Het was laat in de nacht, en het geuid van bliksem en onweer drong tot diep in me door. Een koude windvlaag ging door het kapotte raam, en ik huiverde. Naast de onweer in de bliksem was er ook nog wat anders wat ik hoorde. Ik hoorde gegil, alsof er iemand vermoord werd op gruwelijke wijze. Niet snel, nee, langzaam vermoord, alsof iemand met een mes langs in je snijd, heel langzaam. Ik trok de dunne deken nog verder over mijn hoofd, maar toen werd het stil. Een lange tijd was het stil, toen ik opeens mijn deur hoorde kraken. Het was de wind, dat wist ik zeker. Nou... zeker.. althans, ik hoopte dat het de wind was. Het volgende wat ik hoorde was een langzame diepe ademhaling, die me kippenvel bezorgde. Ik kneep mezelf in mijn arm, maar ik wist dat het geen nachtmerrie was. Zo was iedereen geëindigd, en nu was ik aan de beurt. De dekens werden van me af getrokken, en ik deed mijn ogen open. Het volgende moment keek ik de dood in de ogen. Ik keek in de ogen van een moordenaar, het waren lege gaten, en het leken tunnels, alsof er nooit een eind aan zou komen. De moordenaar en mijn gezicht waren nog geen centimeter van elkaar vandaan, het monster grijnsde, en de mond, vol met vlijmscherpe tanden, werd zichtbaar.
Goed, ik heb al veel meer van dat bovenste stuk, maar dit gebruik ik maar even als inleiding. Het verhaal is héél anders dan jullie zullen denken als jullie het bovenste stuk lezen. Het is dan wel een klein stuk uit het verhaal, maar dat maakt nog niet duidelijk waar het over gaat.. in ieder geval is de genre horror, en drama, en gaat het over een klein aantal dorpen in Alaska, waar het eens in de zoveel jaar een tijd donker is. Dag, en nacht. ~ meer heb ik nog niet. x']
Doen/niet doen?
Titel?
Verdere opmerkingen?
[ bericht aangepast op 8 dec 2011 - 21:43 ]
It does not do to dwell on dreams and forget to live.
