[RPG] Hogwarts during the worst part of the war [EEN] - Speeltopics

Bedacht door mij en LoveLost

Na jaren strijd tussen Harry Potter en Lord Voldermort is er eindelijk een einde gekomen. Echter is dit einde heel anders dan iedereen gehoopt had en in de boeken geschreven staat. Hoewel iedereen gehoopt had dat Harry Potter aan het einde van zijn zevende leerjaar sterk genoeg zou zijn om Lord Voldermort te kunnen vermoorden, is het tegendeel bewezen. Na een één op één strijd tussen Harry Potter en Lord Voldermort, kwam Lord Voldermort terug naar Hogwarts met een dode Harry Potter in zijn handen. Iets wat voor hem de overwinning betekende.

Nu, vijf jaar later, is Voldermort nog altijd aan de macht. De leerlingen op Hogwarts krijgen les van Death Eathers en hebben Snape als hun headmaster. De vier afdelingen zijn gebleven, waarin Gryffindor wordt gezien als de laagste afdeling en Slytherin als de beste. Iets wat de leerlingen overal in merken. Zo is het leven voor een Slytherin geweldig en het leven voor een Gryffindor een hel. Modderbloedjes zijn er op de school niet meer te vinden, bloedverraders alleen zolang niemand hier achterkomt. Iets wat het leven nog erger maakt voor de Gryffindors, maar ergens ook voor de Ravenclaws en Hufflepuf, is dat er een groepje Slytherins is ontstaan, aanhangers van Dreven Malum, dat alles voor het zeggen heeft. De Gryffindors behandelen ze als oud afval, de Ravenclaws en Hufflepuffs kunnen het beste ook uitkijken en zelfs in Slytherin heeft dit groepje alles voor het zeggen. Hoewel dit groepjes heel sterk lijkt te blijven, komt er heel langzaam ook verzet tegen hen. Verzet van leerlingen die weten wat er echt met Harry Potter aan de hand is.

Wat Voldermort en de Death Eathers namelijk niet weten, is dat Harry Potter helemaal niet dood is. Hij was alleen bewusteloos en nog niet sterk genoeg, maar hij wordt steeds sterker en sterker. Samen met de Orde van de Feniks, die steeds groter en groter wordt, schuilt hij onder Hogwarts, op een plek geheim voor de Death Eathers. Hier trainen ze en trainen ze, om uiteindelijk Lord Voldermort in een tweede strijd te kunnen verslaan en Hogwarts weer terug te kunnen nemen.

Keep your head up, keep your heart strong

[Mijn Topics]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

.

[ bericht aangepast op 22 mei 2014 - 20:31 ]

Keep your head up, keep your heart strong

MT

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Praattopic

Keep your head up, keep your heart strong

Hello there.

The monsters running wild inside of me. I'm faded

MT

When time and life shook hands and said goodbye.

Lizor schreef:
MT

take me back to the basics and the simple life

Rowen Aurora Yaxley
Ik had net van mijn ouders afscheid genomen en was in een lege cabine gaan zitten terwijl ik met trots over de Ravenclaw Quidditch Captain badge op mijn rechterborst streek. Hoewel dit mijn tweede jaar was als captain, bleef ik trots dat mijn team weer had besloten mij als captain te willen. Het afgelopen jaar waren we tweede geworden, Slytherin had namelijk gewonnen, maar dit jaar was ik vastbesloten om de cup in mijn handen te krijgen.
Wat dromerig keek ik uit het raam en zwaaide even naar mijn moeder die met een andere vrouw aan het praten was. Beide vrouwen hadden korte mouwen die hun onderarmen bloot lieten, waar bij beiden een zwart teken op schitterde.
Als dochter van een Death Eater echtpaar was er niet gejuicht om mijn plek bij Ravenclaw. Niet dat mijn moeder, die vroeger wel bij Ravenclaw had gezeten, niet stiekem trots had gekeken. Want feitelijk gezien had ze dat wel gedaan en volgens mij is ze dat stiekem nog steeds wanneer mijn cijferlijst ieder jaar weer binnenkomt. Mijn vader daarin tegen, Hector Yaxley, was wat minder blij met mijn pad. En dat terwijl ik deze keuze niet eens zelf had gemaakt. Nee, vader was niet meer zo trots op mij als dochter en trachtte er de afgelopen zomers in me te ontwijken. Tot dusver had Lord Voldermort nog geen interesse in mij getoond, waardoor the dark mark nog op mijn onderarm ontbrak. Maar, als ik mijn vader moest geloven, zou het niet lang duren voor mijn tijd kwam.

En om eerlijk te zijn, ik kon maar niet besluiten of dat wel goed nieuws was.

