Exchange | 1 - Speeltopics

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[abo]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Narissa schreef:
[abo]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Mijn Topic's

Abo

Daddy always said: If boy's don’t like you they are gay.

Giovanna (Italië )

Met een lach loop ik door het dorpje richting mijn werk. Onderweg kom ik een klein meisje tegen, Isabella, mijn nichtje. Vrolijk loopt ze naar me toe.
"De bus is er," zegt ze liefjes en ze pakt mijn hand.
De bus is er, dus de Engelsen ook. Ik lach breed naar haar.
"Ga je dan mee?" vraag ik lachend. "Mee naar de bakker. Dan weer we lekkere broodjes brengen."
Ik til het kleine meisje op en zet haar op mijn nek. Ze kraait van enthousiasme. Op een snel tempo loop ik, over de gladde steentjes, naar de bakker. Mijn baas staat al op me te wachten. Lachend pak ik de zak met brood van de toonbank en ze Isabella op mijn Vespa.
"Kom, we gaan naar het hotel."
Ik zet haar mijn helm op en start mijn scooter.

[ bericht aangepast op 21 maart 2012 - 21:23 ]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Bruce Wayne Crosby.

En hier sta ik dan. In Italtië, het land van de pizza en het lekkere Italiaanse ijs. Ik loop het hotel binnen. De prachtige kroonluchters zweven boven mijn hoofd. Met mijn ouders ga ik vaak op vakantie, maar niet in een chique hotel als dit. Meestal zitten we op een camping of in een huisje. Rustig laat ik mijn blik door de ruimte glijden, om daarna door te lopen naar de balie. De wieltjes van mijn koffer tikken op de gladde tegels. "Buongiorno," Groet ik de meneer achter de balie. Hij kijkt op van waar hij mee bezig was en schenkt me een vriendelijk glimlach. "Benvenuto! Posso chiederti il tuo nome?" Gelukkig heb ik al een paar Italiaanse lessen gehad in Engeland, anders zou ik het nu niet begrijpen. "Bruce Wayne Crosby," Antwoord ik. "Passaporto?" Oeps, daar had ik niet op gerekend. "Momento," Ik voel mijn wangen lichtrood kleuren. Op dit soort momenten kan ik wel door de grond zakken. Ik buk en trek mijn koffer open. Na een korte zoektocht heb ik mijn paspoort gevonden. Ik leg het donkerrode mapje op de balie en probeer een glimlach op mijn gezicht te toveren. De grijns bij de man is verdwenen. "Scusa," Verontschuldig ik me. Hij bekijkt mijn paspoort en knikt. Daarna mag ik het weer opbergen. Ik laat het in mijn broekzak glijden. "Va bene, bello soggiornare in questo hotel," Ik krijg de sleutel in handen en loop naar de trap, die naar de hotelkamers leidt.

[Ik moet gaan, ben misschien online op mijn telefoon.]

[Oké, dus iedereen kent elkaar al en we hoeven geen kamer te delen?]

Don't walk. Run, you sheep, run.

[Nee, ieder heeft gewoon zijn eigen kamer.]

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Amynta Nerolia Dyce
Ik haalde een hand door mijn haar, terwijl ik de bus uitstapte. Mijn tassen had ik over mijn schouders gegooid, en ik liep met een stevige pas door naar het hotel. Voordat ik het hotel inliep werdt ik afgeleid door het prachtige weer en de mooie natuur. Al was ik erg moe en chagrijnig van de busrit - ik bleef nog even buiten staan. Ik voelde een lauwe windbries door mijn klamme haren gaan, en ik sloot eventjes mijn ogen. Pfft, wat ben ik bekaf. Wat ben ik blij als ik op mijn kamer ben, en ik kan gaan douchen.
Ik liep naar binnen, en met snelle blikken keek ik het hotel rond. Goed, ik moet naar de receptie toe en de sleutel ophalen van mijn kamer. Oh fuck, natuurlijk. Italië. Italiaans. Uch, fijn. Ik moet italiaans gaan spreken, terwijl ik er geen fuck van kan. Ik zie dat Bruce het er gemakkelijk vanaf brengt, en zo zijn sleutel krijgt van zijn kamer. Ik schraap mijn keel, en ben er dan klaar voor om die sleutel in mijn handen te krijgen. Voor ik het weet sta ik bij de balie, en ik zie de man me wachtend aankijken. "Ehh.." En toen viel ik dicht. Toen besloot ik het maar in het engels. Rustig maar, Amynta. Je krijgt je sleutel, hoe dan ook.
"Hi, I'm Amynta Nerolia Dyce. Can I have my key, please?" Vroeg ik geduldig. Al denk ik niet dat ik lang geduldig kan blijven. De man kijkt me verontwaardigd aan, en hij fronst zijn wenkbrauwen. O god, hij fronst zijn wenkbrauwen.. geen goed teken. Ik moet Italiaans gaan praten. Dit gaat nog lang duren, wat niets goed is. In de bus was het al zo druk en onrustig geweest. Nu had ik wat behoefte aan rust, en eigenlijk wou ik meteen door naar mijn kamer. "Key. Can I have my key from my room?" Vroeg ik nogmaals. Ik zuchtte. Toen kreeg ik een idee, en ik pakte mijn sleutelbos tevoorschijn. "Key." Zei ik, en ik wees naar de sleutelbos.
De man zijn wenkbrauwen vlogen omhoog, en zijn mond vormde een: 'Ooh!' Hij knikte. 'Chiave!' Zei hij toen. Betekend dat sleutel?
Ach ja, het zal wel. Als ik mijn sleutel maar in mijn handen kreeg. Ik kan namelijk niet wachten om te gaan douchen, en die vieze zweet van mijn lichaam af te halen. De man achter de receptie keek in de computer welke kamer ik had. Ik vermeldde mijn naam nog een keer. Zonder dat ik het door had, had hij de sleutel al aan me uitgereikt. Ik merkte het pas toen ik opkeek. Snel pakte ik de sleutel aan, en racete zo snel mogelijk naar mijn kamer. Ik kom eraan douche! Nog eventjes wachten.

