[RPG] The Habit [4] - Speeltopics

Jongeren:
Jongere (11):
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Gawain Marlon Iolani- Havik
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Cherie Beth Jones- Kat
Cedric Dean Dux- Aap
Dana Alexia Pippens- Pinguïn
Noah Morrigan- Hert
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/
Omroeper.
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/
Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/
Schoolarts
Valerie Savarin
Lily Haspers

Verdeling:
Prixor Tapsanter-
Caitlinn Morgana Camelot.
Cherie Beth Jones.
Silver Madeline Rue Shaw.
Eleanor Anthea Hope.

Valerie Savarin-
Gawain Marlon Iolani.
Mike kaimana.
Hayes Vukovic.
Dana Alexia Pippens

Lily Haspers-
Maud Fally.
Mireille Amelia Scott.
Cedric Dean Dux.
Noah Morrigan


Sasha Afanasiy Filischkin
Om de week een andere klas, verdeling:
Groen, Blauw, Rood

Heathe Knochenmus
Om de week een andere klas, verdeling:
Rood, Groen, Blauw

[ bericht aangepast op 8 dec 2011 - 13:50 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Ik lachtte zachtjes. 'Liever in het bos als op het strand? Mij best, al denk ik niet dat we daar een hand voor ogen zullen kunnen zien,' Ergens maakte ik me zorgen dat ik ergens mijn voet zou omslaan over een uitstekende wortel of iets dergelijk, maar nu ik er over nadacht, kon dat net zo goed gebeuren op het strand. Het enige verschil was dat we in het woud ook tegen bomen aan konden plakken. 'Ik moet wel toegeven dat ik de bossen hier echt niet ken. Ik weet niet wat voor beesten er rond lopen, ik heb geen idee waar voor uit te kijken,' zei ik dan, van uit mijn ooghoeken naar haar kijkend. Dat was waar. Ik had nog geen kans gehad om de bossen van dichterbij te bekijken, afgezien van de hindernissenbaan waar ik mijn leerlingen over had gestuurd natuurlijk...

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

Ik negeerde zijn ironische opmerking maar luisterde toch naar zijn korte betoogje. Het was een feit dat ik misschien perfect wist waar ik kon lopen, zelfs al was het pikkedonker, hij wist het niet. 'De beesten doen je niets.' Ik kon er niets aan doen dat mijn stem een beetje honend klonk daardoor voegde ik er snel, op een veel zachtere toon 'ze zijn eraan gewend.' aan toe. Ik zuchtte even heel kort en bijna onhoorbaar. 'Hoe goed bent U erin om mensen volledig te volgen in hun bewegingen?' Ik hoopte maar dat hij er heel goed in was, dan kon ik hem op die manier door het bos heen loodsen, alhoewel het best gevaarlijk bleef voor hem.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Hij is misselijk geweest. Dan moet het wel koliekpijn zijn. Terwijl Gawain op de behandeltafel gaat liggen met Cherie aan zijn zijde blijft staan loop ik naar de kastjes. Er is niet veel wat ik kan doen. Een warme kruik tegen zijn buik aanhouden, masseren en een pijnstiller geven. Hopen dat het weggaat. En als dat niet het geval is moet hij geopereerd worden, iets waar ik niet voor bevoegd ben. Ik pak een injectienaald omdat hij pillen misschien weer uitbraakt, en vul een kruik met warm water. Dan draai ik me om en loop terug naar de twee jongeren. "Hier," zeg ik tegen Gawain, en geef hem de kruik aan. "Houd die tegen je buik, en ga vooral verder met masseren. Ik ga je een injectie met pijnstillende middelen geven, en dan kunnen we alleen maar hopen dat het over gaat. Zo niet, dan moet er een deskundige bij komen om je te opereren." Als hij de kruik heeft aangepakt rol ik de mouw van zijn shirt vast en houd zijn bovenarm stil met mijn arm. Voorzichtig maar snel spuit ik de injectie in, en plaats een klein steriel pleistertje op het wondje. "Zo, dat is dat." Ik zucht even en wrijf bemoedigend over Gawains rug. "Het komt hoe dan ook goed, Gawain. Daar zorg ik voor." Dan kijk ik even op en glimlach naar Cherie, die er na al die tijd nog bij is. "Bedankt dat je bij hem bent gebleven, Cherie."

