• Celindeling

    Cel 1: Fayen en Daiyh
    Cel 2: Saph
    Cel 3: Cassie en Ferron
    Cel 4: Dario
    Cel 5: Primrose en Brianna
    Cel 6: Lucas en James
    Cel 7: Aurora


    Rolverdeling

    Fayan: Fayan, Ferron, Nathaniel
    Saph: Saph, Daiyh
    Fae: Cassie, Dario, Aurora
    District12: Lucas, Primrose
    Brianna: Brianna




    "Let's face it, these people are a danger to our safe community. We have to lock them up, together. Forever, so we can all live in peace."
    - Nathaniel Snow

    [ bericht aangepast op 8 dec 2011 - 21:31 ]


    -

    Wat is er dan raar aan?

    Hun waren alle drie een jaar of zeventien, en dat plus vijf is tweeëntwintig. Dat vind ik een jonge vrouw.


    -

    Ik realiseer me nu pas echt dat Prim in dit RPG gewoon 22 is. Want we zijn vijf jaar verder.
    En ja Prim heeft donkerhaar.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Ik ga maar. Topic is toch best dood opeens. (cat)


    -

    Nathaniel Snow
    Ik liet de bewakers Cherelle begeleiden, maar toen mochten ze wel weer gaan. De celdeur ging met een harde klap dicht, waardoor ze volledig opgesloten zat. Haar laatste zin hoorde ik, en die kans greep ik meteen aan om haar te waarschuwen.
    "Mijn beste Cherelle, welkom in je nieuwe thuis. Laat ik je heel goed duidelijk maken dat tegenspraak en verzet hier niet getolereerd worden. Kijk maar eens goed om je heen voor de gevolgen."
    Ferron die met gesloten ogen en handen over zijn oren op de grond lag.
    Daiyh die bedekt was met opgedroogd bloed van het prikkeldraad.
    Amycus, die doorboord was met pijlen en voor zich uit staarde met lege ogen. Dood.
    Fayan, die onder het bloederige verband zat.
    En Saph, bedekt met brandwonden en roet.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Sueno schreef:
    Wat is er dan raar aan?

    Hun waren alle drie een jaar of zeventien, en dat plus vijf is tweeëntwintig. Dat vind ik een jonge vrouw.



    Het is gewoon zo raar dat ze opeens 22 zijn.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Sorry >.< ik voel me vandaag neit zo super en heb zero inspiratie voor Daiyh en Saph op het moment.. *Is trying to think, has nothing*


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Ik heb echt zin om te schrijven, maar geen zin om Cassie in zichzelf te laten lullen :'D


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    *denkt mee*
    Laat Saph weer een bijwerking hebben. Like uhm. Hij ziet iemand anders aan voor zijn geliefde of zo. Weet ik veel. Inspiloos. D:


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Primrose
    'Gaat het Brianna?' vraag ik.
    Tijdens de Spelen was ze nog maar twaalf en nu is ze gewoon zeventien. De Spelen. Ik druk snel mijn handen tegen mijn oren, alsof ik weer in de Arena ben belandt en alle geluiden uit de Arena er ook weer zijn. Na drie dagen al? Ben ik na drie dagen zonder slaap al krankzinnig? Ik begin een beetje als Annie Cresta te worden.


    You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

    Fayan schreef:
    *denkt mee*
    Laat Saph weer een bijwerking hebben. Like uhm. Hij ziet iemand anders aan voor zijn geliefde of zo. Weet ik veel. Inspiloos. D:


    *stelt zich nu voor dat Saph iemand anders probeert te zoenen* o.o they'd be traumatized for life :'D


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    *ziet nu weer voor zich hoe Saph Daiyh probeert te zoenen* O_O He would be killed within a second :'D


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Brianna
    Ik kreun, wil iets terug zeggen. Het mislukt, ik word verstikt in een hoestbui. Tranen sijpelen over mijn wangen. Ik voel me echt heel erg slecht.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    *Sterft* Whahaha XD


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Oké, wat nu (cat)


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Cassie
    Eerlijk gezegd voelde ik me niet zo goed. Doodop, kon je wel zeggen. En hongerig, en bang. Bang en woedend, tegelijk, met een flinke dosis wanhoop. Aurora en Dario konden me vanaf hier niet zien, dus dat was goed. Als ik tegen de andere muur zou zitten zou mijn broertje wel in mijn gezichtsveld zitten, maar nu waren de enigen die me zagen Ferron, die echter helemaal van de wereld leek, en Saph en Fayan. En hoewel die laatsten nog wel eens een probleem zouden kunnen zijn, liet ik heel even het masker zakken en stond de vermoeidheid, de pijn toe om zich in mijn ogen te nestelen.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.