Mijn ogen zochten hem automatisch op tussen de menigte. Al snel bereikten ze hun doel, alsof ze erop afgesteld stonden. Ik volgde zijn bewegingen, analyseerde zijn o zo bekende lach en de pretogen die erbij hoorden. Ik besteedde geen aandacht aan de mensen om hem heen of de reden waarom hij lachte. Dat was voor mij niet interessant genoeg. Nee, hij slokte alle ruimte in mijn gefixeerde hersen op. Een zucht ontsnapte aan mijn lippen, oh wat zou ik graag bij hem zijn, op elke manier die mogelijk is.
Natasha is een onopvallend meisje van 19. Elke dag wacht ze op het drukke metrostation op haar metro en elke dag ziet ze daar die jongen, die ene jongen die haar hart sneller kan laten kloppen. Ze heeft geen idee wie hij is of waar hij heen gaat maar elke dag om dezelfde tijd is hij daar weer en zit Natasha paraat om hem te zien, zonder enige durf om op hem af te stappen. Ze raakt langzaam aan geobsedeerd door hem en op de één of andere manier lijkt de jongeman dat door te hebben, waar hij graag gebruik van maakt. Het word steeds vreemder en zijn fetish breekt door. Helaas kan Natasha hem niets weigeren.
[ bericht aangepast op 17 april 2012 - 20:40 ]
Your make-up is terrible
