My school's Glee Club [Chapter 53] - Speeltopics

© Copyright Dracy
________________________________________________________________________
"Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

Dit is het verhaal:

"Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
[Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
________________________________________________________________________
Regels:
- Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
- Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
- Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
- Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
- We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
er weer makkelijk mee in kan gaan.
- Max 4 Personages P.P
- Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
[Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
- Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
-Wil je solliciteren? Kan altijd.
________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
_______________________________________________________________________
Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Charlotte

"Owh, dat verklaart al veel. Waarom wilde je er eigenlijk heen?"
Ik trek mijn benen op en sla mijn armen er om heen, zodat er slechts een klein bolletje van me overblijft. Ik voel de tranen weer achter mijn ogen branden.
"Omdat ik dom en impulsief ben," mompel ik.
Met de rug van mijn hand veeg de warme druppels weg. Donna zag er gelukkig uit, met iemand anders dan Michael. Jeremy zag er gelukkig uit, met iemand anders dan mij. Ik, aan de andere kant voel me miserabel.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Omdat ik dom en impulsief ben."
Ik bijt op mijn lip en sla mijn arm weer om haar heen.
"Lieverd, je bent niet dom. Impulsief kan ik je niet tegenspreken, maar dat maakt jou tot Charlie."
Zachtjes wrijf ik over haar rug en kijk haar bezorgd aan, en veeg haar tranen weg.
"Als zij verder kunnen, kan jij dat ook, en ik ga je daarbij helpen," zeg ik zacht.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

"Sorry. Ik wist niet dat je haar kende."
Fronsends kijk ik hem aan.
"Wat is er dan?" vraag ik wat dwingend.
Met mijn ogen volg ik het pad waat Charlotte en Mary op verdwijnen.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Jeremy

"Wat is er dan?"
Ik zucht en eindelijk is de ober er met ons drinken. Ik betaal meteen, zodat hij niet hoeft terug te komen, en neem een slok van mijn ice-tea.
"Ze was mijn vriendin, mijn eerste."
Ik kijk Donna even verontschuldigend aan.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

"Ze was mijn vriendin, mijn eerste."
Ik knik zachtjes en kijk weg.
"Hoe lang geleden?" vraag ik zachtjes.
Ergens brandt een klein beetje jaloezie. Met elk woord lijkt deze groter te worden. Zachtjes bijt ik op mijn onderlip.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Charlotte

"Lieverd, je bent niet dom. Impulsief kan ik je niet tegenspreken, maar dat maakt jou tot Charlie. Als zij verder kunnen, kan jij dat ook, en ik ga je daarbij helpen."
Ik schuif opzij als ik haar hand op mijn rug voel en barst in snikken uit.
"Hou op met dat te zeggen," breng ik uit.
Mary kan me niet helpen, op dit moment kan niemand dat. Ik ben op dit moment zelfs niet in staat mezelf te helpen. Ik mis Michael's armen om me heen, ik mis zijn lippen op de mijne, ik mis zijn mooie lach.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Jeremy

"Hoe lang geleden?"
Ik denk even na.
"Een jaar geleden, ongeveer."
Ik kijk haar aan en neem haar hand vast.
"Maar dat is voorbij, ik zweer het je."


Mary

Ze schuift weer weg en begint te huilen.
"Hou op met dat te zeggen."
Ik zucht. Zo kan ik haar niet helpen. Resoluut sta ik op, en hang mijn tas over mijn schouder.
"Kijk, Charlie. Je bent een wrak, en ik zie hier niet meteen iemand anders om je te helpen. Stop verdomme met zo zielig te doen, of ik trap het af."

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

"Een jaar geleden, ongeveer. Maar dat is voorbij, ik zweer het je."
Ik knik zachtjes en draai mijn hoofd weer naar hem toe.
"Waarom doe je er dan zo verontschuldigend over? Als het over is kan je toch normaal tegen elkaar doen?" vraag ik zachtjes.
"Boos word ik er toch niet om. Als jij boos moest zijn op al mijn ex-vriendjes," grinnik ik.
Zachtjes druk ik mijn lippen op zijn wang. Alleen Charlotte snap ik dan niet. Waarom komt ze naar ons toe om daarna even snel weer weg te lopen?

