[RPG] Palm Spring's storyhouse - Speeltopics

Hoe het begon
In een jaar is een oude villa in een prachtige villawijk, aan het strand en vlakbij het centrum volledig gerenoveerd tot een geweldig luxe paradijs. De grote villa werd bijna meteen opgekocht door een van de rijkere zakenmannen in Amerika, Denn Leatherwood, hij had wel plannen met het huis. Binnen een week stond de volgende advertentie in verschillende tijdschriften en kranten.

Deze villa gelegen in het prachtige palm springs, biedt ruimte voor 15 personen en eventuele gasten. Met alle faciliteiten in de buurt, uitgaansgelegenheden, eettentjes, universiteit etc. zou dit vooral voor jongeren een geweldige verblijfplaats zijn. De villa ligt op loopafstand van het strand en dichtbij het centrum, openbaar vervoer is makkelijk te bereiken. De villa heeft een grote luxe woonkeuken die uitmondt in een eetkamer met de ramen naar het Zuiden zodat je optimaal profiteert van het zonlicht, een ruime woonkamer ingericht met smaakvolle design meubels. Op de begane grond zijn nog enkele ruimtes geschikt voor recreatief gebruik denk nu aan een jaccuzzi, studeerkamer, een lounge enz. Natuurlijk is er boven en beneden beschikking over een ruim, sfeervol en schoon toilet. De bovenverdieping verschaft 10 ruime eenpersoonsslaapkamers en nog eens 5 slaapkamers voor 2 personen, een luxe badkamer incl. douche, bubbelbad, stoomcabine en wastafels. Verder heeft deze villa nog een prachtig dakterras, balkon en een geweldig grote exotische tuin met zwembad, vanuit de tuin kun je over de vlonders naar het strand lopen. Hieronder volgen enkele foto's, zoals je hoort is dit een perfecte villa voor jongere studenten, om je aan te melden op de volgende pagina staat het aanmeldingsformulier, even invullen en opsturen.

Mia Amelia Carter
Ik staarde uit het raam, de drukke snelweg waar auto's ons voorbij raasden had plaatsgemaakt voor een grote, luxe villawijk met prachtige villa's die je normaal alleen in brochures en op tv zag en waarvan ik me altijd afvroeg of ze wel echt bestonden, jawel dus. We moesten er nu wel bijna zijn, Jack doorbrak zijn zwijgen "We zijn er nu bijna nog zo'n 3 minuten" zei hij en daarmee bevestigde hij mijn vermoeden, Ik was opgelucht want ondanks de airconditioning die hard zijn best deed om de bestuurderscabine van de vrachtwagen af te koelen was het flink benauwd geworden. Ongeduldig wierp ik een blik op het navigatiesysteem, het zwart met witte vlaggetje dat ons eindpunt aangaf was al op het beeldscherm verschenen, nog even dacht ik bij mezelf en ik voelde m'n vingertoppen tintelen, Spannend! M'n kont deed pijn, de stoel waar ik nu alweer een hele dag op zat was niet bepaald comfortabel en de veringen werkte ook niet perfect, vanuit m'n ooghoeken keek ik naar Jack, de oude man rond de 50 hield zijn blik strak op de weg gericht de hele reis had hij niet zo heel veel gezegd. Na wat vragen vertelde hij wat dingen over z'n vrouw en dochtertje en vooral over z'n hond maar meer kwam er niet uit, ik vond het niet erg want dat betekende dat ik ook geen vervelende, standaard vragen hoefde te beantwoorden. Ik schoot naar voren, de gordel sneed in m'n schouder en drukte alle lucht uit m'n longen, we waren gestopt besefte ik meteen "Zo hier is het wijfie, mooi huisje hoor" bromde Jack terwijl hij de deur opengooide. Ik trok de oordopjes van m'n Ipod uit m'n oren en keek naar buiten hij had gelijk deze villa lag een beetje afgezonderd van de anderen en leek net wat mooier, groter en statiger dan de rest, enthousiast gooide ik de deur van de vrachtwagen open en rukte mijn gordel los. Jack was al bezig mijn koffers uit de laadruimte te tillen ik zag hem kijken, ik kon wel raden wat hij dacht -wat heeft dat meisje allemaal meegenomen- of iets in die richting in ieder geval maar ik trok me er niets van aan en stapte uit. De warme lucht werd gecompenseerd met een zacht zeebriesje die langs m'n wangen streelde en ik genoot van de omgeving want het was prachtig. Voor ik het doorhad had Jack m'n koffers op de stoep gezet, was hij weer in de cabine geklommen en na een keer geclaxonneerd te hebben reed hij de straat alweer uit. Verward keek ik hem na maar lang stond ik er niet bij stil het was aardig dat hij voor mij om was gereden en hij had haast waarschijnlijk. Met moeite trok ik mijn koffers naar de deur, de sleutel die ik het afgelopen half uur in m'n hand geklemd had stak ik in het slot, de deur veerde licht mee en sprong open. De hal was adembenemend en rook nog nieuw een mengeling geuren van verf, warmte en net gemaaid gras drong mijn neus binnen "hmm" wist ik uit te brengen en ik trok mijn koffers over de drempel. Ik had veel te veel meegenomen, Mina had me al gewaarschuwd bij een nieuwe start horen nieuwe spullen had ze wijs gezegd maar ik was gewoon gehecht aan mijn bezittingen. Aan de muur hing een whiteboard met foto's erop, de mijne hing ertussen met een sleutel eraan. Voordat ik de sleutel pakte bekeek ik de andere foto's nauwkeurig, dit waren mijn nieuwe huisgenoten bedacht ik me en ik nam de sleutel van het haakje "Kamer 8" mompelde ik hardop

