The revenge games || 011 - Speeltopics

• - T H E R E V E N G E G A M E S - •

Can you survive 'till the end?

- U I T L E G -
Katniss en Peeta hebben de opstand verloren, het Capitool is weer aan de macht gekomen en de genadeloze moorden beginnen weer. Na een tijdje lijkt de stilte en koelte terug te zijn gekeerd, tótdat er bekend wordt gemaakt dat de jaarlijkse Hungergames weer voor de deur staan. Maar plots, één dag vóór de reaping komt er een verplichte uitzending die iedereen moet kijken, waarbij iedereen's hart in zijn keel stokt. The revenge games. Vol afschuw moeten de bewoners te horen krijgen hoe verschrikkelijk de spelen dit jaar zullen worden...

Inschrijvingen

WAAR BEGINNEN WE?
De tributen zijn de Arena ingegooid.

- R E G E L S-
~Strategieën of manieren om te overleven mogen NIET openbaar in het topic worden gepost, doe dit via PB! Zo blijft alles onvoorspelbaar. (de kaart wordt naar alle tributen gestuurd, zodat jullie zelf jullie koers kunnen beslissen)
~Noem GÉÉN namen van de plaatsen waar je naar toe trekt, hou het bij 'bos' of 'bergen' of 'grot' 'meer', etc.
~Iemand tegenkomen zonder toestemming van de ander mag. Maar ga geen wonderen tafereel uitvoeren waarbij je doet alsof je gelijk al kunt winnen!
~Spreek niet voor de ander. Hou het bij je EIGEN personage.
~Vermoorden mag alleen met toestemming van de ander.
~Alleen de spélmaker mag voor het bovennatuurlijke gevaar zorgen. Hierbij horen ook dingen zoals Mutilaten, vuur, onweer, etc.
~De dagen, tijden en nachten worden bepaald door de spelmaker.
~Aan het eind van de avond zal er boven aan de lucht, zoals ook in het boek wordt geschreven, te zien zijn wie er zijn vermoord. Dit wordt gepost door de spelmaker.
~Over de uitslagen en doden kan niet worden gecorrespondeerd.
~Tributen kunnen sponsoren krijgen. Dit wordt beoordeeld door de spelmaker aan de hand van actitiviteit, spraakzaamheid en manier van spelen. Per 5 sponsoren kunnen de mentoren er voor kiezen om een gift te sturen, dit doet de spelmaker.
~De spelmaker houdt via PB contact met mentoren.
~Vanaf het moment dat de spelen begonnen zijn en de tributen de arena in zijn, kunnen mentoren géén contact met de tributen krijgen.
~16+ toegestaan, alleen overdrijf niet.
~Blijf realistisch.

DE HOORN DES OVERVLOEDS IS LEEGGEROOFD. KOM GERUST EENS TERUG OM TE KIJKEN OF HIJ WEER IS AANGEVULD.

DISTRICT 1: VROUW & MAN
DISTRICT 2: VROUW & MAN
DISTRICT 3: VROUW & MAN
DISTRICT 4: VROUW & MAN
DISTRICT 5: VROUW & MAN
DISTRICT 6: VROUW & MAN
DISTRICT 7: VROUW & MAN
DISTRICT 8: VROUW & MAN
DISTRICT 9: VROUW & MAN
DISTRICT 10: VROUW & MAN
DISTRICT 11: VROUW & MAN
DISTRICT 12: VROUW & MAN
DISTRICT 13: VROUW & MAN

---

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Ann Rose Morrinsson || District 2.