'Ik heb trainingen gevolgd voor partnership, dus op zich zou het geen probleem moeten vormen,' zei ik, opnieuw in mijn zakelijke, kille zelf hervallend. Haar honende toon was me niet ontgaan, waardoor ik mijn houding snel liet varen. Ik wilde niet dat mijn collega's zouden ophouden me te respecteren, hoe intelligent en bekwaam ik ze ook vond. Een moment overdacht ik dat. Op zich respecteerde ik Heather Knochenmus ook niet... Ze heeft zich nog niet bewezen, snauwde een stemmetje me toe. Maar dat ze niet competent was, heeft ze ook nog niet duidelijk gemaakt. Ik had er erg veel moeite mee om Heather au sérieux te nemen en geen vooroordelen jegens haar te koesteren. Het was een automatisme geworden om zoveel mogelijk informatie te halen uit één ontmoeting en ik had er problemen mee om die informatie al dan niet te zuiveren. Hoewel er op dit moment nog niks te zuiveren viel. Heather Knochenmus mocht dan inderdaad nog niets hebben verprutst. Ze had ook nog niets bereikt. 'Ik ben altijd in voor een uitdaging,' vervolg ik dan tegen Valerie. 'Dan gaan we naar de bossen.'

[ bericht aangepast op 11 dec 2011 - 10:31 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

Ik kon het niet laten om even kort te glimlachen en mijn hoofd te schudden als hij terug in die kille, afstandelijke man veranderde die hij was tegenover Heather. Nog een feitje over Sasha, je moet op je toon letten en zorgen dat hij het niet verkeerd interpreteert. Met een ruk draaide ik me om op mijn hielen. Hij was iets langer dan mij maar toch kon ik perfect in zijn ogen kijken. 'Ik bedoelde het niet verkeerd, mijn excuses daarvoor. U kon niet weten dat de dieren getemd zijn.' Zonder op een antwoord te wachten draaide ik me terug om naar het bos. 'Zullen we?'

[ bericht aangepast op 11 dec 2011 - 0:09 ]

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

-Gawain-
Heather zegt dat ze er niet veel aan kan doen, iets dat me een beetje irriteerd. Ik krijg een warme kruik aangegeven die ik, volgens haar, op mijn buik moet leggen. Mijn adem schokt een keer als de warme kruik mijn buik raakt. Ondanks de pijn leg ik hem toch neer. Heather pakt een injectie met pijnstillers. ze gaat snel, maar zorgvuldig te werk. Bang voor prikken ben ik totaal niet. Ik voel weinig van de injectie. Uit ervaring weet ik dat het iets sneller werkt dan pillen. Mijn lichaam wordt duidelijk zwakker. Mijn ogen vallen een keer dicht. Met wat moeite open ik ze weer. Met een van de laatste beetjes kracht duw ik de kruik van mijn buik.
'elke aanraking of druk doet nog steeds verschrikkelijke pijn-' ik wil nog meer zeggen, maar mijn lichaam is te zwak. Mijn spieren laten merken dat ze zich ontspannen waardoor mijn lichaam een beetje schokt. zelf mijn lichaamstemperatuur krijg ik niet meer hoog genoeg en ik ga rillen van de kou. Licht schud ik mijn hoofd.
'mijn energie is op.' zeg ik met het laatste beetje energie. Mijn ademhaling wordt langzamer. Als ik nu had gestaan was ik letterlijk ingestort. Alle uitputting van alles komt nu bij elkaar. Er is in een tekorte tijd teveel met mijn lichaam gebeurt. Eerst die erge paniekaanval, daarna nog een kleine en nu dit. Mijn lichaam heeft niet de tijd gehad om van alles te herstellen. Vaag op de achtergrond krijg ik nog kleine dingen mee. Ik weet dat Cherie bij me is en dat Heather haar best doet. Nog steeds doet alles pijn, maar ik ben te veel uitgeput om nog te reageren.

[ bericht aangepast op 11 dec 2011 - 9:10 ]

---

Do it scared, but do it anyway.

Noah Morrigan

De pijnstiller had gelukkig goed geholpen, ik kon nu tenminste al rationeel nadenken. Het eerste wat ik bij het ontbijt aan mevrouw Knochenmus hoorde te vragen was of ik mocht mee doen met de trainingen van die dag. Ik hoopte van wel. Met koude voeten schuifelde ik naar de eetzaal om iets te drinken te halen. De gangen waren koud en leeg, iedereen leek nog vast te slapen. Gelukkig was de eetzaal al open en kon ik gewoon iets nemen. Huiverend liep ik terug naar mijn kamer, nou ja, liepen, ik rende meer. Het was ook zo koud.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
Toen ik wakker werd lag Cedric nog te slapen. Het duurde een paar seconde voordat ik besefte wat hij daar deed. Ik glimlachte.
Hij was echt schattig wanneer hij sliep. Ik besloot hem niet wakker te maken. Rustig keek ik naar hoe hij sliep.