[ bericht aangepast op 7 april 2012 - 14:03 ]

Alex

Ik zit naast Noud in de auto. Ik zet de radio wat harder want er is een leuk liedje op. Ik zwing mee op de maat. Ik maak zijn dashbord kastje open om te kijken of hij snoep heeft, want hij heeft altijd snoep. Ik zie nog een toffe liggen en pak hem. Noud steelt hem van mij en stopt hem snel in zijn mond. “Noud” zeg ik terwijl ik hem een tik geef. Hij lacht en let dan weer op de weg. Ik kijk om me heen naar de dure villa’s ik ben alleen een Panthouse gewend dus dit is echt luxe. We stoppen bij de villa en ik stap uit. Noud pakt mijn 2 koffers uit de achterbak en zet ze voor me neer. Ik kijk van de koffers naar hem en de tranen springen in mijn ogen. Ik heb hem nog nooit zo lang moeten missen en daar heb ik best wel moeite mee. Ik laat me zachtjes tegen hem aanvallen en hij omhelst me. Ik voel dat hij zich ook sterk moet houden. Ik omhels hem en hij geeft me nog en kus op mijn haar. Ik pak mijn koffers, kijk nog om en zeg: “bye” en zwaai nog even. “Bye we bellen nog” zegt hij en hij zwaait terug. Hij stapt in de auto zwaait nog snel en rijd dan weg. Ik veeg mijn tranen weg en loop naar binnen. Zie mijn sleutel hangen op het white bord en pak hem. “Kamer 7” mompel ik en loop ernaar toe en pak mijn spullen uit.

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Niley

Ik zie de villa. Woow, dat is echt heel mooi. Ik kijk omhoog naar het grote huis. In Australië was ik het niet slecht gewend, maar dit was wel groter. Ik heb een koffer mee, zoveel spullen bezat ik nou ook weer niet. En een kleinere rugzak waar kleine en belangrijke dingen inzaten. Ik rek me uit en neurie zachtjes. Ik loop weer door naar de villa en open de deur. Het was hier warm, maar kouder dan in Australië en ik moet er wel aan wennen. Nouja, koude winters ben ik zeker gewend. Ik zie een sleuteltje bij mijn foto hangen. Er staat een 13 op en ik loop door naar die kamer. Ik draai de sleutel om in het slot en open de deur. Het is prachtig en ik voel me meteen thuis. Ik zet mijn koffer op de grond en uit mijn rugtas haal ik mijn zonnenbril. Ik doe hem op, draai mijn armbandjes zo dat ze lekker zitten en loop weer naar beneden.