Ik rolde even met mijn ogen toen ik zag dat hij het vuur aan kreeg. Hij ging zitten in de richting van de wind zodat het vuur niet uit zou gaan. Ik begon aan de fazant te plukken. Die veren kon ik nog wel gebruiken voor pijlen en ik legde ze naast me boog neer. Ik plukte weer verder en kwam nu bij zijn kop. Ik gruwelde even. En liet het toen maar voor wat het was ik ging die kop namelijk niet ontveren. "Hoe heet je eigenlijk?" vroeg ik aan de jongen terwijl ik met een stokje in het vuur porde om het wat op te steken.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Kaia Leif Winters||District 13
'Ik heb een beetje rondgezworven in die grote bergen daar,' zeg ik en ik wijs, niet dat je iets kan zien met die bomen. 'Ik ben alleen tegen iemand aangeflikkerd toen ik te snel bewoog tijdens het klimmen, het lijkt iets te zijn dat me vaker overkomt. Er was een meisje bij hem, volgens mij districtpartners maar ze leken niet van plan om elkaar van kant te maken en wisten dat ik daar rondhing dus ik ben naar het bos gevlucht. Hoorde je schreeuwen en wist niet of er wel iemand was die je zou helpen dus ik kwam naar je toe.'

Alexandria Melissande Giglia Lukia Viloki || District 13
"Zelf was ik ook van plan gewoon in mijn eentje door de bossen te dwalen," ik glimlach, "Toen knalde ik tegen Yoella op, je weet wel, het meisje uit District 8, en die stond bij Noemi en Fred. Dus zijn we samen verder gegaan, en later kwam Maat erbij, maar ik weet niet hoe het met hem is," zeg ik, en ik kijk bezorgd achterom, of ik Matt kan vinden.

---

Tijd voor koffie.

Steef Philippe Rogers || District 2.

Ann begint aan de vogel te plukken. De veren legt ze netjes naast zich neer. Ik zou niet weten wat ze daar mee gaat doen. Misschien kan je er met een stuk textiel een kussen van maken. Ik zucht. Slapen, hoe ga ik dat doen? Als ik ergens ga liggen kan ik makkelijk vermoord worden. Ik kijk naar de fazant. Hoe ze er aan gekomen is, is me nog steeds een raadsel. Straks is dat beest ziek. In ieder geval is de het enigste wat we hebben, dus ik moet het wel eten om te overleven. Ann port in het vuur. Af en toe vliegen er een paar vonken weg. "Hoe heet je eigenlijk?" Vraagt ze. Ik laat mijn blik naar haar glijden en kijk haar aan. "Hoe kan het dat ik jouw naam wel weet?" Het is meer als een opmerking dan als een vraag bedoelt. "Hoe dan ook, ik heet Steef," Stel ik mezelf voor.

[Hoe laat is het in de roleplay?]

Ann Rose Morrinsson || District 2.

"En hoe komt het dat ik jou naam wel weet?" beantwoord hij mijn vraag. "Hoe dan ook ik heet Steef" vervolgde hij zichzelf. Ik grinnikte even om zijn naam het klonk wel grappig Steef. Steef, Steef naarmate ik zijn naam in me hoofd bleef herhalen moest ik lachen. "Oke hoe heet ik dan" zei ik door het lachen heen. Ik keek even om me heen of ik 2 katapult takjes zag en zag ze. Ik stond op en pakte ze op. Ik stopte ze zorgvuldig naast het vuur in de grond. Ik pakte een ander stokje dat een eindje verder van me lag en ging weer zitten. Ik was klaar met het plukken en boorde het stokje door zijn lijf en legde hem op de 2 katapult stokjes. Alles deed ik zo zorgvuldig mogelijk omdat ik honger had en dit het enige eten was wat ik nog had. Ik moest echt weer voedsel gaan vinden anders zou ik dit nooit overleven. Ik keek om me heen en toen ruste mijn blik even op Steef.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Steef Philippe Rogers || District 2.

Ze grinnikt en ik kijk haar verbaasd aan. Lacht ze nou om mijn naam? "Oke, hoe heet ik dan?" Vraagt ze door het lachen heen. "Uhh," Speel ik. "Anneke, Annie, Anne, Ann!" Zeg ik. Ondertussen zoekt ze takjes, om daar de stok met de fazant tussen te hangen. Ze doet alles zorgvuldig, alsof haar eten glas is dat ze niet wil breken. Ik laat me onderuit zakken. Door mijn verkeerde houding, begint mijn rug pijn te doen. Voorzichtig ga ik op mijn rug liggen en trek mijn knieën op. Het begint al te schemeren. Ik denk terug aan mijn broertje en zusje thuis. De vrouw die bij ons hielp op de boerderij vangt ze nu op. De woede voor Robb borrelt op. Ik besef dat ik dit doe voor Kiara en Thim, maar ook om Robb - Waar hij ook mag wezen - te laten zien dat ik géén watje ben en prima kan overleven. Ik merk dat ik mijn ogen heb gesloten en open ze snel weer. Ik kijk van de plantjes die op de vlakte staan naar Ann. Ze kijkt mij ook aan. Ik wendt mijn blik af en kijk naar de natuur die mee beweegt met de vindt.

