[RPG] Saving Fantasia | 1 - Speeltopics

Het is al heel lang geleden sinds Bastian het vreemde boek The Never Ending Story gelezen heeft. Sinds hij volwassen is, is het voor hem onmogelijk om Fantasia nog te bezoeken, maar hij heeft zijn belofte aan de The Childlike Empress om Fantasia te redden niet opgegeven. Hij is een jonge, succesvolle schrijver en merkt op een dag dat de bladeren van zijn gepubliceerde boeken leeg zijn. Het Niets probeert opnieuw zijn geliefde Fantasia over te nemen. Bastian neemt de beslissing om een wel heel speciaal boek te schrijven, eentje dat zijn lezers naar Fantasia brengt zodra ze de eerste zin lezen...

Hoe zorg jij dat Fantasia uit de klauwen van het allesoverheersende Niets blijft?
En nog belangrijker; wie kan je vertrouwen?

Rollen

Mensen (die de boeken lezen en in Fantasia terechtkomen)
- Cosette | Arion O'Leary
- BlueOrbs | Dean James Sadler
- Cybele | Elizabeth Josey Willows
- Flounder | Evanna McGailynn
- Swanson | Valeria Giverny Jae
Tegenstanders van Het Niets (fantasiewezens in Fantasia)
- Roosevelt | Destiny Hope, Elf
- xMirrorman | Melodie, Centaur
- HurtedHeart | Fay Valentina Rush, Half (Duistere) Engel
- thePineapple | Mindra Redknapp, Kind van de lucht
- xPadfoot | Minerva May Dawney, Meermin
Voorstanders van Het Niets (fantasiewezens in Fantasia)
- Cosette | Story, Waternimf
- Mombasa | Laís Mineiro, Zeemeermin
- xMirrorman | Devin, Griffioen
- Swanson | Shantay Reine Tyssem, Nimf

Regels:
- Geen drieregelposts . Doe moeite om meerdere zinnen te schrijven, anders is het niet fijn.
- Je mag tot 3 personages, maar je moet ze wel actief houden.
- Ga elkaar niet uitschelden als er iets fout loopt, hou het aangenaam.
- Gebruik geen personages uit The Neverending Story zelf, verzin zelf iets.
- Wees creatief

Het begin: de mensen hebben hun boek gekocht/gekregen. De wezens voelen dat er iets op til is. De mensen hoeven niet allemaal tegelijk naar Fantasia gezogen te worden.

[ bericht aangepast op 9 april 2012 - 12:35 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[abo]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Evanna

Ik wandel de winkel uit en kijk naar mijn nieuwe aanwinst. Zuchtend laat ik mijn hand over de kaft glijden en ik snuif de frisse buitenlicht op. Ik besluit naar het park te gaan, en er wat te lezen. Met mijn iPod aan wandel ik richting het stadspark, en enkele straten verder ben ik er. Ik zet me op een leeg bankje, en leg het boek in mijn schoot. Aandachtig bekijk ik de kaft, en ik laat mijn vingers over het symbool glijden. Nieuwsgierig sla ik het open en begin te lezen.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Story

Ik laat mijn hoofd boven het water uitkomen en kijk naar de lucht. Er verschijnt een grijns op mijn gezicht. Er is verandering op komst. Een verandering die het Niets kan helpen of tegenhouden. Ik herinner me nog vaag een verhaal over een mensenjongen die vroeger Fantasia gered heeft. Zouden het weer mensen zijn? Laten we hopen van wel, die wezens zijn zo makkelijk beïnvloedbaar. Ik kijk naar een zwarte wolk die dreigend in de lucht hangt. Het duurt niet lang meer nu.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Laís
Ik kruip uit het water. Hoe verder ik kom hoe harder mijn vinnen beginnen te tintelen. Op mijn gemakje ga ik op het droge land zitten. Ik kijk rustig naar mijn vin die zich tot twee prachtige slanke benen vervormt. Dit blijft bijzonder. Ik sta op, wankel eventjes maar vind mijn evenwicht tegen een boom. Ik laat mijn ogen over mijn blote lichaam glijden. Ongerust kijk ik om me heen. Er is niemand. Uit de bosjes vis ik wat kleding zodat ik wat om mijn lichaam heb.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Elizabeth

'Waar had ik hem nou ook alweer gelaten,'mompelde ik in mezelf terwijl ik tussen de puinhoop op mijn bureau zocht naar mijn mobiel. Gepijnigd keek ik door mijn kamer heen, ik had hem net nog gehad om een smsje te sturen en nu kon ik dat verdomde ding nergens meer vinden. Ik liep wer terug naar mijn bed, sloeg de dekens aan de kant en vond mijn mobiel. Even grinnikte ik zacht, als mijn kont niet vast zou zitten dan zou ik die volgens mij nog wel kwijt raken. Met een zucht liet ik me op bed zakken tot mijn oog viel op het boek wat op mijn nachtkastje lag. Oma had hem voor me gekocht. 'Maak hier je eigen wereld maar eens van..' had ze glimlachend gezegd. Echter was ik er gistere niet meer aan toe gekomen om hem te lezen maar nu.. Ik had toch niks te doen en wat was er nou beter dan wegzakken in een mooi en goed boek. Met mijn kussen in de ene hand en het boek in de ander liep ik naar mijn grote brede vensterbank. Daar propte ik m'n kussen in de hoek en ging er vervolgens comfortabel tegen aanzitten. Zodra ik goed zat sloeg ik het boek open en begon te lezen.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Destiny

