Ik heb mijn moeder denk ik, telleurgesteld. - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik weet nog dat ze me een jaar geleden ooit vertelde, toen ik mezelf probeerde te onderdrukken en 'normaal' wilde zijn, 'vroeger zei je altijd dat je later gothic wilde worden, ik schrok me kapot. Gelukkig is dat niet uitgekomen.'
      I'm sorry, it actually happened.
Toen ik haar laatst vertelde dat ik mijn haren héél graag (deels) blauw wilde verven kwam ze gelijk in opstand met de smoes: 'Slecht voor je haar.' Na lang tegen dat vooroordeel te hebben gevochten, kwam de echte reden er uit. 'Ik wil geen dochter met blauw haar, iedereen kijkt je hartstikke raar aan!' Ik heb haar uitgelegd dat het me geen flikker meer interesseert wat mensen van me vinden, dat de mensen die mij uit de weg gaan omdat ik er anders uit zie, het niet eens waard zijn om mij te mogen aanspreken. Ik ben niet zo laag gezonken. Het enige antwoord wat ik kreeg was dat ze het niet leuk vond dat ik zo'n attitude had. Sorry, maar ik ben tròts op die attitude, ik ben mezelf en niet langer iemand anders. Na een flinke discussie van zo'n 3 kwartier kwam het er op aan dat ik een deel van mijn haar blauw mocht verven, een klein deel.

Daarnet vertelde ik over mijn idee om met blauw coontails in twee plukken van mijn haar (blauwe streepjes). Meteen kwam ze in protest, ik vroeg wat het probleem was, het verven of hoe het er uit zag. 'Beiden', zei ze zonder enige emotie. Nee, niet waar. Enkel om hoe het er uit ziet.

Ik heb het eindelijk, na 4 kutjaren voor elkaar gekregen om mezelf te zijn, en ja, ik hem 'emo-' vrienden, ik ga naar 'gothic-' meetings, ik luister 'duivels-' muziek, ik wil 'ongebruikelijk' haar, maar dat is wie ik ben. En het heeft me heel veel pijn en moeite gekost mezelf te accepteren, ik kan niet beschrijven wat onzekerheid de afgelopen 2 jaar met me heeft gedaan, waar ik nu nog steeds littekens aan over heb gehouden. En dan ben ik eindelijk zo ver dat ik weet wie ik ben en er blij mee ben, krijg ik zo'n reactie. Het interesseert me niet wat vreemden van me vinden, maar ik wil wel dat mijn moeder trots op me kan zijn. Wat moet ik hier mee?

---

Let it come and let it be

Combustible schreef:
(...)
Bij het eerste volledige couplet heb ik een paar tranen moeten laten. Want ik herken mezelf er inderdaad in :'D

Aahw, Sevvie. Mijn GB en PB staan voor je open en ik zou het waarderen als je van mijn aanbod gebruik zou maken . Hoeft niet natuurlijk, als je het maar weet meisje.

---

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

Ik vind dat je moeder juist trots op je moet zijn. Op het feit dat jij jezelf durft te zijn. Ik ben iig wel trots op je

---

-

Genius schreef:
Ik vind dat je moeder juist trots op je moet zijn. Op het feit dat jij jezelf durft te zijn. Ik ben iig wel trots op je

---

The sun will rise and we will try again.

Kun je het niet rustig opbouwen of zo, zodat je moeder aan het idee gewend raakt? Begin bijvoorbeeld met een iets mindere extreme kleur of wacht even tot ze aan je eh, bijvoorbeeld je kleding gewend is.(:

---

everything, in time

Dovahkiin schreef:
Ik had dat met mijn vader toen ik mijn hanenkam nam. Ik heb het toch gedaan en vertelde mijn pa dat ik me anders gedwongen voelde om normaal te zijn. Ik uitte mijn creativiteit in extremiteit.

