• Hou jij van spionnen? Wil jij eens het spannende leven beleven?
    Nou, hier kan je schieten, sluipen, spioneren, trainen en al de andere dingen doen die spionnen doen.
    Doe mee!
    Maak je eigen personages en laat je helemaal gaan.

    Naam Personage
    Hierin kunnen jullie met je personage doen wat jullie willen!


    Hierbuiten kunnen jullie vragen stellen.


    personages:
    3 jaar
    -Zoey Thompson (Pinkdream)
    -Alexia Thompson (Pinkdream)
    11 jaar:
    - Sarah Sanz (proprius)
    14 jaar:
    -Saleah Tovah (AgentDavid)
    15 jaar:
    -Dana Nieon (LordSarita)
    -Matthew Livingstone (BelleVue)
    -Amber Somers (LordSarita)
    -Amy Somers (Pinkdream)
    -Jake Smith(BelleVue)
    16 jaar:
    -Alex Thompson (Pinkdream)
    -Katherine Bright (BelleVue)
    -Raven Black (Petal)
    -Jitse bright (Pinkdream)
    17 jaar:
    -Grace Grey (Cornflakeluv)
    -Taylor Romant (LordSarita)
    18 jaar:
    -Nathan Bradley (Pinkdream)
    19 jaar:
    -Katie White (shewerewolf)
    21 jaar:
    -Sarina Calle (HurtedHeart)
    -Yelena Zaitseva(C18)



    De schoolvakken:
    Vaste vakken (buiten de gewone schoolvakken als wiskunde etc.

    - zelfverdediging
    - scherpschieten
    - wapens en uitrustingen (hoe wapens en uitrustingen in orde houden)
    - dril
    - overlevingstechnieken


    Extra vakken naar keuze (twee vakken kiezen)
    - techniek (voor wie niet alleen technische snufjes wil gebruiken, maar ook wil maken)
    - scherpschieten (extra)
    - gevechtsport

    vrije tijd:(minstens 1 verplicht, meer mag, maar dan heb je niet veel weekend meer)
    -paardrijden
    -schermen
    -muurklimmen
    -duiken


    Om 6u 30 moeten ze opstaan en om 7u moeten ze in de eetzaal zijn. Om 7u 30 beginnen de lessen. Er zijn 8 lesuren. Om de twee lesuren is er een speeltijd van 10 minuten behalve 's middags, dan krijgen ze drie kwartier.

    uurrooster voor de klas van o.a. Jitse, Alex, Dana, Katherine,...



    Uurrooster:



    Maandag


    dril
    wiskunde

    scherpschieten
    Nederlands
    biologie
    overlevingstechnieken

    talen
    dril

    dinsdag


    natuurwetenschappen
    wapens en uitrustingen

    zelfverdediging
    wiskunde
    overlevingstechnieken
    scherpschieten

    gevechtssport (extra)
    talen

    Woensdag


    zelfverdediging
    natuurwetenschappen

    talen
    scherpschieten
    wapens en uitrustingen
    biologie

    scherpschieten (extra)
    dril

    donderdag


    gevechtssport (extra)
    wiskunde

    scherpschieten
    wapens en uitrustingen
    talen
    natuurwetenschappen

    Nederlands
    overlevingstechnieken

    vrijdag


    Nederlands
    dril

    natuurwetenschappen
    natuurwetenschappen
    wiskunde
    zelfverdediging

    scherpschieten (extra)
    talen

    [ bericht aangepast op 25 jan 2012 - 18:56 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Bradley
    "Nathan, werk eens verder. Je hebt nog maar twee oefeningen afgewerkt."
    "Ik heb hoofdpijn, meneer."
    "Weeral? Laat me niet lachen. Doe nu verder."
    Ik gromde wat en probeerde me te concentreren, maar het ging echt niet. Het was weer eens zo ver, mijn gedachten waren teruggekeerd naar het verleden. En eer ik de weg naar het hier en nu terug gevonden had... Dat kon nog een tijdje duren.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Taylor Romant
    Ik keek even naar Nathan. De leraar was verder gelopen. Ik pakte zijn pen en trok zijn schrift naar me toe. Ik was goed in wiskunde en binnen drie minuten had ik twee opdrachten gemaakt. Ik gaf het schrift terug en deed alsof ik niks had gedaan.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Bradley
    Ik keek haar dankbaar aan en kauwde op mijn potlood, terwijl ik de volgende oefening probeerde. Ik was normaal niet slecht in wiskunde, maar ik weer hoofdpijn. En ook al geloofde de leraar me niet, dan was het gewoon onmogelijk om me te concentreren.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Taylor Romant
    Ik ging verder met mijn Engels opdrachten en na ongeveer een kwartier had ik die af. Ik keek op de klok en besefte dat we nog maar tien minuten les hadden.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Bradley
    Je bent een freak.
    Wat doe je hier?
    Ga toch weg.

    Ik kreunde van de hoofdpijn, terwijl de woorden die ik achter me dacht gelaten te hebben door mijn hoofd zweefden.
    Ik moet je hier niet.
    Verdwijn.
    Ik wou dat je dood was.
    Het is allemaal jouw schuld!
    Jij hebt hem vermoord!"

    Ik ademde beverig in en ging rechtstaan.
    "Nathan. Ga zitten." Maar ik was al lang weg. Ik liep snel de gang door en liet me in een verlaten lokaal op de grond zakken. Ik zag met mijn rug tegen de muur en duwde de tranen terug. Ik zou niet huilen, nooit.
    Jij hebt hem vermoord...

