[RPG] Spy tonic 14. - Speeltopics

Hou jij van spionnen? Wil jij eens het spannende leven beleven?
Nou, hier kan je schieten, sluipen, spioneren, trainen en al de andere dingen doen die spionnen doen.
Doe mee!
Maak je eigen personages en laat je helemaal gaan.

Naam Personage
Hierin kunnen jullie met je personage doen wat jullie willen!

Hierbuiten kunnen jullie vragen stellen.


personages:
3 jaar
-Zoey Thompson (myMOMENTS)
-Alexia Thompson (myMOMENTS)
11 jaar:
- Sarah Sanz (proprius)
14 jaar:
-Saleah Tovah (AgentDavid)
15 jaar:
-Matthew Livingstone (Muguet)
-Amber Somers (NewUsername)
-Amy Somers (myMOMENTS)
-Jake Smith(Muguet)
16 jaar:
-Alex Thompson (myMOMENTS)
-Katherine Bright (Muguet)
-Dana Nieon (NewUsername)
-Raven Black (Petal)
Jitse bright (myMOMENTS)
17 jaar:
-Grace Grey (Cornflakeluv)
-Taylor Romant (NewUsername)
18 jaar:
-Nathan Bradley (myMOMENTS)
19 jaar:
-Katie White (shewerewolf)
21 jaar:
-Sarina Calle (HurtedHeart)
-Yelena Zaitseva(C18)



De schoolvakken:

Vaste vakken (buiten de gewone schoolvakken als wiskunde etc.

- zelfverdediging
- scherpschieten
- wapens en uitrustingen (hoe wapens en uitrustingen in orde houden)
- dril
- overlevingstechnieken

Extra vakken naar keuze (twee vakken kiezen)
- techniek (voor wie niet alleen technische snufjes wil gebruiken, maar ook wil maken)
- scherpschieten (extra)
- gevechtsport

vrije tijd:(minstens 1 verplicht, meer mag, maar dan heb je niet veel weekend meer)
-paardrijden
-schermen
-muurklimmen
-duiken


Om 6u 30 moeten ze opstaan en om 7u moeten ze in de eetzaal zijn. Om 7u 30 beginnen de lessen. Er zijn 8 lesuren. Om de twee lesuren is er een speeltijd van 10 minuten behalve 's middags, dan krijgen ze drie kwartier.

uurrooster voor de klas van o.a. Jitse, Alex, Dana, Katherine,...

Uurrooster:

Maandag

dril
wiskunde

scherpschieten
Nederlands

---

biologie
overlevingstechnieken

talen
dril

dinsdag

natuurwetenschappen
wapens en uitrustingen

zelfverdediging
wiskunde

---

overlevingstechnieken
scherpschieten

gevechtssport (extra)
talen

Woensdag

zelfverdediging
natuurwetenschappen

talen
scherpschieten

---

wapens en uitrustingen
biologie

scherpschieten (extra)
dril

donderdag

gevechtssport (extra)
wiskunde

scherpschieten
wapens en uitrustingen

---

talen
natuurwetenschappen

Nederlands
overlevingstechnieken

vrijdag

Nederlands
dril

natuurwetenschappen
natuurwetenschappen

---

wiskunde
zelfverdediging

scherpschieten (extra)
talen

[ bericht aangepast op 4 april 2012 - 20:32 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
"Goed." glimlachte ik. Ik begon alles klaar te zetten en wanneer ik klaar was liet ik me op het bed vallen.

Nathan Bradley
Ik begon nu goed pissig te worden.
"Hoor eens, trap het af! Ik ga hier echt niet weg, behalve als het is om haar naar het ziekenhuis te brengen. Wegwezen!"

