Ik weet dat ik hier niet veel mensen zal vinden die me advies kunnen geven, maar aangezien ik me hier 'thuis' voel en weet dat er toch altijd wel een antwoord te krijgen is waar je met creativiteit iets mee kunt, wil ik dit toch plaatsen. Het is tegelijkertijd ook fijn voor mezelf om dit uit te kunnen typen en er over te kunnen praten, omdat ik erg veel moeite mee heb momenteel. Het is een heel persoonlijk probleem, dus ik zou graag willen vragen om domme/haat reacties achterwege te laten en ik vraag dan ook met alle respect om eerlijke en goed doordachte reacties over het onderwerp.
Waar ik mee zit en graag advies over zou willen is afkicken, van wiet en hasj. Ik zit nu sinds een maand in Nieuw Zeeland, waar ik nog twee maanden te gaan heb, samen met mijn verloofde. Een simpel jointje is hier niet zo makkelijk te krijgen en loopt vanaf 50NZD per 1.8 gram, wat omgerekend zo'n 31 euro en een beetje is. Voor sommigen misschien niet zo veel, maar voor een jong iemand die haar baan op heeft moeten zeggen om deze kans te pakken en een bruiloft in het vooruitzicht heeft, is het een (vrij) belachelijke som. Zeker gezien het feit dat ik die twee gram met gemak weg kan roken in een of twee dagen. Twee keer hebben we nu wat gehaald, om de ergste spanning van me af te krijgen, omdat ik (enigszins tot mijn verbazing -al was het te verwachten-) cold turkey ging en het te zwaar werd om volledig normaal te functioneren. Daar heb ik (ook tot mijn verbazing) twee weken mee gedaan en het zorgde dat de dagen (vooral de avonden) iets makkelijker waren.
Nu wilt mijn verloofde niets meer halen hier, omdat hij het te risicovol vind en het simpelweg te duur wordt anders. Het probleem met wiet hier is, dat je bij het bezitten van meer dan simpelweg een joint al opgepakt kan worden en het wordt gerekend in dezelfde klas als harddrugs. Het roken ervan is ook verboden, dus stoned over straat lopen is ook enigszins risicovol -zeker zonder zonnebril- en de gemiddelde mensen hier worden er bang van en zijn niet vies van snitchen en aangeven.
Het (tijdelijk) moeten stoppen vind ik niet eens het ergste, maar het er mee om leren gaan wel. Vanaf de eerste week heb ik al meteen last gehad van constipatie, ernstige slaapproblemen (een van de redenen waarom ik ook zo geniet van een blowtje-of meerderen-), verminderde eetlust, wisselende buien, huilbuien en (terugkomende) depressie, mentale zware onrust duizeligheid en hoofdpijn en nog een aantal klachten. Ik probeer mijn gedachten er zoveel mogelijk vanaf te halen, maar het lijkt bijna onmogelijk voor mijn gevoel. Er is daarbij ook weinig stimulatie of afleiding te vinden, omdat het een erg dode boel is in de omgeving waar ik zit.
Ik ben nu twintig en blow vanaf pakweg mijn zestiende elke dag, waarbij ik thuis vaak met gemak een blowtje of 4 tot 6 per avond wegrook. Het is voor mij een genotsmiddel met dubbele zijden aan het mes... Voor de ontspanning en het fijne gevoel, ontsnappen van chronische pijn in mijn rug, extra inspiratie voor de creatieve dingen die ik doe (zoals o.a schrijven), rust in mijn hoofd (iets waar ik heel moeilijk mee om kan gaan) en het ontsnappen van problemen. Nu dit ineens weggevallen is en ik weer aangewezen wordt op mezelf, weet ik bij God's gratie niet wat ik moet doen, vooral omdat ik het daarvoor ook al niet wist...
Heeft iemand alsjeblieft wat tips voor mij om het wat dragelijker te maken en het te accepteren? Want momenteel weet ik echt niet wat ik met mezelf aan moet en mijn verloofde heeft er ook moeite mee. Hij steunt me er zeker in en doet het met liefde, maar hij heeft er weinig ervaring mee, omdat hij zelf sowieso al zelden iets gebruikt en volledig emotieloos ergens vanaf kan stappen. Ook merk ik dat ik hem steeds vaker wegduw of weg snauw, terwijl ik dit eigenlijk totaal niet wil. Ondanks dat ik dus zijn onvoorwaardelijke steun heb, zou ik graag wat advies of tips willen van mensen met ervaring hiermee, in de hoop dat het dit allemaal iets dragelijker maakt, of iets makkelijker te accepteren/aan te nemen.
Bij voorbaat dank :]
Edit: Ik weet dat ik mezelf leeg kan kopen of door kan zetten. Als je het goed doorleest zie je ook dat ik voor het laatste ga, het doorzetten. Het heeft dan ook geen nut om dat te herhalen. Ik wil vooral tips voor dingen die ik kan proberen om het dragelijker te maken. Vooral mentaal, gezien het fysieke makkelijker te overwinnen is dan dat. Ja, ik tril, ik wordt duizelig, etcetera, maar dat vind ik bij lange na niet zo moeilijk als de mentale strijd die nu in mijn hoofd afspeelt en het verlangen van de verslaving...
[ bericht aangepast op 27 jan 2012 - 15:58 ]
Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.
