Naam; Manon
Leeftijd; 16
Tekst; Link naar mijn verhaal (:
Het lijkt me heel leuk om samen zo'n verhaal te schrijven! 
The truth may be orange!
ik wil graag mee doen. Heel graag zelfs 
naam: Roos
leeftijd: 16
stukje ZELF geschreven tekst:
De jongen had lichtbruin haar dat tot op zijn schouders hing en Kate zag meteen dat hij nog veel moest leren. ‘Kate, jij bent nog over; ga jij dan maar oefenen met Sean.’ Kate zuchtte, sloeg haar ogen ten hemel en keek de leraar aan. ‘Moet het echt?’ De leraar gaf haar een waarschuwende blik. ‘Je moet aardig doen tegen de nieuwe, Kate. Jij gaat met hem, dat is goed voor je.’ Kate’s dag was weer verpest. De overwinning van vanmiddag was weggevaagd. De jongen keek wat ongemakkelijk. ‘Als ze niet wil, dan ga ik met iemand anders hoor.’ zei hij. ‘Nee, Kate moet ook een keer aardig tegen iemand doen.’ Grinnikte Lii en Kate keek haar woest aan. Sean liep op haar af. Kate trok haar standaard, sombere, gezicht en zuchtte. ‘Als we klaar zijn lig je in het ziekenhuis.’ fluisterde ze. Sean sloeg zijn ogen neer. Kate schopte zachtjes tegen zijn been. ‘Hup, ik heb niet de hele dag. Ga klaar staan.’ ‘Ik weet niet hoe dat moet.’ zei Sean en keek haar strak aan. ‘Ga staan met je linkerbeen vooraan, als je rechts bent tenminste, en pak je zwaard zo beet.’ zuchtte Kate. ‘En kijk niet naar mijn ogen, waarom vind iedereen ze zo raar?’ beet Kate hem toe. Sean bleef haar aan kijken, maar keek niet meer naar haar ogen. ‘Oke, ik val aan, jij blokeert. Ik hoop dat je weet wat je moet doen?’ Hij knikte. ‘Ik begin op drie. Een, twee...’ Kate sloeg toe en Sean probeerde te ontwijken, maar Kate sloeg nog eens en zijn zwaard vloog uit zijn handen. ‘Pak hem op en ga door.’ mopperde Kate en Lii grinnikte. Na nog een stuk of vijf keer hetzelfde gromde Kate en liep naar de leraar toe. ‘Meneer, ik ga niet meer met hem. Hij is te simpel. Mag ik tegen een ander?’ smeekte ze. Hij zuchtte, zag de hijgende Sean op een bank zitten en knikte. Er druppelde een beetje bloed uit zijn hand. ‘O nee he, Kate... Wil je de volgende keer alsjebliéft géén bloed laten vloeien?’ De leraar was echt kwaad, maar Kate leek niet van haar stuk gebracht. ‘Moeten jullie hem maar niet naar mij sturen.’ ‘Ga jij maar met Lii dan kan Steven met Sean.’ Kate grijnsde en Steven liep al op Sean af. ‘Oké Lii, ik ben nog steeds wild, want echt wild kon ik niet zijn bij het nieuwtje.’ Dit was beter. Lii was beter getraind en ze waren aan elkaar gewaagd. Uiteindelijk won Kate, maar dat zei niet veel omdat het ook wel eens andersom was. Sean was wel iets vooruit gegaan, maar Kate ergerde zich nog steeds aan hem omdat hij heel irritant aan het doen was met zijn zwaard. Hij zwaaide er raar mee en verwondde Lii bijna. Kate stopte met een keiharde zwiep van haar eigen zwaard die van hem en hij schrok zich rot. ‘Hou. Op. Met. Raar doen!’ Ze trok zijn zwaard uit zijn handen en bekeek het. ‘Rotzwaard.’ ze gooide het weer op de grond en liep naar de kleedkamer. ‘Kate, blijf even.’ hoorde ze en midden in haar stap draaide ze zich om. Toen iedereen weg was, keek haar leraar haar geirriteerd aan. ‘De volgende keer doe je aardiger tegen hem, oké?’ Ze zuchtte. ‘Oom, alsjeblieft. Je weet dat ik er niks aan kan doen. Ik kan gewoon niet tegen groentjes, dat zit in mijn aard. Het spijt me, sorry, maar hij is zo slecht. Geef hem alsjeblieft bijles ofzo of laat hem meedoen met de beginnersgroep.’ Haar oom schudde zijn hoofd. ‘Nee, daar is ie te oud voor. Hij is even oud als jullie zijn.’ Kate gaf haar zwaard terug en liep woest naar de kleedkamer. Lii en zij waren de enige meisjes en hadden dus een kleedkamer voor hen alleen. ‘Ik vind hem super irritant, en mijn oom wilde dat ik aardig tegen hem deed.’ Lii glimlachte. ‘Je haat groentjes, maar mij haatte je ook toen ik er net op kwam en nu zijn we beste vrienden.’ ze haalde een borstel uit haar tas en haalde het elastiekje uit haar zwarte haar. Kate keek hoe Lii borstelde en dacht ondertussen aan iets anders. Ze merkte niet dat Lii wat vroeg. ‘Ka-ate? Ik vroeg wat hoor.’ Kate schrok op. ‘Uh.. Wat vroeg je?’
‘Ik vroeg wat er is.’
Ze ging verzitten en Lii stopte haar borstel terug. ‘Ik zat te denken... Waarom ben ik altijd zo druk? Zo wild? Ik ben anders, mijn hele kamer is anders en ik vecht snel. Waarom? Ik heb geen ADHD of zo.’ Lii deed een ander t-shirt aan en gaf antwoord toen haar hoofd weer zichtbaar was. ‘Iedereen is anders, Kate. En iedereen heeft daar moeite mee. Maar daar moet je je geen zorgen over maken. Ik ben ook anders...’ Kate pakte haar ene schoen en deed haar voet er in. ‘Ja maar dat is gewoon vetcool, ik wil zo met je ruilen.’ grinnikte Kate en Lii knikte. ‘Doen? Ik wil je ogen er ook bij.’
‘Daar keek ie ook gelijk naar. Het is gewoon irritant.’
‘Apart ja, maar mooi.’ Kate keek in de spiegel naar haar gouden ogen. ‘Aha...’ mompelde ze. Het kon wel allemaal zo zijn, ze wilde liever gewoon onopvallende ogen, bruin of blauw ofzo. Veel gemakkelijker.
"It's funnier in Enochian." ~ Castiel