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Charlotte

"Kijk, Charlie. Je bent een wrak, en ik zie hier niet meteen iemand anders om je te helpen. Stop verdomme met zo zielig te doen, of ik trap het af."
Ik kijk op naar Mary en ga zelf ook recht staan.
"Ik maak het wel makkelijk voor je," antwoord ik.
Daarop draai ik me om en wandel weg. Dat is nummer twee die ik kwijt ben.
Met elke stap die ik zet, verdwijnt er een pondje gevoel. Tegen dat ik aan het einde van de straat ben, blijft een lege schelp over. Als ze een andere Charlotte willen, dan zullen ze een andere Charlotte krijgen. Ik stap een winkel binnen en na een aantal minuutjes stap ik met een fles wodka weer naar buiten. Als ik dan toch zo persé vrolijk moet worden van iedereen, dan heb ik hulpmiddelen nodig. Ik wandel naar een parkje in de buurt, ga onder een boom zitten en maak de fles soldaat.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Jeremy

"Waarom doe je er dan zo verontschuldigend over? Als het over is kan je toch normaal tegen elkaar doen? Boos word ik er toch niet om. Als jij boos moest zijn op al mijn ex-vriendjes."
"Omdat je me al niet helemaal vertrouwt, en gelooft wat ik zeg," zeg ik zacht.
Ik neem haar hand in de mijne, en speel wat met haar vingers.


Mary

"Ik maak het wel makkelijk voor je."
Ik kijk haar na en bijt op mijn lip.
Goed bezig, Mary.
Ik besluit haar te volgen, maar ben haar al snel kwijt. Bezorgd roep ik op straat enkele keren haar naam, maar ik zie haar nergens rondlopen. Ik blijf even staan, en zie haar in de verte een winkel uitlopen. Snel loop ik haar achterna, verontschuldig me zo'n 5 keer nadat ik iemand bijna omvergelopen heb, en kom terecht in een parkje. Ik zie haar onder een boom zitten en ruk de fles uit haar handen.
"Charlie, verdomme. Stop met zo zielig te doen!"
Ik trek haar recht en kap de fles leeg, voor ze er ook maar aan denkt hem terug te nemen.
"Daar ga je je problemen echt niet mee oplossen, integendeel."
Bezorgd kijk ik haar aan.
"Er zijn genoeg mensen die om je geven, en ik weet dat Michael van je houdt. Dus word alsjeblief volwassen, voor ik jullie allebei in een kamer opsluit totdat je 5 kinderen hebt!"
Het laatste is als grap bedoeld, maar ik weet niet of ze ermee kan lachen.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Charlotte

Plots word ik overeind gerukt en ik kijk naar beneden om te ontdekken dat de fles in mijn handen verdwenen is. Verbaasd kijk ik om me heen, op zoek naar mijn wodka. Opeens zie ik Mary voor me staan. Ik zie haar mond bewegen maar de woorden gaan aan me voorbij. Ik moet lachen. Ze lijkt net een vis. Een lege fles in haar handen trekt mijn aandacht. Vreemd, net had ik ook zo'n fles. Ik moet even niezen en barst weer in lachen uit. Duizelig gooi ik mijn armen in lucht.
"Kijk, Mary. Ik ben vrolijk!" roep ik uit. Met mijn vinger probeer ik enkele vogeltjes te tellen die voorbijvliegen. Als ik de tel kwijt ben, giechel ik even. Ik verlies mijn evenwicht en beland met een smak op mijn kont. Met mijn vingers trek ik grassprietjes uit de grond en gooi ze in de lucht. Confetti. Omdat ik vrolijk ben nu.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Mary

"Kijk, Mary. Ik ben vrolijk!"
Ik kreun even. Oh nee, geen dronken Charlie. Die kan ik niet alleen af. In paniek kijk ik om me heen, en besluit Arion dan maar te bellen, aangezien ik vrees dat Michael nu niet echt een goed idee is, al zou het opsluit idee misschien niet zo slecht zijn. Ik houd Charlie stevig in de gaten en toets Arion's nummer in. Geduldig wacht ik tot de telefoon over gaat, en ik zijn stem hoor.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Donna

"Omdat je me al niet helemaal vertrouwt, en gelooft wat ik zeg."
Ik sla mijn ogen neer. De jaloerzie verdwijnt maar wat er voor terug komt is veel erger. Er vormt zich een baksteen in mijn buik. Een baksteen met schuldigheid. Ik bijt zachtjes op mijn onderlip.
"Sorry," zeg ik amper met geluid.
Ik sta op en haal een hand door mijn haren.
"Ik slaap vanavond thuis."
Ik draai me om en loop het terras af richtig de drukke winkelstraten. De tranen branden achter mijn ogen. Ik verpest alles.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Arion

Michael zegt niks en rookt gewoon zijn sigaretje verder op. Ik wiebel even met mijn neus en schrik als ik mijn broekzak voel trillen. Snel haal ik mijn mobiel eruit. Mary belt me. Ik trek een wenkbrauw op en druk dan op het groene telefoontje.
"Mis je me?" grinnik ik.
Ik betrap mezelf erop dat ik een brede glimlach op mijn gezicht heb. Ik haal verontschuldigend even mijn schouders op naar Michael en draai me dan een beetje om.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

54


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."