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Faegan Carter
Ik liep bijna geruisloos achter Thom aan. Ik liep niet expres zo, dat was gewoon mijn stap. Geruisloos, maar toch intimiderend, dat was ik. Mensen keken meestal gewoon langs me heen, maar wanneer ze problemen kregen met Thom,...
Dan konden ze dat onmogelijk. Ik werd ook wel de spierballen van Thom genoemd. Niemand zag mij, niemand keek naar mij om, kregen ze problemen met Thom, dan BOEM! Daar stond ik plots en dan was de grote mond meestal snel verdwenen. Ik had nog nooit een gevecht verloren.
Thom was mijn beste vriend, maar hoe goed hij me ook dacht te kennen, hij wist eigenlijk niets van me. Hij wist mijn lievelingskleur en eten, maar van mijn verleden, daar wist hij niets van.
Door mijn brute kracht dacht iedereen dat ik zo dom was als het achterste van een ezel. Ik was eigenlijk niet zo dom, maar deed mijn best niet op school en haalde dus maar net het gemiddelde. Dat versterkte het idee dat ik niets kon zonder bevel van iemand anders, maar het kan me niet schelen wat anderen over me denken.
We kwamen de eetzaal binnen en gingen wat te eten halen.
"We blijven niet lang, hoor." beloofde Thom me. Hij wist dat ik eigenlijk niet van gezelschap hield. We gingen aan de verschillende bijeen geschoven tafels zitten, die al barstensvol zaten met andere leerlingen. Allemaal hadden ze Thom wel ergens voor nodig. Of wel beschouwden ze hem echt als een vriend, of gewoon als een manier om zelf ook populair te worden. Thom ging in het luidruchtige groepje zitten, maar ik had geen zin. Ik ging glimlachte naar hem en liep naar een tafeltje alleen. Daar begon ik stilletjes te eten, ondertussen merkte ik alles. Ik wist wie er in de buurt van Thom was, ik wist hoeveel mensen er waren in deze zaal. Ik wist hoever ze van me af zaten, zag iedereen die binnen en buiten ging. Ik wist het allemaal, het was deel van mijn training.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Faegan Carter
Ik liep naar Thom toe. Mijn eten was al lang op en hij bleef maar zitten.
"Ik ga al naar boven." fluisterde ik in zijn oor. "Als je problemen hebt, weet je me te vinden."
Hij knikte en ik liep de eetzaal uit. In plaats van meteen naar mijn kamer te gaan, maakte ik een omweg over de parking. Ik deed dit dikwijls, altijd als ik alleen was. Je wist maar nooit...
Ik had ze al zo lang niet meer gezien, was al lichtjes aan het hopen dat ze me niet meer nodig hadden, dat ik het bijna niet doorhad dat ze er stonden. Ik keek over ze heen om daarna mijn blik opnieuw met een ruk op hun te laten vallen. Een zwarte bestelwagen, eentje die me veel te bekend voorkwam. Mijn ogen knepen zich tot spleetjes en geïrriteerd liep ik naar voren. Toen ik dichterbij kwam, stapte de man die ik verachtte uit. Hij had een kale knikker, een klein sikje en droeg een simpele jeans en zwarte T-shirt. Hij stapte naar me toe en gaf me een knuffel. Al vanaf het begin moesten we deze waanvoorstelling behouden. Hij deed alsof hij mijn vader was, terwijl ik inwendig stierf en mezelf beloofde dat ik hem de volgende keer zou afmaken. Maar hij wist hoe gevaarlijk ik was, hij gaf me nooit de kans.
"Je moeder is ook mee." zei hij. Ik keek hem strak aan en liep naar de andere kant van de wagen. Op de passagiersstoel zat mijn moeder. Ze zag er mager uit en had wallen, maar voor de rest leek ze gezond. Ze glimlachte alsof ik de zon was in haar wereld.
"Faegan." fluisterde ze. Ik glimlachte terug.
"Hoe gaat het?" vroeg ik.
"Goed, maar alles goed met jou? Je eet toch genoeg?"
Ik grinnikte. "Ja, mam. Alles-"
"Ja, ja. Genoeg gebabbeld." kwam de man tussenbeide. Ik keek hem vuil aan en forceerde nog een glimlach voor mijn moeder.
"Het is goed." fluisterde ik. "Ik zie je snel." Ze knikte en ik liep weer weg.
"Bedankt om te komen." glimlachte ik gespeeld. We moesten dit spel spelen om zeker te zijn dat er nergens microfoons zouden zitten.
"Ik heb nog wat sigaretten bij, zoon. Ik weet niet of het mag, maar weet dat je moeilijk zonder kunt."
"Bedankt." nam ik ze aan. Ik wurgde hem in gedachten, terwijl ik hem nog een knuffel gaf.
"Doeg mam, tot snel." schreeuwde ik, terwijl hij weer instapte. Ik zwaaide ze uit en liep zuchttend terug naar binnen.

