Een jongen bij mij in de klas vindt mij leuk, en ik hem. Maar ik ben echt abnormaal verlegen, het is nu al wel wat minder geworden, maar ik praat nog niet zoals ik deed in Nederland, wat voor hem dus een probleem vormt. Ik snap hem wel, ik ben zo stil als een lijk. En ik doe echt mijn best om meer te praten (maar elke keer als ik iets wil zeggen, twijfel ik of ik het wel moet zeggen en zeg het uiteindelijk toch niet), en ik heb eigenlijk ook een beetje moeite om mijn gevoelens te uiten, wat hem laat denken dat ik hem niet leuk vind. En nu weet ik niet wat ik moet doen, want vandaag was hij ook echt pissed dat ik niets zei en niets liet blijken. En nu kan je vast denken "meh, hij is je niet waard omdat hij geen geduld heeft om te wachten tot je eindelijk op je gemak voelt". Maar toch, ik wil niet dat hij me na een tijdje laat stikken..
Dus, misschien tips om van mijn verlegenheid af te komen? (of "te-veel-denken-voordat-ze-gaat-praten-probleempje" :'D
Zoals de oude Hawaiianen altijd zeiden: Als je troebel water met rust laat, wordt het vanzelf helder.
