• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Hetcellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    • Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    • Nicholas Boq Mead - Escritura
    • Boy - TheRumIsGone
    • Jacob Russell Brand - Tisiphone
    • Nessarose Denise Scribe - Escritura
    • Girl - Space
    • Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
    • Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    • Ilsa Minnie Macke - Mombasa
    Nog 1 mannelijke cipier.

    Prisoners: (Totaal 14)
    • Courtney Valentina Ferguson - Password
    • Maya Juliëtte Adams - Aragog
    • Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    • Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
    • Chayenne Sharona Lopez - NightShot
    • Delphine Sarah Parker - Frodo
    • Dakota Moore - Endure
    • Mallory Tracy - Assassin
    • Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
    • Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
    • Luca Jones - Assassin
    • Jayden Jason Bright - HurtedHeart
    • Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    Nog 1 mannelijke gevangene

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.

    Cell Division.
    Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
    Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
    Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 5: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
    Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.

    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 11:43 ]


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    [Ze vertelt ws toch niks a. ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    scribere schreef:
    [oeh nu ben ik benieuwd zal ik nog even wachten met mijn Beau-post?]

    [Nee, post Beau maar dan kan ik nog even denken... I have an idea!]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Beau is weer de oude voor zolang het duurt. Ze is een beetje wisselvallig. Sorry dat het zo kort is maar ik heb geen tegenspeler vandaar]

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    Ik vouw de brief weer netjes op en stop die in mijn broekzak. Voorzichtig ga ik met mijn vingers langs mijn ogen. 'schakelen Beau,' prevel ik tegen mezelf omdat ik weer wil lachen en sneren. Kort samengevat wil ik de tijd terugdraaien maar omdat dat niet kan moet ik genoegen nemen met doen alsof er niets is gebeurd. Misschien moet ik teruggaan naar de eetzaal omdat daar nou eenmaal veel meer mensen zijn die figurant kunnen zijn bij mijn toneelstukjes. Ik grinnik even, back Beau denk ik waarna ik triomfantelijk glimlach. Ik haal een hand door mijn haren en ruik er even aan. Mijn haren ruiken nog altijd hetzelfde natuurlijk, fris naar de regen. Ik schud mijn hoofd zodat mijn krullen eromheen vallen en loop vol zelfvertrouwen terug de eetzaal in. Mijn oven glijden rond, ik zoek een of ander hitsig joch aan wie ik kan vragen of hij wil beschrijven hoe ik eruit zie aangezien er in dit hele cellencomplex niet echt fatsoenlijke spiegels hangen. Ik wend mijn blik expres af, niet meer kijken naar de plek waar ik net nog met Vic zat. Die plek is dood net zoals de Beau van die plek dood is. Glimlachend loop ik naar een van de banken en kuch even zodat mijn stem dadelijk niet begint te trillen. Het is zo te zien al weer bijna tijd voor de lunch.


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    [Mallory zit niets te doen in haar cel.]


    Your make-up is terrible

    [ik ben benieuwd even thee zetten enzo en dan ben ik back]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    [Het idee is wel een proces dus het duurt een tijdje voordat er duidelijkheid is.]
    Victor Benjamin Söderberg

    Wanneer ik Beau, iets te zelfverzekerd, weer binnen zie lopen weet ik het meteen. Ze zet haar wankele masker weer op. Zo moe word ik van dit soort mensen. Ik schud met mijn hoofd en sta soepel op. Als zij alles zo wilt spelen moet ze het zelf weten. Als zij het kan, kan ik het ook. Ik sla een aantal keer op mijn wangen om weer kleur in mijn gezicht te krijgen. Diep haal ik adem en ik haal mijn o zo bekende grijns weer op mijn gezicht. Met een nonchalante houding loop ik op Beau af. Grijzend ga ik tegen over haar zitten en ik kijk haar doordringend aan.
    "Zijn we weer normaal?"
    Op het laatste woord leg ik vooral de nadruk. Haar houding bevalt me niet. Ze verbergt zich voor haarzelf. Het is slecht voor je. Ze mocht dan wel bezorgd over mij zijn maar dit is eigenlijk nog erger. Ze gaat zichzelf opeten op deze manier. Van zichzelf walgen. Met een uitdagend lachje kijk ik haar aan.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Ik ben eten.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    Ik schrik op als Victor weer tegenover me gaat zitten. 
    'Zijn we weer normaal' de nadruk ligt op het laatste woord en dat irriteert me mateloos. Hij heeft me door en wat had ik ook verwacht, ik voel me weer heel even afzwakken maar ga dan rechtovereind zitten en glimlach naar hem. Hij is waarschijnlijk boos, en ja hij staat in z'n volste recht dat wil niet zeggen dat hij alles kan flikken.
    'Dat kan ik ook aan jou vragen,' glimlach ik, meteen voel ik me moe. Moe van het spelen, eerder had ik daar nooit last van. Ik wil weg, zoekend kijk ik om me heen. Ik kijk hem aan, hij lijkt weer de oude. Een lichte paniek overvalt me, wat als hij het wel speelde. Hij degene was die doet wat ik altijd doe  wat als hij mij heeft gekraakt en zelf heeft gespeeld. Ik schud mijn hoofd en schiet haast in de lach. Dit is gemeen ik weet dat het real was. Ik wacht tot mijn ademhaling weer een rustig ritme heeft aangenomen.
    'waarom doe je dit?' vraag ik een beetje gekwetst.
    'Ik ging weg voor jou Vic, als je boos bent snap ik het best maar laat me verder met rust ik wil het niet weten ik wil niet horen wat je van me vindt. Noem het laf, het maakt me niet uit,' zeg ik. Hij zou gelijk hebben maar ik ben en blijf een onredelijk meisje. Met alle liefde zou ik dat lachje van zijn gezicht willen vegen. Ik wil hem nog steeds geen pijn doen maar ik weet ook van mezelf dat ik opvliegend wordt als hij doorgaat, probeert door te dringen.