Ik heb haar ook verteld dat ik mijn kansen wil grijpen en mezelf wil zijn, omdat ik het genoeg heb opgekropt. En dat ik sowieso mezelf wilde zijn, en dingen als mijn haren verven liever doe met toestemming dan stiekem, omdat ik zo niet ben en gewoon vertrouwen wil. Ze zei enkel dat ik het mooi niet hoefde te proberen zoiets zonder toestemming te doen, de rest van mijn verhaal werd genegeerd.

---

Let it come and let it be

Humble schreef:
Kun je het niet rustig opbouwen of zo, zodat je moeder aan het idee gewend raakt? Begin bijvoorbeeld met een iets mindere extreme kleur of wacht even tot ze aan je eh, bijvoorbeeld je kleding gewend is.(:

Ik heb het opgebouwd en ik ben het meer dan zat om te wachten. Ik heb het jaren van tevoren gezegd, ik houd van die en die kleur. Ik ben nóóit anders geweest, en het is altijd geaccepteerd geweest, soms zelfs lichtelijk aangemoedigd. En nu gaat die knop gewoon ineens om en zijn de keuzes mezelf te zijn niet langer getolereerd. Ik wil niets liever dan gewoon een goede sfeer thuis en dat mijn moeder trots op me kan zijn. Ik doe héél erg mijn best op school, maar ik doe het niet voor mezelf. En het enige wat ik vraag is acceptatie, ze hoeft mijn 'stijl' niet mooi te vinden, maar ik wil wel dat ze accepteert dat ik zo ben. Ze mag best zeggen 'ik vind dit niks', maar me dingen verbieden gaat er óver.

---

Let it come and let it be

Jij bent trots op wie je bent, en dat is goed. Iedereen zou dat moeten zijn.
Vooral blijven doen! (;
Ik denk, dat eens dat jouw mama over de shock heen is, ze er ook wel mee zal kunnen leven. Uiteindelijk is het denk ik redelijk normaal dat je als ouder zo reageert. Je wilt nu eenmaal niet dat mensen je kind vreemd gaan nastaren...
Ik ben in een slechte-uitleg-dag.

---

I know there's a way so I promise: 'I'm gonna clean up the mess I made'

Ik vind het knap van je (:
Ik kleed me zelf het liefst ook wat alternatief. Gewoon; geruite broeken, jongens shirts, polsbandjes, sieraden en zwart oogpotlood. Ging er ook wel eens mee naar school, maar nu eigenlijk niet meer. Ik werd echt ontzettend uitgescholden en daar kon ik niet meer tegen. Daarom kleed ik me bijna alleen nog zo wanneer ik bij vriendinnen ben of naar de stad ga of zo.
Maar ik vind het heel dapper dat je gewoon je eigen gang gaat!

---

i put the fun in funeral

Ik vind het goed dat je er zo uit bent over wie je bent.
Maar vergeet niet dat het normaal is dat je moeder er moeite mee heeft dat haar 12-jarige (of ondertussen 13?) dochter haar haar blauw wilt verven. Dat is redelijk jong om er al volledig uit te zijn over hoe je bent en de komende jaren ga je sws nog veel veranderen.
Ik denk dat dat je moeders grootste probleem is, moest ik dat op jouw leeftijd thuis hebben gezegd, hadden ze me gek verklaard.

---

Has no one told you she's not breathing?

Je moeder probeert je te beschermen voor je eigen bestwil, ook al zie jij dat nu niet zo.

---

A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

Bohemian schreef:
Je moeder zou je moeten accepteren voor wie je bent, maar langs de andere kant begrijp ik haar ook wel. Misschien moeten jullie een tussenweg vinden tussen wat jij wil en zij van jou verwacht?

---

26 - 02 - '16

Ik voel me een beetje verbijsterd. Ik dacht namelijk dat ik zeikouders had, maar als één ding zeker weet, is het dat mijn moeder hier niet echt problemen mee zou hebben. Ik ben niet zo'n soort type, maar mijn moeder zou me zeker niet op die manier tegenhouden.
Ik vind het sws stoer van je dat je dit gewoon doet! En zoals veel mensen al zeggen, je moeder moet er gewoon aan wennen. Ik hoop voor je dat ze na een tijdje gewoon accepteert (aa)

---

Deep inside, I've never felt alive