"Nou ook lekker aardig!" ik ga weer verder en denk er aan hoe ze daar alleen ligt.
Ze vallen ons immers ook lastig dus zij kan ook wel lastig gevallen worden.
Ik ren naar de balie en vraag om het kamer nummer van Dawn
Ik klop rustig op de deur, zonder te zeggen wie ik ben.

Good friends are like stars. You don't always see them, but you know they're always there.