[ bericht aangepast op 21 maart 2012 - 21:57 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

[ben nu een beetje inspiratieloos dus ik schrijf morgen iets]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Bruce Wayne Crosby.

Terwijl ik naar de trap slenter hoor ik achter mij Amynta in het Engels stommelen. Van binnen lach ik, terwijl mijn gezicht normaal blijft. In de bus heb ik haar mijn Italiaanse woordengids gegeven, maar blijkbaar was het te roemoerig om te kunnen leren. Voor ik het weet vliegt Amynta de trap op, langs me heen. Wow, die wil wel heel graag naar haar kamer. Door de warme begin ik het behoorlijk heet te krijgen. Zou dit hotel een zwembad hebben? Vast wel. Dan kan ik lekker afkoelen. Dat kan onder de douche ook, maar daar heeft het geen doel. Met zwemmen kan ik mijn conditie onderhouden. Ik veeg me de rug van mijn hand over m'n voorhoofd en slenter door de gang naar mijn kamer: Driehonderd één. Vlug open ik de deur en zet mijn koffer in het halletje. Met een zwaai gooi ik de deur open. Wauw! Chique! De kamer is geel in verschillende tinten. Ik loop door naar de slaapkamer en zie een prachtig hemelbed staan. Hier kan ik zeker lekker in slapen. Zin om mijn spullen op te ruimen heb ik niet. Uit mijn koffer haal ik een zwembroek en uit de luxe badkamer gris ik een handdoek. Ik trek de zwembroek aan en loop terug, de trap af, een hal door naar het buiten zwembad.

[ bericht aangepast op 21 maart 2012 - 22:42 ]

Elizabeth 'Liz' Taylor Billington

Verwonderd keek ik om me heen. Het was een lange busreis, maar het was het zeker allemaal waard. Vrolijk keek ik naar de blije mensen die langsliepen, de mooie huisjes, de stranden.. Met een glimlach op mijn gezicht liep ik richting het hotel, en zag een man achter de balie zitten. Mijn opa was Italliaans, dus ik kon er aardig wat van. Vriendelijk vroeg ik de man om mijn sleutel, en herhaalde mijn naam een paar keer. Op mijn gemakje liep ik de trappen op, en stond uiteindelijk voor mijn kamer. Ik haalde vluchtig een hand door mijn haar, en liep toen binnen. Verbaasd keek ik rond. De muren waren zachtgeel, er stond een gigantisch hemelbed, en er was een balkonnetje. Ik plofte mijn koffers en tassen op het bed, en liep door naar het terrasje. Er was uitzicht op de zee, en een deel van de bossen. Genietend sloot ik mijn ogen en liet de warme wind door mijn haren gaan.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

En dan vergeet je een abo :'D

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Giovanna Bruna Sofia Greco

Ik stop mijn scooter voor het hotel en til mijn nichtje er af. Enthousiast rent ze naar binnen. Lachend loop ik achter haar aan met het brood onder mijn arm.
"Buongiorno," zeg ik tegen Enrico, de eigenaar.
Enrico draait zich om.
"Giovanna!" roept hij enthousiast. "Wat leuk!"
Lachend haal ik een hand door mijn donkere manen en zet het brood voor het neer. Dankbaar neemt hij het aan.
"Gaan we zwemmen?" vraagt Isabelle terwijl ze aan mijn jurkje trekt.
Ik knik zachtjes.
"Ga maar," lach ik en ik loop achter haar aan.
Ondanks de vele toeristen in Riomaggiore heeft dit hotel wel het een en ander veranderd. De toeristen stroom is niet zozeer toegenomen, omdat we geen autowegen hebben, maar we hebben mee voorzieningen gekregen. We zijn en blijven toch een heel klein dorpje. Bij het zwembad ga ik op de rand zitten. Mijn benen laat ik in het water bungelen. Er is al een jongen. Hij komt me redelijk bekend voor alleen zjin naam...

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."