misschien weten een aantal van jullie wel wat er gebeurd is en nog steeds gebeurd de aflopen jaren. De laatste 2 jaar was het gewoon geen pretje. Ik heb al die tijden al lopen denken, moet ik dit nou van me af schrijven? Maar dan gaan mensen medelijden hebben en daar kan ik al helemaal niet tegen. Na 2 jaar besloot ik het toch te doen en ik heb nu een mailtje gestuurd naar Girlz! met een korte samenvatting over the shit. Ik hoop zo dat ik een soort van column mag schrijven om te laten zien dat mensen die dit ook meemaken er niet alleen voor staan en de hoop niet op mogen geven. Ik hoop zo op een mailtje terug, dat het mag.
Nou was mijn vraag, hebben jullie ook ooit zon grote stap genomen, of zoiets gedaan?
Btw, voor mij is dit een grote stap. Want ik haat het om te praten over mijn problemen. En wrss krijg ik ook reacties van; wat heb je dan meegemaakt? Liever vertel ik het in een verhaal, en niet zo even tegen 1 persoon en dan letterlijk. Ik wil het van me af kunnen schrijven. Als jullie het echt graag willen weten maak ik die column toch, en zet ik hem hier op q. Maar 1 vraag, ga geen medelijden hebben and shit, want ik haat dat.
Where words fail, music speaks
deze reactie maakt mijn dag goed 