[ bericht aangepast op 22 mei 2014 - 21:33 ]

When time and life shook hands and said goodbye.

Piaffe schreef:
(...)

& is er iemand die al bevriend wil zijn vanwege zelfde jaar, quidditch?

Keep your head up, keep your heart strong

Dreogan Kaeleb Aiden Kasa • Slytherin
Ik zit in de coupé met mijn schoenen op de bank. Verveeld staar ik naar buiten. Het landschap raast aan me voorbij en na een tijdje wordt ik er duizelig van dus wend ik mijn blik weer af. Op zich vind ik het wel fijn dat ik weer naar Hogwarts kan. Thuis is het zo leeg en eenzaam en hoewel ik het fijn vind om alleen te zijn is een beetje gezelschap af en toe niet verkeerd. Ik heb er echter een hekel aan om in de buurt te zijn met de volgeling van Voldemort. Ze hebben mijn ouders vermoord en dat is de reden waarom ik nu alleen ben. Het liefst zou ik wraak op hem nemen, maar dat wordt absoluut mijn dood.
Na een aantal uur komen we bij Hogwarts aan, ik sta op en loop in mijn Hogwarts blouse en broek de coupé uit. Ik heb een hekel aan die gewaden en een stropdas vind ik te veel werk, daarom gaat het bij mij niet verder dan dit of ik moet het toevallig koud hebben en dan heb ik meestal wel een trui aan.
Tijdens mijn weg uit de trein bots ik tegen een meisje aan.
'Oh shit, sorry,' mompel ik zachtjes, ik kijk haar aan. Ik herken haar qua gezicht, maar ik zou haar naam zo niet weten. Ik ga aan de kant staan zodat ze langs me kan lopen en glimlach zwakjes. Soms kan ik wel aardig zijn en vandaag ben ik in een goed humeur, anders had ik haar waarschijnlijk afgesnauwd.

Katherina "Kate/Kath" Belle Golding • Gryffindor
Ik check mijn make-up uit mijn spiegel en glimlach tevreden. Het is de eerste schooldag en mijn make-up zit perfect. Gelukkig maar. Ik haal diep adem en glimlach. Mijn rode haren gooi ik over mijn schouders en ik sta op van de bank in de coupé. Ik heb vandaag gekozen voor een paar hoge hakken zodat ik niet al te klein lijk, de hakken compenseren mijn lengte een beetje. Ik draag mijn Hogwarts gewaad - die ik zelf aangepast heb naar mijn smaak - en zucht even. Die dingen zijn altijd al lelijk geweest, maar gelukkig is het nu wel redelijk oké met een paar kleine aanpassingen. Ik heb het rokje iets korter gemaakt en het blousje iets strakker. Ik pak mijn spullen en open de deur van de coupé om me vervolgens een weg naar buiten te banen. Ik sluit achterin de rij aan van leerlingen die allemaal tegelijk uit de trein proberen te komen. Naast me zit Chanel in een coupé. Ik kijk snel de andere kant op, hopelijk herkent ze me niet. Ik heb nu echt geen zin in haar. Het enige wat ze kan doen is alles wat ik doe belachelijk maken en dat kan ik nu niet gebruiken.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Mijn.

Don't be like the rest of them, darling

Chanel Faye Dubois // Slytherin
De hele reis naar Hogwarts had ik door moeten brengen in de klassenoudste coupé. Doodsaai en, vooral, heel smerig met die vieze bloedverraders. Dit was het enigste wat ik niet snapte aan het klassenoudste zijn, waarom ik in hemelsnaam met dat soort tuig in een coupé moest zitten. Het enige wat wel fijn was aan deze coupé was de grote spiegel die er hing, waar ik vlak voor ik de deur uit liep nog even in keek. Mijn rokje, dat ik voor het begin van het eerste jaar korter had gemaakt, zat goed en het strakke blouseje erbovenop stond met de stropdas die ik als sjaal droeg ook erg leuk. Mijn make-up werkte ik nog even bij, waarna ik van mijn haar een vlecht maakte. Uiteindelijk draaide ik me om en liep ik de coupé uit, waarna er gelijk een grijns op mijn gezicht verscheen. Voor mij stond namelijk Golding, het Gryffindortje, dat express mijn blik probeerde te ontwijken. Alsof ik haar niet zou zien als zij mij niet zag. Ik liet mijn ogen over haar kleding gaan en gelijk werd de grijns op mijn gezicht nog een stuk groter. ‘Ach, Kate toch, worden we eindelijk groter” zei ik, doelend op de veranderingen die ze aan haar kleding had aangedaan en de hakken die ze droeg. ‘Of dacht je op deze manier meer aandacht te krijgen?’ Dat laatste ging zeker gebeuren, maar niet op de positieve manier.

