[RPG] We're not like the others ~ 5 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 11 mei 2012 - 20:52 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Mijn Topic's.

[Mijn reactie op Louise komt straks.]

Nathan Alexander Daniels

'Mooi,' zucht ik en sta op, 'Ehm, eetzaal?' vraag ik dan en wrijf even in mijn ogen waarna ik haar weer aan kijk. Zonder dat ik er zelf erg in heb ga ik ook even met min hand door mijn haar.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Jace
We waren een tijdje stil toen we op het bankje zaten en voor het eerst in een lange tijd wist ik niet wat ik moest zeggen of doen, behalve een arm om haar schouders heen te leggen en mijn andere hand die van haar vast te pakken en mijn vingers met die van haar te verstrengelen.
Ik zuchtte diep en dacht na over wat ik eigenlijk kon zeggen of doen, totdat ik een vreselijke koppijn kreeg. Fuck, ik dacht dat die regen van vannacht mij niets kon doen, maar daarna was ik uit mijn vampierenvorm, natuurlijk. Dat moet mij weer overkomen, toch probeerde ik het May niet te laten merken, dus plakte ik een glimlach op mijn gezicht. Eentje die moeilijk te doorzien was.

[Celeste.... ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'Mooi,' zucht hij waarna hij opstaat. 'Ehm, eetzaal?' vraagt hij en hij wrijft met zijn handen in zijn ogen en kijkt me weer aan terwijl hij een hand door zijn haar haalt.
'Sure,' mompel ik waarna ik langs hem loop.
'Ben je echt zó moe?' vraag ik dan.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

May Rose White
Er was stilte maar een aangename wat het prettiger maakte. Ik dacht zelf ook na. Over Vanacht je kon onze voetstappen nog zien waar we gelegen hadden van elkaar gescheiden en zelfs mijn tranen. Wat als ik gister wel in mijn weerwolfvorm was veranderd. Wat als hmm. Zou er me mij hetzelfde zijn gebeurt als met mijn broer Deuce. Zo zou Jace toch niet zijn. Die zou een vriend niet doden. Toch? Ik zag ook een denkgezicht bij Jace, maar hij plakte een Glimlach op zijn gezicht. We wisten beide niets te zeggen een situatie waar ik echt nooit in raakte. Het voelde vreemd en onverwacht. Ik zag dat hij ergens mee zat, maar zijn glimlach was zo moeilijk te doorzien. Ik kon geen echte emoties zien. 'Waar denk je aan?' Vraag ik met een echte glimlach. Plots voel ik de wolken uit elkaar gaan en een prachtig zonnetje verwarmt ons. Nou eerder mij want Jace was koudbloedig, maar dat merkte ik niet. Ik zou alsnog door hem verwarmt kunnen worden. Hij maakte me warm van binnen en week natuurlijk. Nog steeds nieuwschierig keek ik hem aan. Ik wou serieus weten waar hij aan dacht.

I'm finally back, Finally after a Year break

Nathan Alexander Daniels

Ik rol met mijn ogen, 'Het spijt me voor het feit dat ik moe ben,' grom ik dan. 'Ja ik ben zo moe, ik heb al een paar dagen slecht geslapen, of gewoon net als vannacht niet,' en loop achter haar aan.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Feline Haven Chase
'Het spijt me voor het feit dat ik moe ben. Ja ik ben zo moe, ik heb al een paar dagen slecht geslapen, of gewoon net als vannacht niet,' gromt Nathan.
'Het was maar een vraag,' mompel ik.
We lopen door de leerlingenkamer richting de trap. Als we de trap een paar treden af zijn verlies ik mijn evenwicht en val ik bijna. In een poging om te blijven staan grijp ik Nathan bij zijn arm vast maar het gaat niet zoals ik had gehoopt en ik trek hem mee in mijn val. Samen rollen we de trap af.
Ik slaak een zachte kreun als hij vol boven op me belandt.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Nathan Alexander Daniels

'Schat,' mompel ik als ik op haar ben gevallen. 'Hoe vaak wil je dit nog bereiken?' en ga weer rechtop staan. Ik kijk haar even bezorgd aan, 'Gaat het een beetje?' vraag ik wanneer ik haar op wil trekken. 'Hoe viel je eigenlijk?'