[ bericht aangepast op 30 april 2012 - 20:10 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Faegan Carter
"Waar was je?" vroeg Thom toen ik de kamer binnenliep.
"Wandelen." Hij kneep zijn ogen samen.
"Wie was die man waar ik je zag mee praten?"
"Heb je me bespioneerd?" ik sprong kwaad rechtop.
"Nee, ik zag het toevallig, toen ik langs het raam liep. Maar daar gaat het niet om. Wie is hij en wat heeft hij je gegeven."
Ik keek hem kwaad aan, zoals altijd als ik vond dat hij teveel vroeg. Ik hoopte zijn vragen steeds te kunnen ontwijken door hem woedend aan te kijken, maar deze keer bleef hij op een antwoord wachten.
"Mijn vader! Goed? Het was mijn vader!" schreeuwde ik.
Hij keek even geschrokken, maar keek toen weer achterdochtig.
"Wat heeft hij je gegeven?"
"Wat- Verdomme dat gaat je niks aan!"
"Dat gaat me wel iets aan. Je bent mijn beste vriend en ik wil niet dat je jezelf in het onheil stort."
Nu werd ik echt kwaad. Ik haatte het om tegen hem te liegen en nu verplichtte hij me. Woedend sprong ik recht.
"Wil je het echt weten? Is dat o zo belangrijk voor jou? Het waren sigaretten, goed? Ik rook, ja! Wat een verassing, hé? Nou, je weet lang niet alles van me!" mijn woede verdween plots als sneeuw voor de zon en ik moest de tranen weg knipperen. "Niemand weet iets van me." sprak ik met gebroken stem. Ik draaide me om en stormde naar buiten. Ik liep als een storm door de gangen en rende naar buiten, zo het bos in. Daar ging ik zitten en past toen liet ik de tranen lopen. Ik snikte zachtjes en stompte kwaad tegen de grond.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
Ik liep naar beneden en pakte een zak chips uit de kast. Net toen ik weer naar boven wilde lopen werd er aan gebeld. Ik deed open en glimlachte.
'Luce,' zei ik verrast.

Taylor Romant
De jongens keken elkaar aan en knikte.
'Goed. Als jij dat wilt.' De ene jongen draaide zich om en liep al weg. De andere gaf Nathan nog een harde vuiststoot tegen zijn kaak en liep toen zijn kamerraat achter na.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Ik staarde naar het plafond en merkte dat ik eigenlijk best wel moe was. Eventjes mijn ogen sluiten kan toch geen kwaad? Nee toch?
Voor ik het doorhad lag ik in slaap.

Nathan Bradley
"Hmpf." mompelde ik, maar ik negeerde de pijn verder. Ik nam Taylor in mijn armen.
"We moeten even terug naar binnen. Ik moet Ricardo vinden en ik laat je nu niet alleen." Ik stapte met haar naar buiten en was opgelucht toen ik Ricardo ergens vlakbij zag staan. Ik riep hem en deed teken dat hij naar buiten moest komen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
'Ehm, Jitse is hier. We zouden een film gaan kijken.' Luce's mondhoeken krulde omhoog.
'Dus je crush is al die tijd Jitse geweest.'
Ik glimlachte en knikte.
'Ik ga wel even hoi zeggen,' zei ze. Ik rolde met mijn ogen maar liet haar wel binnen. Toen we samen in mijn kamer kwamen, kwamen we al snel tot de ontdekking dat hij lag te slapen. We keken elkaar aan en begonnen samen op het bed te springen.

Taylor Romant
Ricardo kwam aangesneld.
'Wat is er gebeurd?' vroeg hij geschrokken.

Amber Somers
Ik liep heel rustig door de gangen toen ik opeens gesnik hoorde. Ik haalde mijn hand door mijn net geverfde haar (bruin met dip dye dit keer) en liep op het geluid af. Daar zag ik een jongen zitten. Ik liep aarzelend op hem af.
'Ik weet dat je niet op deze vraag zit te wachten maar gaat het?'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
"Waah!" schoot ik overeind. Mijn hart klopte in mijn keel, maar al snel had ik door dat het gewoon Dana en een ander meisje waren.
Ik sloeg mijn armen om Dana heen en klemde haar tegen mijn borst. "Je gaf me bijna een hartaanval. Ik dacht al dat ik aangevallen werd door een bende aliens." grinnikte ik.

Nathan Bradley
"Ik weet niet. Ze voelde zich niet goed en ik hielp haar naar buiten. Toen kwamen er twee gasten die me geld wouden geven, in ruil voor dat ik haar even bij hun wou laten, maar dat is nu niet belangrijk: we moeten haar naar het ziekenhuis brengen. Ik vind het maar niks dat ze niet meer reageert." liet ik alle woorden uit mijn mond stromen.

Faegan Carter
Ik sprong snel overeind en droogde mijn tranen af.
"Ja, niets aan de hand." bromde ik. Een beetje verward keek ik om me heen, ik wist mezelf geen houding te geven.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
'Wij zijn toch ook aliens,' lachte ik. Luce liet zich op zittend op mijn bed vallen.
'Dus Jitse, je herkent me niet meer?' lachte ze.

Taylor Romant
Ricardo boog zich over me en keek me aan.
'Taylor?' vroeg hij. Toen ik niet reageerde keek hij zoekend om zichzelf heen.
'A fuck it. We nemen een taxi. De rest kan ik niet vinden.' Hij liep al naar buiten en ging bij de weg staan. Al snel had hij een taxi en gebaarde dat Nathan moet komen.