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    [Ik maak even een nieuw topic aan! (:]

    [yeah is goed]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Nieuw Topic!

    [ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 19:18 ]

    Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

    Ook Luca's mondhoeken krullen om bij het zien van haar lichaam. Hij kijk van mij naar Nicole en lacht zachtjes. "Ik zal niets doorvertellen, het is jouw woord tegen het onze lieverd,"
    "Ik wil mijn handen niet eens van je af houden, het voelt wel fijn zo, je huid onder mijn vingertoppen," Zijn vingers strelen haar zij en ik zie hem kijken naar haar gezicht.
    "En ik wil niet dat je dat doet," Zegt ze tegen Luca.
    "En er bestaat altijd nog iets als een onderzoek," Deze keer zijn de woorden voor mij bedoelt.
    Ik kijk haar recht in haar ogen aan. Mijn blik boort zich in de hare. "Een onderzoek, hmm?" Herhaal ik.
    "En hoe willen ze bewijzen dat ik je misbruikt heb?" Mijn stem is kil en koud.
    Ik trek haar handen verder boven haar hoofd en hou ze nu met één hand vast. Met mijn andere vrije hand streel ik haar tedere, zachte huid. Ik glijd langs haar gezicht speel met haar haren.

    [Yes. :'D]


    Your make-up is terrible

    (Had zin om nog een stukje te schrijven)

    Delphine Sarah Parker

    Als ik recht kom dankzij de warme hand van Drew, sta ik ineens recht voor hem. Ik hoor zijn ademhaling en kan alles van zijn gezicht tot in het kleinste detail zien. Hij trekt zijn kleding recht en opent de deur. Nog een plagerige knipoog en dan is hij weg. Meteen als de deur dicht slaat laat ik me zuchtend op bed zakken en kijk dromerig voor me uit. Hij moet het ook gevoeld hebben, het moment dat we zonet hadden. Dat moet.
    Ik spring ineens op en maak voor de tweede keer die dag mijn gezicht schoon. Als we straks weer naar de eetzaal moeten, zal ik stralen. Enkel voor hem, maar hij zal weten dat het voor zijn aandacht bedoelt is. Ik verwissel mijn hemdje voor een lichtgroen topje dat de kleur van mijn ogen versterkt en mij rode haren opfleurt. Als ik voorover buig is er bijna een gehele kijk op mijn beha. Ik grinnik als ik denk aan de manier waarop hij zal reageren als ik 'per ongeluk' mijn vork laat vallen en hem dan wel moet oprapen.
    Ongedurig laat ik me weer op bed zakken en leg mijn hoofd op het kussen. Wachtend op de verlossende bel, het teken dat ik weer naar hem toe mag.


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Luca Jones

    "En ik wil niet dat je dat doet." Zegt ze tegen mij waar ik me niets van aantrek want ik ga gewoon verder, daarna richt ze zich op Drew. "En er bestaat altijd nog iets als een onderzoek."
    "Een onderzoek, hmm?" Herhaalt Drew haar. "En hoe willen ze bewijzen dat ik je misbruikt heb?" Zijn stem klink kil, ik herken het.
    Hij trekt haar handen verder boven haar hoofd en houd ze nu met één hand vast. Met zijn andere vrije hand streelt hij haar huid. Hij glijd langs haar gezicht speelt met haar haren.
    Voor mij veel te veel gedoe. Ze praat me nog steeds teveel, op dit moment wil ik er een beetje vaart in krijgen. Ik schuif en stukje naar beneden over haar benen heen zodat ik haar broek los kan maken en een stuk naar beneden trek. Weer laat ik mijn handen langs haar huid van haar benen glijden, gewoon omdat ik weet dat ze het niet wilt en er niets aan kan doen. Ik kijk op naar Drew.
    "Wil jij ook?" vraag ik aan hem, haar negerend. Ze heeft nu geen wil.


    Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt


    Your make-up is terrible