[ bericht aangepast op 7 april 2012 - 14:07 ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Lilly
"dertig" zei Moon en klapte in haar handen. Ik glimlachte naar haar. "Goedzo hoor Moon" complimenteerde ik haar. We hadden dertig zwarte auto's geteld. Mama keek via de achteruit spiegel naar ons en lachtte. Ik gaf Moon een prentenboek waarin ze aandachtig begon te kijken. Mijn oortjes deed ik in en zette mijn ipod aan. Nog 10 minuten en dan zouden we er eindelijk zijn.Zachtjes neuriëdde ik mee met mijn nummer.
We reden de weg af en kwamen op een rustig weggetje. Om ons heen waren mega huizen. Verbaasd deed ik mijn oortjes uit en staarde naar buiten. Zou ik in zoeits komen. "Mam hoe groot is dat huis waar ik heen ga?" Ze gaf me een foldertje aan. Ik sloeg het open. Thuis had ik nog niet echt gekeken. "Woow" mompelde ik. Ik liet het boekje aan Moon zien en ze lachte.
Uiteindelijk kwamen we piepend tot stilstand bij een enorme villa. Blij sprong ik uit de auto en deed de kofferbak open. Ik pakte mijn 2 koffers eruit. Ik liep naar Moon. Ze begon te huilen en ik ook. "Ik ga je missen en zeker 2 keer per week bellen" beloofde ik. We hadden nog een fotoshoot gehouden drie dagen geleden. Ik keek naar Mama die wat naar achteren stond. Ik omhelsde haar stevig, kuste ze gedag en zwaaide ze na. Met gemengde emoties van de blijheid van het leven, en het verdriet vna de afscheid liep ik naar binnen. Gelijk liep ik door naar kamer 6. Ik begon langzaam mijn spullen uit te pakken.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Alex

Nadat ik mijn spullen in de inloopkast had gedaan ging ik de kamer verkennen. Ik keek goedkeurend rond. Na zo'n 10 minuten liep ik naar beneden om wat drinken uit de koelkast te pakken.

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Niley

Ik loop de hal in en zet nog even mijn zonnenbril op mijn voorhoofd. Dan rek ik me nog eens uit en ga verder. Ik loop naar de keuken en zie iemand staan. 'Heey,' zeg ik en kijk naar het meisje. 'Ik ben Niley, en jij?'

[ bericht aangepast op 7 april 2012 - 14:12 ]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Lilly
Ik pakte de fotolijstjes van boven mijn bed en ontdekte dat ik iets van een schaar en lijm nodig had. Met de stapel lijstjes en een stapel foto's liep ik naar benenden en rommelde wat in de woonkamer. Vanuit de keuken hoorde ik stemmen

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Summer

Ik zong samen met mijn broer zacht mee met de muziek terwijl we op weg waren naar de eindbestemming. We reden de villawijk binnen en kom maar een ding betekenen. "We zijn er bijna" glimlachte Oliver. "Ja ik weet het" zei ik en het viel hem gelijk op dat ik er niet heel erg blij mee was. "Summer vergeet je problemen en maak plezier" waren de woorden die mij gerust moesten stellen. "Wat moet ik toch zonder jou wijze en geruststellende woorden". "Zusje dat overleef je niet" zei hij en ik wist dat hij gelijk had. Ondertussen waren we aangekomen op de plaats van bestemming.
We stapte uit en haalde mijn koffers uit de achterbak.
Hij omhelsde me "Zusje vertrouw me alles komt goed en je kan mij bellen"
"Je zult wel gelijk hebben" zei ik en pakte mijn koffers en liep in de richting van de villa. Snel keek ik nog een keer achterom en zwaaide naar mijn broer, degene die sinds mijn 4de voor me heeft gezorgd.
Ik liep naar binnen op weg naar een nieuwe start.
Regelrecht liep ik door naar kamer 14 terwijl ik mijn muziek aanzette

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Alex]

Ik draaide me om en zag en meisje staan
"heey ik ben niley en jij" zei ze vriendelijk.
"Ik ben Alex" zei ik glimlachend

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Niley

Ik grijns en schud haar hand. 'Heb je er zin in?' vraag ik terwijl ik een glas pak. 'Het is hier wel mooi en zo, maar ik mis mijn oude land...' zeg ik en schenk wat water in. 'Jij ook wat?'

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Lilly
Ik knipte de foto's zorgvuldig uit en spreidde ze op tafel. Ik had vooral foto's vna Moon. Ik voelde een steek van verdriet. Ik opdende de fotolijstjes maar de laatste werkte niet mee. "Vervloekt ding" mompelde ik in mezelf. Ik pakte de schaar en begon te vrikken. Uiteindleijk schoot de schaar van het lijstje in mijn vinger. Gelijk verscheenen er bloeddruppeltjes. "Verdomme zeg" riep ik en ik dacht na. Waar zouden pleisters te vinden zijn?