Amber Somers
'Ik dacht dat ik zag dat er wel iets was maar als jij zegt van niet, wie ben ik dan om te zeggen dat het niet zo is?' Ik keek de jongen tegen over me aan.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Ik keek haar even aan. "Luce?" vroeg ik toen voorzichtig.
"Luce! Dat is lang geleden. Ja, je moet het me vergeven dat ik je niet meteen herkende. Ik zag alleen Dana." grinnikte ik.

Nathan Bradley
We stapten in. De taxichauffeur keek even raar, maar ik schreeuwde: "Naar het ziekenhuis!" en hij begon meteen te rijden. Blijkbaar had hij wel door dat het een noodgeval was.

Faegan Cartar
"Ik ben nu echt te veel in de war om die logica te snappen." lachte ik zachtjes, toen zuchtte ik.
"Ja, ik... nou... ik heb wat problemen." ik haalde mijn schouders op. "Wie niet?"

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
'Ja, zoiets dacht ik al,' grinnikte Luce. Ze keek ons aan. 'Jullie zijn echt schattig.'
Ik glimlachte en nestelde me tegen Jitse aan.

Taylor Romant
Mijn hoofd was een grote war boel. Een ding wist mijn lichaam thuis te brengen en dat was dat ik het koud had. Opeens begon mijn lichaam als en gek te rillen.

Amber Somers
'Niemand,' mompelde ik. Ik haalde een stip kauwgom te voor schijn. 'Ook een kauwgompje?'

---

"Ignite, my love. Ignite."

Felicity Roberts
Ik wandelde nog wat door het bos en hoorde twee stemmen. Ik kon het niet laten om in die richting te lopen en even later stond ik achter een boom te kijken waar het geluid vandaan kwam. Ik zag een jongen en een meisje zitten. Misschien hadden ze wel iets samen. Zonder dat ik hun wou afluisteren ving ik iets op over problemen.

---

We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

Jitse Bright
Ik snoof zachtjes. "Schattig!" mompelde ik.
"Zeg dan leuk stelletje of zo, maar niet schattig! Ok, dat je Dana schattig vind, dat geloof ik, maar ik ben echt niet schattig!"

Nathan Bradley
Ik keek haar bezorgd aan en wist niet wat ik moest doen. Het enige wat ik kon bedenken was haar warm houden. Dus deed ik mijn jasje uit en sloeg het om haar heen. Ik drukte haar dicht tegen mijn lichaam aan.
Ondertussen voelde ik bijna hoe mijn kaak blauw werd. Ik had vaak slagen moeten incasseren en kon al goed voelen welke gevolgen een slag zou hebben. Deze soort werd al snel blauw en de volgende dag zag het bijna zwart. Ik zou dus een tijdje met een mooi gezicht rondlopen.

Faegan Carter
"Ja, graag." ik stak mijn hand uit en terwijl ik de kauwgom aannam, ging ik dichter naar mijn linkerkant staan. Ik voelde dat er iemand achter de boom stond. Mijn training had me nog nooit in de steek gelaten. Met een snelle wervelende beweging, stond ik plots naast die persoon. Het was een meisje, een knap meisje. Niet aan denken, professioneel blijven, kafferde ik mezelf uit.
"Gezien." zei ik simpelweg.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
'Jawel. Je lijkt een beetje op mijn kleine achterneefje.' Ik rolde met mijn ogen.
'Luce, ga hem niet zo trollen.' Ik keek haar streng aan en Luce haalde haar schouders op.

Ricardo
Ik verloor Taylor geen moment uit het oog ook al geloofde ik best dat ze bij Nathan in goede handen was.
'Gaat het met haar?' vroeg ik zacht.

Amber Somers
Ik keek de jongen na en rolde met mijn ogen.
'Over onbeschoft gesproken. Ook gezellig met je gesproken te hebben.' De sarcasme droop gewoon van mijn stem af. Ik draaide me om en liep weg. Blijkbaar was het normaal om geen doei te zeggen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Ik stak achter Danas rug mijn tong naar haar uit en grijnsde.

Nathan Bradley
"Ik weet niet. Ze rilt. Ik heb haar mijn jasje al aan gedaan." het praten begon pijn te doen en mijn kaak voelde stijf en stram aan.
"Ik zal me pas gerust voelen als ze in het ziekenhuis is."

Faegan Carter
"Nee, dat-" maar ze was al weg. Ik wou niet weggaan zonder doeg te zeggen, ik wou gewoon dat andere meisje betrappen. Ik keek haar nu geïrriteerd aan.
"Wat doe je hier?" vroeg ik.

---

“To live will be an awfully big adventure.”