Keep your head up, keep your heart strong

Ik zat echter voor de verandering bij een onbekende in een coupé in plaats van bij Dreven, Chanel en Myradele. Ik had niet bepaald zin in hun eeuwige gekibbel en plannen wat ze dit jaar weer gingen uitspoken. Heust was ik geïnteresseerd in hun plannenmaar niet nu, ik had tenslotte knallende hoofdpijn die maar niet weg wou gaan. Ik zat samen met een meisje in een coupé, ik kende haar niet maar ze scheen ook een Slytherin te zijn en een jaar lager dan mij te zitten
Haar gezicht kwam me vaag bekend voor maar ik kon zo nu één, twee, drie niet plaatsen waar ik haar had gezien. Het was een erg terughoudend meisje die de hele weg maar een paar woorden tegen mij had gezegd. Ik had er totaal geen problemen mee, het was lekker rustig. Het zorgde ervoor dat mijn hoofdpijn minder werd, of ja, het verzachtte.
De trein minderde van snelheid en kwam uiteindelijk tot stilstand. Een zucht verliet mijn lippen, "Home sweet home." Ik stond op van mijn zit en zei het meisje, waarvan ik haar naam nog steeds niet wist, gedag.
Ik liep mee met de massa totdat iets of iemand tegen mij aan botst. Ik kwam tot stilstand en keek de jongen met een chagrijnig gezicht aan.
"Oh shit, sorry," mompelt de jongen. Ik herken hem vaag, ik had hem meerdere keren aan onze afdelingstafel gezien en that's it.
"Kan je niet even uitkijken?" Verliet mijn mond met mijn stem iets verheffend terwijl ik mijn handen iets in de lucht gooi. Dit kon ik er niet bij hebben, hoofdpijn en een chagrijnige Annabeth is geen goede combinatie.

[Flut stukje, I'm so sorry ]

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[My topics.]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Dreogan Kaeleb Aiden Kasa • Slytherin
'Kan je niet even uitkijken?' geeft ze als reactie. Ik trek een wenkbrauw op en kijk haar verbaasd aan. Ze heeft geen idee tegen wie ze het heeft, want als ze dat had geweten had ze waarschijnlijk versteld gestaan van mijn normale en zelfs aardige reactie, maar als zij het zo wil spelen ga ik ook mijn best niet meer doen om aardig tegen haar te zijn.
'Oh het spijt me hoor,' snauw ik geërgerd, 'flikker op zeg.'
Ik zucht diep en duw haar aan de kant. Daar gaat mijn goede humeur. In één keer is het weg. Ik geef haar nog een extra duw zodat ik er beter langs kan en spring de trein uit. Waarschijnlijk komt ze me zo achterna om me uit te schelden, dat is meestal de reactie van zulk soort meisjes en al helemaal als ze chagrijnig zijn. Ik sleep mijn koffer mee naar één van de koetsen en duw een eerstejaars eraf om er vervolgens zelf in te gaan zitten. Even kijk ik achterom om te kijken of het chagrijnige Slytherin meisje al achter me aan komt. Er komen een paar andere Slytherins bij mij in de koets zitten, maar ik besteed geen aandacht aan ze en al helemaal niet aan het oersaaie gesprek dat ze hebben.
Ik zak onderuit en staar het bos in, wachtend tot de koets in beweging komt.

[Haha mijne ook, ook sorry lol :')]

Katherina "Kate/Kath" Belle Golding • Gryffindor
'Ach, Kate toch, worden we eindelijk groter,' hoor ik de spottende stem van Chanel achter me. Ik krimp in en zucht zachtjes. 'Of dacht je op deze manier meer aandacht te krijgen?'
Ik recht mijn rug en draai me om naar haar. Mijn gezicht probeer ik neutraal te houden, maar het liefst zou ik zo snel mogelijk wegrennen van Chanel. Ik kan haar niet uitstaan en ik wéét dat ze mijn jaar weer gaat verpesten.
'Het is Katherina voor jou,' zeg ik, mijn stem klinkt gelukkig redelijk zeker en lichtelijk arrogant, 'en nee sorry, maar ik ben niet zo'n aandachtsslet zoals jij.'
Ik zeg alles op een rustige toon, maar vanbinnen sterf ik van de angst. Wat zal ze doen? Chanel is nou niet de meest vriendelijkste persoon, ik vraag me zelfs af of ze ooit eens aardig is geweest tegen iemand.
'Kan je alsjeblieft aan de kant gaan?' vraag ik Chanel op een liefelijk toontje, 'ik wil graag de trein uit.'
Ik hou mijn handen stevig om mijn koffer geklemd, klaar om te vertrekken. Laat me alsjeblieft gaan.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.