Nee inderdaad, je hebt geen balans, maar bent wel realistisch.
Bijvoorbeeld:
Je bent een werkeloze moeder van 3 kinderen, zojuist gescheiden en met je uitkering kun je nog net de huur en alles betalen. Je krijgt geen steun meer van je ex en niemand geeft gehoor aan je schreeuw om hulp. Door de hoge huurkosten is er nauwelijks nog geld om jezelf en de kinderen te eten te geven. Je produceerd geen moedermelk meer, door een gebrek aan vitamines, waardoor je - je jongste kind niet meer kunt voeden want namaakmelk is te duur. De voedselbank is nog altijd aan het bekijken of dat je het recht wel hebt daar steun te krijgen, en het duurt als maar langer en langer. Je jongste kind is inmiddels ondervoed geraakt, geld voor een dokter is er niet, je hebt sinds kort ook nauwelijks og verzekeringen omdat die te duur waren. Jijzelf en de oudste twee leven op het goedkoopste voedsel en van de proeftafels in de supermarkt. Je jongste kind kan dat echter nog niet eten en leeft op water en slechte kwaliteit magere melk. De oudste twee zitten op de basisschool en worden gepest omdat ze zo arm zijn, waarnaar ze vaak huilen thuis komen.
Nou, dat is de realiteit van die persoon. Wáár is het positieve om dat te composeren?
Let it come and let it be