• Ik had het idee om een soort Musical story te schrijven, gewoon een verhaal waar veel muziek in voor komt eigenlijk, maar ik wil dit niet in mijn eentje schrijven. Ook wil ik graag, voor dat we beginnnen, een grove verhaallijn hebben, anders weet ik nooit hoe ik verder moet komen. Ook wil ik het liefste al een paar deeltjes online hebben staan als de story online komt.
    Als het je wat lijkt om met me te schrijven, kan je gewoon hier reageren of in een pb, wel graag met een stukje tekst door jou geschreven. Om jullie ook even te laten zien hoe ik schrijf, zet ik hier onder even een stukje neer.

    Het geluid dat in de hele aula te horen was zorgde er voor dat iedereen in een klap stil was. De stem, die niet alleen in de aula maar door de hele school te horen was, was zuiver en duidelijk, alsof er een engel aan het zingen was. Niemand wist van wie of wat de stem was, behalve het meisje zelf en de twee meisjes die besloten hadden om haar stem door de hele school te laten klinken.
    Ergens in een hoekje van de aula zat ze verstopt, oortjes in haar oren en afgesloten van de buitenwereld. Toch hoorde ze haar eigen stem door de oortjes heen. Verschrikt trok ze ze uit haar oren en luisterde of ze het goed had gehoord. Het was inderdaad haar stem die door de aula galmde, haar stem waar iedereen ademloos naar aan het luisteren was. Haar stem waar sommige zachtjes op mee neuriede,haar stem die werd opgenomen door verschillende telefoons.

    [ topic verplaatst door een moderator ]


    "Longbottom, if brains were gold, you'd be poorer than Weasley, and that's saying something." - Draco Malfoy

    Klinkt leuk!
    Om je een iondruk te geven hoe ik schrijf:

    Mijn hartslag ging met de seconde sneller en mijn hart bonkte gevaarlijk tegen mijn borstkast. Ik hoorde de takjes gevaarlijk onder mijn voeten kraken en angstvallig keek ik om me heen. Een glimlach sierde mijn gezicht toen ik dichter bij de bewoonde wereld kwam, maar net zo snel als mijn glimlach was verschenen, was het ook weer verdwenen. Ik stapte zacht de straat op en bleef even staan. Met mijn hand pakte ik een verdwaalde pluk haar, haalde diep adem en liep naar het huis toe. Mijn hand trilde een beetje toen ik het hek opende, ik hield mijn adem in en zag dat de deur van massief eikenhout al open ging. Even sloot ik mijn ogen, en toen ik naar de deur liep stond mijn vader al voor me.
    ‘’Je hebt geen enkel gevoel voor coördinatie, en toch slaag je er elke keer in om toch van het pad af te wijken.’’ Ik knikte enkel, en wist niks te zeggen. Ik bestudeerde mijn vaders gezicht, de kraaienpootjes bij zijn ogen, de lachrimpeltjes en zijn sluike haar dat nonchalant over zijn schouders viel.
    ‘’Sorry.’’ Mompelde ik snel en ik beet op mijn lip.

    [ bericht aangepast op 13 april 2012 - 22:13 ]


    All our dreams can come true if we have the courage to pursue them.