---

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Langzaam gaat mijn mooie droom over in een verschrikkelijke nachtmerrie. Ik begin onrustig te worden en te draaien. Mijn gedachten weten niet dat Ik bij Dana lig. In mijn nachtmerrie zie ik Dana weer uit de boom vallen, en daarna ook Amy. Het duurt niet lang voordat ik zelf ook klaar sta om te springen. Ik spring en word wakker. Hijgend en bezweet zit ik rechtop in bed. Het duurt even voordat ik besef dat ik in Dana's kamer ben. Als ik een beetje uitgehijgd ben ga ik liggen en kijk ik Dana aan. Langzaam begint het tot me door te dringen wat we hebben gedaan. Met mijn niet verwonde hand wrijf ik door mijn ogen om de slaap er een beetje uit te krijgen.

---

Do it scared, but do it anyway.

Cherie Beth Jones ~ Kat

'Ga maar even slapen, dat zal je goed doen,' fluisterde ik zachtjes tegen Gawain, terwijl ik mijn hand geruststellend door zijn haar haalde. Hij was doodop, en moest nodig slapen. Ik wist nog steeds niet wat Heather voor diagnose had gesteld, en nam me voor dat straks aan haar te vragen. Maar nu moest ik bij Gawain blijven, en voor hem zorgen.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ik reageerde niet op haar woorden, aangezien ik ook niet het gevoel had dat ze dan verwachtte. 'De bossen zijn best voor mij,' zei ik opnieuw, nog niet helemaal ontdooid. Valerie had me heel snel door. Sneller dan de meeste mensen, ze had veel mensenkennis. Dat was waarschijnlijk waarom Prixor Tapsanter haar de leiding had gegeven over haar groep, ze was namelijk uiterst getalenteerd. Waarom diezelfde man dan iemand zo stuntelig als Heather binnenhaalde, was een compleet raadsel voor mij... Het moment dat de gedachte in me opkwam, probeerde ik ze opnieuw weg te nemen. Ik moest serieus leren om zonder vooroordelen te leven, ook al moet ik toegeven dat de meest van mijn vooroordelen vrij correct durven te zijn. 'Laten we gaan,' fluisterde ik vlug tegen Valerie. 'De zon begint op te komen...'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dana
Cedric werd onrustig en begon te woelen. Opeens schrok hij wakker. Hij bleef even recht op zitten en ging toen weer liggen. Hij keek me aan.
'Had je nachtmerrie?' vroeg ik zacht. Ik haalde mijn hand door mijn haar, zodat mijn pony niet de hele tijd voor mijn ogen zat.
Opeens begonnen gedachtes me te kwellen zoals: hij heeft er spijt van. Hij zet je dadelijk zo aan de kant. Het was een grote vergissing.
Ik slikte terwijl ik naar Cedric keek. De twijfel sloeg langzaam toe.

---

"Ignite, my love. Ignite."

-Cedric-
Ik knik als Dana vraagt of ik een nachtmerrie had.
'ik zag je weer uit de boom vallen en Amy ook en toen ikzelf sprong werd ik wakker.' de gedachten doen me een beetje huiveren. Ik ga een beetje dichterbij Dana liggen. Haar lichaam maakt me weer rustig. Snel geef ik haar een kusje op haar voorhoofd en leg mijn arm om haar heen. Een glimlach komt weer op mijn gezicht als ik tegen haar aanlig.
'ik laat je nooit meer gaan,' fluister ik in haar oor.

---

Do it scared, but do it anyway.

Dana
'Ik laat je nooit meer gaan,' fluisterde hij en mijn onzekerheid zakte weg. Ik sloot mijn ogen terwijl tegen en aan bleef liggen. Zijn lichaam was lekker warm.
'Dat vind ik helemaal niet erg,' zei ik zacht.
ik legde mijn hand op zijn borst.
Ik keek hem recht in zijn ogen aan. 'Je bent schattig wanneer je slaapt,' lachte ik en ik gaf hem een kus.


-sorry moet gaan. Er is een vriendin hier.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Valerie Savarin

Ik glimlachte even vluchtig en begon dan te rennen, het voelde goed om de bossen in te gaan en hetzelfde parkoers van iedere ochtend af te leggen. Ik weigerde achterom te kijken om te zien of Sasha mee was, puur omdat ik wist dat hij het als een belediging zou opvatten. Vlak voor we het diepe gedeelte van het bos indoken keek ik nog een keertje naar de zon. Ik gokte op zes uur, dat betekende dat we nog een uur overhadden. Sasha was vlak achter me, zijn regelmatige ademhaling en zijn schoenen die stil op de zachte bosgrond neerkwamen klonken dichtbij. Grijnzend dreef ik het tempo een klein beetje op.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.