[RPG] Happily Ever After |1| - Speeltopics

Life moves pretty fast, if you dont stop and look around once in a while you might miss it.

[Ik begin wel ]
Madeline - Rapunzel
Ik liet mijn borstel glijden over mijn mooie goudkleurige lokken. Mijn haar golfde van de krullen in mijn haar en rustig begon ik te vlechten. Mijn haar gleed door mijn handen en al snel was mijn vlecht klaar. Het uiteinde van mijn vlecht kwam tot mijn heupen. Ik had altijd lang haar gehad en daar hield ik ook van. Het voelde altijd zo als mezelf. Ja precies zoals ik het zei als mezelf. Ik liet rustig mijn raam open gaan en keek naar beneden waar mensen over de grijze kleurloze keien heen liepen. Rustig pakte ik mijn slippers en trok ik een bloemetjes jurk aan met daaronder een witte broek. Op mijn hoofd zette ik een grote rode roos. Mijn ogen begonnen te twinkelen en rustig liep ik de deur uit. Ik liep de supermarkt binnen die nog steeds zo nieuw voor mij was en ik pakte de bijnodige spullen. Ik huppelde weer richting huis. Dit was zo anders vergeleken met thuis...

I'm finally back, Finally after a Year break

Alice - Alice in Wonderland.
Met mijn mooie blauwe jurk met een wit schortje huppelde denkend naar een weilandje, vlak bij de stad. Het was een rare stad, en hoe ik hier terecht kwam wist ik niet. Waar waren de andere prinsen, prinsessen, zeemeerminnen, en al die anderen? En dat konijn uit Wonderland was er ook niet echt goed bij. En de Mad Hatter, die moest ik nog vinden. Toen ik in het weilandje aankwam, plofte ik neer in het gras. Ik keek om naar de wolkenkrabbers die boven de bomen uitstaken. Ik was het al redelijk gewend, maar na 4 jaar in Wonderland niet echt meer... En ik had ook al geen geld bij me, nou ja!

I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

[Oh ok, ze weten blijkbaar dat ze sprookjesfiguren zijn?]

Arya - Peter Pan

Ik snuif een onbekende geur op die mijn longen zo prikkelt dat ik ervan moet hoesten. Ik merk nu al dat ik de eeuwige zomergeur van Neverland zou missen.
"Tink?" fluister ik zachtjes om me heen. Maar nergens is een spoor van de kleine furie te bekennen.
Ik vraag me af hoe ik hier beland ben, en of er nog anderen zouden zijn.
Gelukkig ligt het niet in mijn natuur om ergens langdurig over te piekeren en ik ga op pad. Ik heb best wel zin in een avontuur!

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Cole - aladin

Fluitend met een appel in zijn hand liep hij over de straat. Hij had een jas aan, een shirt eronder en een spijkerbroek die gescheurd was omdat die al erg oud was. Hij moest nog steeds wennen aan het weer omdat het een stuk kouder was dan in de woestijn. Dat niet alleen alles was anders en het ergste van alles was dat apu (weet niet hoe je dat schrijft) thuis moest blijven.
Toen hij hier net was zat zoals altijd apu op zijn schouders. Ze zaten gezamelijk de stad te verkennen tot een vrouw begon te schreeuwen. Ze schreeuwde van alles naar apu en naar Cole. Uiteindelijk belde ze de politie zelfs op. Cole kon ze nog net weer houden dat ze hem mee namen maar leerde daaruit wel dat apen hier niet op de schouders hoorde te zitten.
Hij vond het wel vervelend maar zoals altijd probeerde hij plezier te hebben. Rustig nam hij een hap van zijn appel en liep verder.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Roanne - Roodkapje

Ik miste het bos heel erg, hier in de stad was alles druk, en alleen thuis kon ik mijn cape aan trekken want de laatste keer dat ik daarmee over straat liep dachten ze dat ik van een of andere orde was, of een dief.
Dus had ik een rode poncho over mijn witte jurk aan getrokken, het was niet anders.
Een jongen met blond haar kwam net de hoek om en ik zag hem te laat dus liep ik tegen hem aan.
Ik streek mijn bruine lokken uit mijn gezicht en zei:
'Sorry, heb ik je pijn gedaan?'
De jongen leek iets ouder dan mij.
'Ik ben Roanne, en jij?' vroeg ik.

[De jongen waar tegen ze praat is btw Cole]

Cole - aladin
Hij had net het stuk door geslikt toen hij oppeens ergens tegen aan botste. Zelf was hij niet de onhandigste dus kon hij makkelijk blijven staan, maar hij wist uit ervaring dat je soms tegen de verkeerde kon op lopen. Al verdween meteen die twijfel toen hij een onbekende vrouwenstem hoorde. Hij keek om naar het meisje. Ze had een rode poncho en een jurk aan. Dat was hij zeker niet gewend. Hij had hier wel raardere dingen gezien dus zo erg keek hij er niet meer van op. Hij vond het zelfs goed staan bij haar.
´Hindert niets hoor, ik kon ook beter op letten´ zei Cole met een halve glimlach. Hij was niet gewend dat mensen dat zeiden. Eerder dat ze boos werden, daarom zei hij ook maar snel terug dat het niet erg was. Weer iets nieuws in deze nieuwe wereld.
´Ik ben Cole´ zei hij terwijl hij haar hand nam en vrolijk schudde. Meeste mensen vonden hem soms te blij, maar zo was Cole nu eenmaal. Altijd proberen iets goed van te maken.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!