The duty of youth, is to challenge corruption.

Feline Haven Chase
'Schat,' mompelt hij.
Ik trek mijn wenkbrauwen op.
'Hoe vaak wil je dit nog bereiken?' hij gaat weer rechtop staan en kijkt me bezorgd aan. Tenminste dat lijkt zo, zal vast wel niet echt zo zijn. 'Gaat het een beetje?' vraagt hij als hij me overeind heeft getrokken.
Nu begint het eng te worden.
'Hoe viel je eigenlijk?'
Ik haal mijn schouders op. 'Ik verloor gewoon mijn evenwicht,'
Met een pijnlijk gezicht wrijf ik even over mijn billen. Zeker weten dat daar nu een blauwe plek zit met de grote van een heel continent. 'Auw,' mompel ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jace
"Waar denk je aan?" Ik keek even naar haar alsof ik in gedachten was, maar bouwde die muur weer om me heen en glimlachte charmant naar haar.
"Aan jou, lieve schat," Grinnikte ik, en nu hoopte ik maar dat ze erin zou trappen en niet door zou vragen, aangezien ik geen zin had om te vertellen dat ik volgens mij ziek zou worden. En ziek werd ik meestal echt doodziek.
Geen zin in bezorgdheid van haar.
"Hoe mooi je bent." Ik drukte een kusje op haar lippen.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Nathan Alexander Daniels

Ik grinnik even en zucht dan. 'Ehm, weet je zeker dat het gaat?' vraag ik dan nog voor de zekerheid.
De bezorgde ondertoon verwarde me, waarom voelde ik me zo bezorgd om dit meisje? Waarom lijken de dingen die ik tegen haar zeg een andere betekenis te hebben? Ik zuchtte en keek haar niet aan.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Feline Haven Chase
'Ehm, weet je zeker dat het gaat?' vraagt hij met een bezorgde ondertoon.
Ik kijk hem even fronsend aan en knik langzaam. 'Ja hoor,' zeg ik.
'Laten we gaan ontbijten,' zeg ik snel om op een ander onderwerp te komen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

May Rose White
Hij keek me aan maar zijn ogen waren dof en dat liet zien dat hij aan het denken was. "Aan jou, lieve schat," Grinnikte hij. Ik geloofde er zelf geen snars van. Al zal ik niet doorvragen anders zou hij het wel zeggen toch?"Hoe mooi je bent." ging hij verder en hij gaf me een kort kusje op mijn lippen. 'Oke dan lief.' Zeg ik met een kleine, maar oprechte glimlach. Mijn hoofd laat ik weer steunen op zijn schouder bij zijn nek. Het was een heerlijke plek. De zon voelde nog steeds warm aan op mijn huid net als Jace zijn lichaam. Ik hunkerde er nu best wel van, maar Jace was er nog niet klaar voor om zijn angsten te overwinnen. Hij zou dan bang zijn dat hij me zou dwingen of verwonden maar dat betwijfelde ik.

I'm finally back, Finally after a Year break

Nathan Alexander Daniels

Ik knik. 'Ehm oke,' Als we richting de eetzaal lopen kan ik ;t maar steeds niet uit mijn hoofd halen. Ik zucht en als ik de kantine binnen loop zie ik Jace en May zitten. Zonder twijfel loop ik naar hun toe, maar Feline loopt weer eens de andere kant op. Voordat we worden afgeschoten kan ik ons nog net stoppen. 'Daar?' vraag ik uiteindelijk en wijs naar een tafeltje waar nog niemand zit.

The duty of youth, is to challenge corruption.