    [ bericht aangepast op 4 feb 2012 - 15:40 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Drama xD


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Taylor Romant
    Geschrokken keek ik naar de deur die met een klap was dicht gevallen. De zoemer ging ongeveer een paar minuten daarna. Ik stond op en pakte mijn spullen in. Verdwaasd liep ik naar buiten. Mijn vrienden stonden al op me te wachten en we liepen naar de kantine. Ik nog steeds afvragend van wat er gebeurd was.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Bradley
    Ik liep het lege klaslokaal uit. Mijn gezicht was gladgestreken en emotieloos.
    "Gast wat is dat toch met jou? Dat heb je nu altijd. Dan loop je plots weg en kom je met zo'n gezicht terug." bromde Tom.
    Ik haalde mijn schouders op en zei niets meer, terwijl ik met mijn vriendengroep naar de kantine liep.
    Jij hebt hem vermoord.
    En het was nog waar ook...


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Nathan Bradley
    In plaats van mijn vrienden in de kantine te volgen, glipte ik snel weg. Ik verdween achter de hoek en liep naar buiten. Ik liep het bos in en ging op een omgewaaide boomstronk zitten. Ik liet de herinnering toe.
    "Ga je me nu eindelijk brengen of moet ik hier nog eeuwen wachten?"
    "Ik kies de laatste optie." grijnsde ik, maar ik nam toch mijn sleutels van het haakje en liep naar mijn auto. Daan zat al ongeduldig te wachten. Ik had net mijn gloednieuwe wagen -met open dak- en moest hem naar het voetbal brengen.
    "Straks komen we te laat."
    "Als ik rij?" Ik trok mijn wenkbrauwen op en duwde op het gaspedaal in als bewijs. We vlogen door de straten, terwijl de zomerlucht met onze haren speelde. Daan moest lachen, hij hield van snelheid. Bijna net zoveel als van voetbal. Er was een afslag. Ik moest voorrang geven, maar na een snelle blik besloot ik dat er niemand aankwam.
    Ik vergeet nooit meer het gevoel toen we langs de zijkant geramd werden. Toen de auto die ik niet had gezien ons recht in de flank raakte. Aan de bijrijdersstoel...
    Ik knipperde geschokt met mijn ogen en het duurde even voor ik besefte wat er was gebeurd. Bezorgd keek ik naar Daan en mijn hart stond stil. "Daan! Nee!" Ik raakte zijn bebloede wang aan en hij opende moeizaam zijn ogen. Hij kreunde en ik trok hem in mijn armen.
    "Jij gaat niet dood. Laat me niet achter!" schreeuwde ik. Ik wiegde hem heen en weer, terwijl ik hem door de tranen in mijn ogen aankeek. Ik bleef hem aankijken, zelfs wanneer zijn ogen weer gesloten waren. Ik had zijn hand zo hard vast, dat ik steeds zijn hartslag had voelen slaan. Plots werd de wereld leeg. Er ging geen tweede hartslag meer door mijn hand.
    "Nee!" gilde ik en even later hoorde ik de sirenes van een ambulance. Iemand trok me bij Daan weg.
    "Nee!" het leek wel het enige te zijn wat ik kon zeggen.
    "Rustig, ze gaan hem proberen redden."
    En ik bleef toekijken, terwijl ze het lichaam van mijn broertje lieten schokken. Maar ik wist dat het te laat was, ik voelde de leegte, die hij had achtergelaten. Ik voelde het verdriet, de eenzaamheid. Ik wist dat hij dood was. En dat was mijn fout!

    [ bericht aangepast op 4 feb 2012 - 16:10 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Taylor Romant
    Mijn Camera hing om mijn nek terwijl ik rustig de school verliet. Er zou nu niemand in het bos zijn en dus zou ik in alle rust kunnen fotograferen. Met stille passen liep ik door het bos. Ik maakte af en toe foto's. Ik zoemde op sommige plaatsen in en opeens zag ik Nathan zitten.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Bradley
    Ik veegde boos een traan van mijn wang. En dit was nog maar het begin. Achteraf gaf ik mezelf de schuld en ik was niet de enige, mijn zus deed precies hetzelfde. Zelfs mijn ouders hadden me niet meer op een gewone manier aan kunnen kijken.
    Ik ben een moordenaar.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Taylor Romant
    Hij huilde en ik twijfelde of ik naar hem toe moest. Ik liet mijn camera weer gewoon aan mijn nek hangen terwijl ik in de dilemma zat. Ik was niet de perfecte persoon om hem te troosten. Hij kende me pas een dag.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Bradley
    Vermoeid ging ik rechtstaan. Ik liet mijn blik door de bomen glijden en verstijfde toen ik Taylor zag. Toen zuchtte ik. Ja, haar had ik wel kunnen verwachten. Het was net of ze in mijn leven was gebombardeerd. Of ze plots uit het niets was gekomen en nu steeds terug kwam. Niet dat ik het echt erg vond, dat moest ik toegeven. Maar ik verdiende haar niet.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Taylor Romant
    Nathan zag me net op het moment dat ik weg wilde gaan. Shit, ik kon nu niet opeens weg gaan. Misschien kon ik doen alsof ik hem niet had zien huilen? Ik liep naar hem toe. 'Wat doe jij hier?' vroeg ik zo onschuldig mogelijk.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathan Bradley
    "Denken." mompelde ik. "Jij?" kaatste ik de vraag terug.


    “To live will be an awfully big adventure.”