Bereid je voor op een lang verhaal...
Mijn beste vriend T. en ik zijn al jaren goed bevriend en hebben altijd een ontzettend goede band gehad, we deelden alles met elkaar. Eigenlijk heb ik al die tijd wel iets voor hem gevoeld, maar omdat we 'vrienden' waren heb ik het al die tijd onderdrukt. Negen maanden geleden kreeg hij een vriendin, M., en ze werden helemaal verliefd en ik was blij voor ze. Maar M. is nogal jaloers en laat hem niet met andere mensen afspreken, en wordt om de kleinste dingen boos en schuift alle schuld op T. af. Ondanks dat is hij nog steeds bij haar (vraag me niet waarom), maar hij twijfelt er al wel tijden over.
-Oh, en trouwens: T. is een ontzettend lieve jongen met een groot hart die het liefst niemand pijn zou doen, alleen is hij niet goed in knopen doorhakken en laat hij soms een beetje over zich heen lopen.-
Een paar weken geleden heb ik in een diep gesprek hem plotseling verteld over mijn gevoelens voor hem, en hij bleek precies dezelfde gevoelens voor mij te hebben. Wij dus helemaal gelukkig, en hij vertelde me dat hij bij mij wilde zijn en het zou uitmaken met zijn vriendin. Na een week spraken we af, en toen hebben we dus ook gezoend. Met een beetje twijfel deed ik dat, omdat ik niet van T. verwacht had dat hij zomaar vreemd kon gaan, hoe ik hem ken zou hij dat echt nooit doen. Maar ik met mijn verliefde kop dacht er niet veel bij na. Het was een geweldige dag en nog een tijdje ging het zo door, maar afgelopen donderdag vertelde hij me opeens, zomaar uit het niets, dat zijn gevoel toch meer neigde naar M. Hij wilde nog graag beste vrienden met mij blijven en zei dat hij verwachtte dat hij ooit nog wel bij me terecht zou komen, maar dat hij dacht dat nu gewoon niet het juiste moment was. Ik zei dat dat goed was en liet hem maar, maar sindsdien heb ik helemaal niets meer van hem gehoord en het lijkt nu net alsof er niets gebeurd is. Ik ben best wel boos dat hij eerst zoveel beloofde en nu ineens toch bij M. blijft, zonder haar er ook maar iets over te vertellen.
Wat moet ik hier nu mee? Moet ik het gewoon zo laten en wachten tot hij het goed komt maken, of gewoon doorgaan alsof er niets aan de hand is, of M. vertellen wat er aan de hand is, of boos worden op T., of misschien nog iets anders?
Oh ja, misschien even om het wat duidelijker te maken: T. woont best wel ver van mij weg, ik kan niet zomaar naar hem toe. En hij heeft een druk dagprogramma, dus veel tijd om te bellen heeft hij niet tenzij we het van tevoren goed afspreken. M. woont ook een eindje van hem vandaan, maar dan de andere kant op voor mij.
Bedankt voor het lezen (:
This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.