Een eerste stukje van mijn nieuwste SA. Jullie mening? 
Vlammend volmaakt
Vrijwel het hele huis was doordrongen met de penetrante, misselijkmakende geur van volmaaktheid. Hoe zeer ik mijn neusgaten er ook van probeerde te weerhouden haar op te nemen, ze was overal. Ik onderdrukte enkele braakneigingen. Mijn ogen brandden zich aan het wit van de muren, en het marmer onder mijn voetzolen gaf me het gevoel een brandnetelveld te bewandelen. Het zonlicht was waarschijnlijk het enige wat naar binnen mocht zonder haar schoenen uit te trekken.
Een kamerplant stond, prominent als een butler, naast de voordeur. Glanzende bladeren, geen hangend takje te bespeuren. Aan de muren hingen schilderijen van kunstenaars met dure namen, waar mijn Hollandse dichterstong naar alle waarschijnlijkheid over zou struikelen.
Ik haalde diep adem, streek mijn stropdas recht – het ding leek met de minuut strakker te zitten – en stapte de tuin in.
De lucht was er niet frisser. Mijn longen protesteerden hevig, en ik wist dat de oorzaak deze keer niet bij de nicotine lag. Er waren mensen. Mensen, veel mensen.
Juridisch adviseurs, medisch specialisten, managers in financiën.
Geen enkel paar ogen nam de moeite om op te kijken. Ik liep door, mezelf verbergend achter onhandige hallo’s en goedenavond’s. Aan handdrukken waagde ik me niet.
‘He, Thierry. Dat is lang geleden!’
Achter me klonk een stem die ik kende, maar niet wilde kennen.
[ bericht aangepast op 26 maart 2012 - 20:31 ]
Destiny is what you're supposed to do. Fate is what kicks you in the ass to make you do it.