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Alex

Ze rateld aan een stuk door.
"Eeeuh ja heb er wel zin in. Ik mis mijn oude land ook wel" zeg ik en knik dat ik ook wat water wil.

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Chase
Ik gaf een ruk aan het stuur en met piepende remmen reed ik de oprit op, een geweldig entree als je het mij vroeg , kon niet beter zelfs. Ik had nog geen zin om uit te stappen, gelukkig was ik in m'n eigen auto gekomen, zonder auto in Amerika kon je net zo goed dakloos zijn zei mijn vader altijd, Baldadig draaide ik de volume knop van de radio op maximaal, de muziek moest nu zo drie straten verderop wel gehoord worden. Twijfelend trok ik de sleutel uit het slot, ik schraapte mijn keel om de plotselinge stilte te doorbreken. De villa was wel oké, vrij groot heel groot eigenlijk en ik hoopte met heel mijn hart dat ik een stel leuke huisgenootjes had, het was niet mijn eigen keuze geweest om hiernaartoe te komen helemaal niet zelfs. Vaders wil was wet, zo was het vroeger en zo was het nu nog steeds, hij had blijkbaar mijn hele toekomst al uitgestippeld want alhoewel ik hem maar een paar keer in het jaar zag regelde hij alles voor me, iets waar ik niet zo blij mee was. Maar in het studentenhuis had hij in ieder geval wat minder controle over me, dat was een positief lichtpuntje vond ik. Gekalmeerd gooide ik de autodeur open, het was net een sprookje alsof ik op vakantie was, fluitende vogeltjes, mensen die met hun hondjes over de stoep wandelden en in de verte hoorde ik golven van de zee tegen het strand aan slaan. "Godverdomme dit ga je niet menen" vloekte ik in mezelf terwijl ik zenuwachtig met mijn handen in m'n zakken voelde, waar was die rotsleutel nou, ik had hem toch wel meegenomen… Hij lag waarschijnlijk in de auto bedacht ik me terwijl ik de kofferbak opengooide en m'n weekendtas eruit tilde, heel veel had ik niet meegenomen enkel het noodzakelijke. Ik trok m'n wenkbrauwen op natuurlijk zat de sleutel gewoon in m'n broekzak dat was weer echt iets voor mij, helemaal in paniek raken en uiteindelijk had ik het altijd vast of in m'n zak grijnzend schudde ik m'n hoofd, duwde de deuren dicht en op slot. Opgetogen liep ik richting het huis, ik was benieuwd of er al iemand binnen zou zijn. Ik duwde de sleutel in het slot morrelde er wat aan en trok uiteindelijk de deur open, bewonderend om me heen kijkend liep ik naar binnen. Het was enorm, luxe en nog eens enorm, aan de muur hing een whiteboard met foto's eraan, nieuwsgierig liep ik ernaar toe. Waarom hingen er in godsnaam foto's van mensen op een whiteboard vroeg ik me af, pas toen ik de mijne ook zag hangen besefte ik dat het mijn huisgenoten waren. Nu nam ik de tijd om ze afzonderlijk goed te bestuderen, Ik trok m'n neus op Mia woonde hier ook dat was meer dan toevallig…. Ik kende Mia niet zo heel goed, ik zag haar soms wel eens op een feestje, haar ouders kende de mijne vandaar. Heel aardig vond ik haar niet Mia was zo'n meisje dat me een beetje fake leek gewoon te perfect, te mooi, te aardig ik had het niet zo op dat soort meisjes en ik hoopte dat de rest anders zou zijn. Ik haalde m'n schouders op, ik zou het vanzelf ook wel zien dit moest de tijd van m'n leven worden dus daar zou ik me ook naar moeten gedragen. Ik trok een sleutel van het haakje 2 stond erop, pas later kwam ik erachter dat het nummer aangaf welke kamer ik had.

(ik ratel door? er zaten wel pauzes tussen hoor, een glas pakken, water inschenken. ik ratel niet, dat wil ik niet )

Niley
'Uit welk land kom je?' vraag ik belangstellend. Ik geef haar een glas water en neem zelf ook een slok. Ze ziet er aardig uit, maar ik vertrouw niet snel mensen. Ik bekijk haar van achter mijn glas water.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[liggen de pleisters in de keuken of ergens anders?]

Change is for weirdos ~ Niall Horan