Noëmi Crowe || District 12

Ik knikte. 'Ik heb een dochter. Lichtelijk onverwachts, dat wel.' Ik lachte en straalde altijd als ik over haar kon vertellen. Ik mocht dan misschien jong zijn: ik hield wel onvoorwaardelijk van mijn kind. 'Desondanks heb ik geen moment spijt van haar gehad. Ik raakte op mijn zeventiende zwanger. Lily is nu 1,' vertelde ik verder.
Hij schudde zijn hoofd toen hij me verteld dat hij het niet zo koud had.
'Oké,' zei ik en trok de deken over mezelf heen.
Op dat moment vloog Fred overeind. 'Nee!'
'Nachtmerrie?' vroeg ik bezorgd en ik kroop naar hem toe. 'Een stukje deken?' herhaalde ik, maar nu tegen Fred.

Frederick Smith, district 12

'Ja en nee, dank je, ik blijf liever wakker, dan hoef ik dat niet nog eens te zien,' zuchtte ik, het beeld van een mes in No was één dat ik het liefste ou vergeten...

---

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

Ann Rose Morrinsson || District 2.

Ik grinnik om de namen die hij me gaf uiteindelijk kwam hij op mijn naam en ik knikte. Hij wendde zijn blik af en keek weer omhoog. Ik draaide het stokje een beetje zodat hij gelijk bruin werd. Het begon te schemeren. "Ik weet wel een plek waar we vanavond kunnen slapen" zeg ik en kijk aandachtig naar de kip. Hij werd al een beetje bruin en ik knikte goed keurend.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Destiny Alexia Fernandes Rodriguez || District 1

Hij antwoordde mijn vraag niet en we hadden onze beloftes niet afgelegd. Gelukkig. 'Mussen of Roodborstjes? Naaldbomen of Loofbomen? Walrussen of Zeehonden?' probeerde hij me af te leiden. Ik glimlachte even, 'Roodborstjes, Loofbomen en Zeehonden,' zeg ik dan. Ik denk dan na, 'Leeuw of Tijger? Gitaar of Piano? Neushoorn of Nijlpaard,' vroeg ik toen. Het sloeg echt nergens op maar het was beter dan niets.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Matthew James Morisson || District 8

Haar ogen straalde en ik glimlachte, 'Het klinkt heel mooi, en ik hoop oprecht dat jij de spelen wint en weer terug bij haar kan zijn,' zeg ik en kijk Fred daarna aan, 'Samen met mij,' beantwoordde ik zijn vraag.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Noëmi Crowe || District 12

'Dank je, Matt,' verzuchtte ik. Matt en Fred besloten samen de wacht te houden.
'Wat voor nachtmerrie had je?' Ik trok de slaapzak tot hoog boven mijn kin op.

Frederick Smith, district 12

'Oh, het gewoonlijke,' loog ik vlotjes.

---

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

Noëmi Crowe || District 12

'Oh, het gewoonlijke,' zei Fred. Ik knikte en had een vaag vermoeden wat hij bedoelde: waarschijnlijk iets van dat hij dood zou gaan in de Arena...
'Kan ik even slapen? Houden jullie de wacht?'

Mtthew James Morisson || Dsitrict 8

'Tuurlijk,' zei ik terwijl ik haar aankeek, 'We zeiden al we houden samen de wacht,'

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Noëmi Crowe || District 12

'Oke, jullie zijn mn helden.'
Ik knuffelde ze allebei, kroop toen diep in mijn slaapzak en viel van pure uitputting in slaap.