Angstig kijk ik naar de lucht. Dit is geen goed teken. Ik loop door het bos, en wanneer ik ook maar kan, hou ik de grauwe hemel in de gaten, hopend dat de kleur veranderen zal. Maar dat doet het niet. Ik zucht en controleer nogmaals of ik wel degelijk alleen ben. Ik neurie zacht een liedje en loop verder. Nog steeds ben ik op mijn hoede. Je kan tegenwoordig weer niemand vertrouwen, en al helemaal niet in een bos. Toch ben ik er graag. Volgens mij is dat een nadeel aan het elf-zijn, al ben ik een van de weinigen die zich nog buiten waagt.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Laìs.
De lucht kleurt donker.
Het Niets.
Ik begin te lachen. Het Niets komt weer. Ik maak een soort sissend geluid om mijn zusjes te roepen. Het duurt niet lang of er verschijnen zo'n vijf à tien hoofden boven het wateroppervlak. Met mijn blote arm wijs ik veel betekent naar boven.
"Meiden," zeg ik met een lach op mijn gezicht. "We hebben weer iets te doen."

[ bericht aangepast op 4 feb 2012 - 22:01 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Story

Ik zie de hoofden van verschillende zeemeerminnen rondom me heen verschijnen. Ik stuur een schokgolf van vreugde door het water. Ik bestuur water. Ik bén het water. De meerminnen moeten weten dat ik aan hun kant sta. Ze kunnen me nog goed van dienst zijn in het misleiden van de mensen die eventueel komen. Ik laat mezelf weer in het water opgaan tot ik op droog land aanspoel. Ik bekijk mijn kleine handen en laat ze over mijn kinderlijke gezicht gaan.
"Je zult boeten, Kleine Keizerin," mompel ik met een wrede grijns.

Arion

Ik ben door het dolle heen wanneer er eindelijk een pakje bij de post zit voor me. Ik laat mijn vingers over het bruine papier gaan en koester Allie's sierlijke handschrift. God wat mis ik haar. Ik scheur het papier open en ben verbaasd wanneer ik een boek in mijn handen blijk te hebben. Er dwarrelt een klein briefje naar beneden. Ik raap het op en lees wat er staat.
Mijn lieve Arion.
Droom. Droom van ons samen en laat de realiteit je niet kwellen. In je fantasie ben ik bij je. Laat me je meenemen naar mijn wereld.

Veel liefs,
Je Allie.
Ik zucht en lees de achterflap even. Dan ga ik met het boek in de zetel zitten en aarzel even. Uiteindelijk besluit ik het dan toch te lezen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Laís
Ik zie de kleine waternimf aanspoelen. Ze mompeld iets met een wrede grijns. Ik geef haar een klein lachje en kijk nog eens naar de diep gekleurde hemel. Wat houdt ik toch van deze kleur. Langzaam loop ik langs de waterrant naar de nimf toe.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

mindra redknapp
ik schommelde zwakjes. De wind speelde met mijn haren en ik sloot mijn ogen.
'het niets komt terug, het wordt tijd om je weer te mengen bij de anderen.' Fluisterde het. Ik opende mijn ogen en keek om me heen. Mijn enige bezitting stond naast me. De hemel kleurde donker. Ik sprong op en pakte mijn lantaarn vast. De wind had gelijk, het werd tijd om me weer bij de anderen te mengen.

---

Cookies!

Story

Ik zie een meermin op mensenbenen naar me toekomen.
"Hallo... Laís, als ik me niet vergis?" zeg ik met een grijns.
Af en toe kan ik wel eens een naam uit het meermingefluister opmaken. En de ene die nu bij me staat lijkt een tamelijk hoge rang te hebben. Haar moet ik zeker ten vriend houden.
"Lekker weertje, niet?" lach ik.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Laís
" Hallo... Laís, als ik me niet vergis?" zegt de nimf met een grijns. "Lekker weertje, niet?"
Ik lach naar de nimf.
"Van mij mag het altijd dit soort weer zijn," zeg ik met een grijns.
"Wat denk je mensen of wezens?"
Ik laat mijn gladde haar door mijn vingers glijden.
"Zelf hoop ik het laatste, die zijn namelijk het lekkerste," Ik ontbloot mijn tanden.
Mensenvlees.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Story

"Van mij mag het altijd dit soort weer zijn. Wat denk je mensen of wezens? Zelf hoop ik het laatste, die zijn namelijk het lekkerste," zegt ze met ontblootte tanden.
Ik lach. Het klinkt helemaal niet zoals de lach van een achtjarig meisje hoort te klinken. In werkelijkheid ben ik dan ook vele jaren ouder.
"Mensen," zeg ik dan terwijl ik naar de lucht blijf kijken. "Ik hoop dat het mensen zijn. Die maken geen schijn van kans. Tenzij ze Bastian bij zich hebben."

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Dean

Als ik net de keuken binnen kom, valt mijn oog op een boek dat op de keukentafel ligt. Nieuwsgierig loop ik naar de tafel en bekijk het boek. Naast het boek ligt een briefje. 'Zat vandaag bij de post, liefs mam.' Was erop neer gekribbeld. Ik haalde mijn schouders op en mikte het papiertje in de prullenbak. Met het boek onder mijn arm liep ik naar de woonkamer en ploft in een zetel.

---

Take me to wonderland

Laís.
Mijn blik verstard als de nimf over Bastian begint.
"Ik hoop niet dat die jongen ook niet terug komt," sis ik. Al snel veranderd mijn blik. Zelfs met Bastian hebben ze geen kans, daar zorg ik persoonlijk voor.
"Waar zijn de andere?" vraag ik aan de nimf als ik merk dat ze alleen is.

[ bericht aangepast op 4 feb 2012 - 22:40 ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."