• In dit gerenoveerde gebouw zijn een aantal appartementen gemaakt, speciaal voor jongeren tussen de zestien en zesentwintig. Op het oog lijkt het een normale jongerenwoning, feestjes, troep en ruzies. Maar er is één ding anders, de meeste inwoners zijn namelijk vampiers.


    Het leek me wel een leuk, niet al te ingewikkeld idee. :'D Er mogen dus mensen én vampieren in het gebouw wonen, alleen of met meerdere in een appartement. Alleen, er zijn géén slechte vampieren in dit gebouw. Je kan als vampier dan ook géén mensen bedreigen die ook in het gebouw wonen. Natuurlijk drinken ze wel bloed, via voorverpakt bloed, dierenbloed of eventuele vrijwilligers.

    De indeling van het huis:
    Er zijn twee verdiepingen en een begane grond. Op de begane grond heb de entree, de brievenbussen, het kantoor van de huisbaas (Darren Dimir) dat het nummer 1 draagt en een gezamelijke woonkamer met een keuken. Dan heb je een trap naar beneden, opslagruimte en een trap naar de eerste verdieping, waar de kamers/appartemenen de nummers 10 tot en met 17 bedragen. (de nummers 2 tot en met 9 bevinden zich in de opslagruimte) Op de tweede verdieping vind je de nummers 18 tot en met 25. Er is ook nog een kleine kruipzolder waar je in het plafond van verdieping twee een klein luikje kan ontdekken die erheen leid.
    De indeling van de kamers:
    Als je de deur opent en binnenkomt, kom je in de hal. Die komt uit op een woonkamer, met aan de ene kant een open keuken en aan de andere kant twee deuren, van de slaapkamer en de badkamer. In de hal zit een deur met een ondiepe inloopkast die vooral als kleine opbergruimte en kapstok gebruikt word.

    Mensen:
    - Damon Blake Kamernummer 18
    - Jeremy Velez Kamernummer 14
    - Mary Lea Ché Kamernummer 11
    - Cassie Raven Benson Kamernummer 17
    - Celeste Blake Kamernummer 10
    - Yomi junko child Kamernummer 12


    Vampieren:
    - Luca Jones Kamernummer 19
    - Darren Dimir Kamernummer 13
    - Solomon Vigée-Lebrun Kamernummer 16
    - Layne Nicolas Kammernummer 24
    - Chèlle Ophelia McFadden Kamernummer 22
    - Hanna Brigitta Kunert Kamernummer 21


    De regels:
    - AN gebruik graag.
    - Je kan niet iemand vermoorden zonder toestemming.
    - Buiten de RPG praten tussen haakjes.
    - Plezier maken.
    - 16+ is toegestaan.

    Het is op elk moment mogelijk om in te stromen als nieuwe bewoner. Je hoeft hiervoor niets bij te lezen of te weten.

    Rollentopic.


    Your make-up is terrible

    Chèlle Ophelia McFadden

    "Hier was ik zeventien. Ik werkte nog niet, en Royce kende me ook nog niet. Mijn ouders konden toen al niet meer werken en ik was het oudste kind thuis. Hier op deze foto," Ik wijs een foto aan waar ik weer met mijn familie op sta, we zien er beter doorvoed uit en de kleding is iets netter.
    "Deze is op mijn verlovingsfeest gemaakt. Royce had voor een ruimer onderkomen gezorgd en ik werkte toen ook al, om te kunnen eten. Al ging het meeste geld naar Royce. In die tijd leefde je voor één pond per maand in een kamer."


    We'll still love each other, forever and always. <3

    Damon Blake

    "Oooh okay. Dat is wel raar om je zo te zien." zei ik terwijl ik naar de foto's keer. "Maar dat is wel goedkoop zeg."


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Cassie
    'Gemeen,' grinnik ik waarna ik hem op zijn buik prik. Ook al weet ik dat dat geen zin heeft. 'Kan ik je ook niet overhalen om me wat tips te geven?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones
    "Ja." zeg ik langzaam. "Maar daar moet je wel wat moeite voor doen hoor."


    Your make-up is terrible

    Cassie
    'Dan moet je me eerst vertellen hoe ik je misschien over kan halen,' grinnik ik.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones
    Ik tuit mijn lippen.


    Your make-up is terrible

    Cassie
    Ik grijns even en druk dan een kusje op zijn lippen. 'Goed genoeg?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Chèlle Ophelia McFadden

    "Alles in die tijd was goedkoop. Maar voor ons was het nog een hele opgave om die ene pond bij elkaar te hebben in één maand." Ik blader verder.
    "Dit is rond 1904, het slappe aftreksel van de pruikentijd. De mode bleef ook zo tot ongeveer rond de twenties. Kijk maar, 1915. Het jaar dat de Titanic zonk." Ik zag er rond die tijd al veel beter uit, Royce overleed in 1890 en toen zwierf ik gewoon nog rond in Londen en dus erfde ik zijn fortuin. Hij werd vermoord door een andere hoerenbaas.


    We'll still love each other, forever and always. <3

    Luca Jones
    "Bijnaaa. Iets langer." antwoord ik lachend.


    Your make-up is terrible

    Damon Blake

    Ik knikte langzaam. "Dat kan ik begrijpen." Toen keek ik naar de foto. "Dat zag er echt raar aan. Niet lelijk ofzo, maar wel raar." grinnikte ik.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Cassie
    Ik glimlachend even en druk mijn lippen weer op die van hem. Een paar seconden langer nu. Dan haal ik mijn lippen weer van de zijne.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Luca Jones
    Ik kus haar zachtjes terug. "Hm, nu ben ik wel vrolijk genoeg denk ik." Ik lach even.


    Your make-up is terrible

    Chèlle Ophelia McFadden

    "Het is ook mijn minst favoriete tijdperk. De mode werd pas interessant vanaf hier. De wilde twenties. Ook dus rond de tijd dat ik Luca ontmoette. Ik hing veel rond in rokerige kroegen en casino's, tussen de gangsters. I always likes playing with the big boys. En natuurlijk kan dan een dubbele Martini on the Rocks niet uitblijven." Grijns ik. Ik vond de twenties altijd wel wat hebben, toch klassiek, maar luchtiger.


    We'll still love each other, forever and always. <3

    Damon Blake

    "Hahaha okay, het is echt niks voor mij. Maar ja, jij bent veel ouder dan ik dus dan kan ik het wel snappen." zei ik grinnikend en keek haar plagend aan.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Cassie
    'Mooi zo,' zeg ik glimlachend waarna ik mijn hoofd weer op zijn schouder laat rusten.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered