• Het is al heel lang geleden sinds Bastian het vreemde boek The Never Ending Story gelezen heeft. Sinds hij volwassen is, is het voor hem onmogelijk om Fantasia nog te bezoeken, maar hij heeft zijn belofte aan de The Childlike Empress om Fantasia te redden niet opgegeven. Hij is een jonge, succesvolle schrijver en merkt op een dag dat de bladeren van zijn gepubliceerde boeken leeg zijn. Het Niets probeert opnieuw zijn geliefde Fantasia over te nemen. Bastian neemt de beslissing om een wel heel speciaal boek te schrijven, eentje dat zijn lezers naar Fantasia brengt zodra ze de eerste zin lezen...
    Hoe zorg jij dat Fantasia uit de klauwen van het allesoverheersende Niets blijft?
    En nog belangrijker; wie kan je vertrouwen?


    Rollen

    Mensen (die de boeken lezen en in Fantasia terechtkomen)
    - Cosette | Arion O'Leary
    - BlueOrbs | Dean James Sadler
    - Cybele | Elizabeth Josey Willows
    - Flounder | Evanna McGailynn
    - Swanson | Valeria Giverny Jae
    Tegenstanders van Het Niets (fantasiewezens in Fantasia)
    - Roosevelt | Destiny Hope, Elf
    - xMirrorman | Melodie, Centaur
    - HurtedHeart | Fay Valentina Rush, Half (Duistere) Engel
    - thePineapple | Mindra Redknapp, Kind van de lucht
    - xPadfoot | Minerva May Dawney, Meermin
    Voorstanders van Het Niets (fantasiewezens in Fantasia)
    - Cosette | Story, Waternimf
    - Mombasa | Laís Mineiro, Zeemeermin
    - xMirrorman | Devin, Griffioen
    - Swanson | Shantay Reine Tyssem, Nimf



    Regels:
    - Geen drieregelposts . Doe moeite om meerdere zinnen te schrijven, anders is het niet fijn.
    - Je mag tot 3 personages, maar je moet ze wel actief houden.
    - Ga elkaar niet uitschelden als er iets fout loopt, hou het aangenaam.
    - Gebruik geen personages uit The Neverending Story zelf, verzin zelf iets.
    - Wees creatief


    Het begin: de mensen hebben hun boek gekocht/gekregen. De wezens voelen dat er iets op til is. De mensen hoeven niet allemaal tegelijk naar Fantasia gezogen te worden.

    [ bericht aangepast op 9 april 2012 - 12:35 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Ha, ja dat wil ik ook wel]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    [misschien kunnen we wat meer mensjes optrommelen die nog mee willen doen? zodat we deze RPG weer tot leven kunnen wekken :)]

    [En hoe x'd. Gb ofzow?]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    [Ja, dat kunnen we proberen. Ik por er alvast wel een paar :)]

    Story

    "Als het kon zou ik helpen. Ik zou niet willen dat dit mooie iets verdwijnt," zegt het Mensenjong melodramatisch. Ik doe mijn best niet te tonen hoe dwaas ik haar vind. Ik kijk even naar Laís die het gesprek meevolgt en de kleine grijns op mijn gezicht verschijnt zo snel als hij er gekomen was.
    "Ik denk- ik denk dat jij dat kan," zeg ik met een zacht stemmetje. Om mijn woorden kracht bij te zetten grijp ik haar rok wat steviger vast met mijn kleine handen. Ik zet grote ogen op en kijk haar hoopvol aan. "Alsjeblieft, help ons?"

    Arion

    "Nee, geen idee. Maar eh, ik moet gaan. Ik zie je nog wel eens toch?" zegt Melodie. Ik trek een wenkbrauw op en kijk haar aan. Fijn, de eerste persoon die ik hier ook maar enigszins een beetje mag heb ik afgeschrikt. Ik zucht even en laat een verontschuldigende blik op mijn gezicht glijden.
    "Luister, het spijt me," zeg ik kortaf. "Maar het is... moeilijk. Ik weet niet wie ik moet vertrouwen. Ik weet niet eens waar ik ben en of ik dit echt niet droom."
    Wanneer ik uitgesproken ben, richt ik de muur die ik even heb laten zakken weer op. Gevoelens zijn voor zwakke mensen.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Roane -> Cosette]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Whoohoo, de RPG is nog niet dood!]

    Minerva May Dawney

    Heel even, voor misschien één seconde, verdween het glasharde gezicht dat de jongen tot nu toe alleen maar had getoond en werd zijn innerlijk zichtbaar. Helaas, hij herstelde zich veel te snel weer.
    'Luister; maak je geen zorgen. Je droomt niet. Dit is allemaal echt, en het spijt me dat ik dit zeg; maar je hebt de pech dat je hier terecht bent gekomen, want naar mijn idee is het de bedoeling dat jij ons gaat helpen het Niets te verslaan. Dus doe ons alsjeblieft een lol en werk even mee. Misschien word je wel een held en wordt er een feestdag naar je vernoemd! Ariondag!' terwijl ik mijn preek hield zette ik mijn hand op zijn schouder om hem te laten merken dat hij echt even zijn hoofd erbij moest houden. Mijn ogen waren nu zeker van kleur veranderd, yep, ik vond het nogal irritant. Mensen konden zo je gevoelens doordringen als ze wisten welke kleur bij welk gevoel hoorde. Waarschijnlijk waren ze nu blauw of zo, kracht bijzetten en zo. Ik had zelf ook niet echt een perfect idee van welke kleur bij wat hoorde, ik keek nauwelijks naar mijn eigen spiegelbeeld.

    Arion

    "Luister; maak je geen zorgen. Je droomt niet. Dit is allemaal echt, en het spijt me dat ik dit zeg; maar je hebt de pech dat je hier terecht bent gekomen, want naar mijn idee is het de bedoeling dat jij ons gaat helpen het Niets te verslaan. Dus doe ons alsjeblieft een lol en werk even mee. Misschien word je wel een held en wordt er een feestdag naar je vernoemd! Ariondag!"
    Terwijl het meisje spreekt gaat mijn wenkbrauw steeds hoger en hoger. Als ze klaar is hou ik het niet meer, ik barst in lachen uit. Dat van die held deed het hem. Ariondag, alsjeblieft zeg. Ik ben een tiener, geen held. Ik rol over het zand en hou mijn buik vast omdat ik zo hard moet lachen. Er stromen tranen langs mijn wangen.
    "On-on-onbetaalbaar," breng ik gierend uit. Door het lachen heb ik een heel hoog stemmetje en omdat het zo grappig klinkt begin ik nog harder te schateren.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Melodie.

    "Luister, het spijt me," zegt hij kortaf. "Maar het is... moeilijk. Ik weet niet wie ik moet vertrouwen. Ik weet niet eens waar ik ben en of ik dit echt niet droom." Het lijkt wel alsof ik zijn schild heb verbroken, maar daar komt al snel een eind aan. "Luister; maak je maar geen zorgen. Je droomt niet. Dit is allemaal echt, en het spijt me dat ik dit zeg; maar je hebt de pech dat je hier terecht bent gekomen, want naar mijn idee is het de bedoeling dat jij ons gaat helpen het Niets te verslaan. Dus doe ons alsjeblieft een lol en werk even mee. Misschien word je wel een held en wordt er een feestdag naar je vernoemd! Ariondag!" Zegt Minerva. Terwijl ze praat gaat de wenkbrauw van Arion steeds hoger, waarna hij, als Minerva klaar is met praten, in lachen uitbarst. "On-on-onbetaalbaar" Brengt hij gierend uit. Om eerlijk te zijn weet ik niet wat er hier grappig aan is, maar hij begrijpt het natuurlijk niet. 'Mel, de tijd dringt' Zegt een stemmetje in mijn hoofd, waardoor ik mijn hoofd even draai richting de bosjes. Ik moet nu echt gaan, anders sta ik hier straks als centaur en dat is nou niet zo geweldig, nouja. Ik vind het wel leuk, maar dan zal ik de jongen afschrikken en dat is een van de dingen wat ik niet wil doen. "Ik zie jullie later nog wel" Zeg ik een beetje onhandig, terwijl ik alvast een paar stappen achteruit richting de bosjes doe. Ik zwaai nog even om me vervolgens om te draaien en richting de bosjes te rennen. Pfoe, gelukkig, net optijd. Ik kijk naar mijn voeten die langzaam veranderen in hoeven en in minder dan een minuut is mijn onderlichaam veranderd in het onderlichaam van een paard.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Minerva

    Ik kijk Arion afkeurend aan en wacht tot hij klaar is met lachen. Dan neemt Melodie ineens de benen en vertrekt het bos in. Waarom gaat ze het bos in? denk ik bij mezelf. Dan schiet me plotseling weer te binnen dat ze maar tijdelijk het onderlichaam van een mens kan hebben.
    'Mel, niet weggaan! Wat maakt het uit dat deze gast het ziet? Hij heeft mij ook met een vissenstaart gezien plus mijn oogkleur zien veranderen!' schreeuw ik haar nog na, alleen ben ik er niet zeker van of ze het wel heeft gehoord.
    'Klaar?' vraag ik wanneer ik me weer naar Arion keer. Mijn hemel wat waren mensen toch asociaal.

    [Omg. Ik had net iets gepost -dacht ik- en dat is nu weg ;o Dan maar opnieuw..]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Melodie.

    "Mel, niet weggaan! Wat maakt het nou uit dat deze gast het ziet? Hij heeft mij ook met een vissen staart gezien plus mijn oogkleur zien veranderen" Hoorde ik nog zachtjes van het strand af komen. Geen twijfel mogelijk dat ik mezelf in deze gedaante laat zien aan Arion. Hij zal er op een gegeven moment toch wel achter komen, maar dit is volgens mij niet het juiste moment om dat te laten zien. Dat moment komt nog wel, maar in ieder geval weet hij nu dat ik toch niet te vertrouwen ben, omdat ik heb gelogen over mijn gedaante. Of misschien gelooft hij, nee dat kan niet waar zijn. Tja, misschien wel. Met mijn voet tik ik even op de grond, waardoor er een paar takjes breken. Rennen, dat is waar ik nu even zin in heb. Gewoon even een stukje rennen door het bos of misschien neem ik wel een stukje strand mee, maar dan wel aan de andere kant. Dat lijkt me een goed idee.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    [Misschien kan Devin eens een bezoekje aan Minerva en Arion brengen :'D. MWUAHA.]


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    [Rajah - Mombasa]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Aangepast, en dat zou een goed idee zijn ^^]

    Arion

    Voor ik het goed en wel doorheb, is Melodie weg gelopen.
    "Mel, niet weggaan! Wat maakt het uit dat deze gast het ziet? Hij heeft mij ook met een vissenstaart gezien plus mijn oogkleur zien veranderen!" roept vissenmeid haar na. Ik hou abrupt op met lachen. Wat in godsnaam is er dan met haar?
    "Klaar?"
    Ik kijk de "meermin" aan en knik zachtjes.
    "Wat heeft ze?" vraag ik nog steeds stomverbaasd om Melodie's plotse exit.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.