[RPG] The Habit [4] - Speeltopics

Jongeren:
Jongere (11):
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Gawain Marlon Iolani- Havik
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Cherie Beth Jones- Kat
Cedric Dean Dux- Aap
Dana Alexia Pippens- Pinguïn
Noah Morrigan- Hert
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/
Omroeper.
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/
Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/
Schoolarts
Valerie Savarin
Lily Haspers

Verdeling:
Prixor Tapsanter-
Caitlinn Morgana Camelot.
Cherie Beth Jones.
Silver Madeline Rue Shaw.
Eleanor Anthea Hope.

Valerie Savarin-
Gawain Marlon Iolani.
Mike kaimana.
Hayes Vukovic.
Dana Alexia Pippens

Lily Haspers-
Maud Fally.
Mireille Amelia Scott.
Cedric Dean Dux.
Noah Morrigan


Sasha Afanasiy Filischkin
Om de week een andere klas, verdeling:
Groen, Blauw, Rood

Heathe Knochenmus
Om de week een andere klas, verdeling:
Rood, Groen, Blauw

[ bericht aangepast op 8 dec 2011 - 13:50 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Dana
Ik besloot terug te gaan naar mijn kamer. Mijn haar was zeiknat en mijn kleren plakte aan mijn lijf. Rustig liep ik door de gangen terwijl om me geen keek. De muren was vol gehangen met schilderijen.
'Het meisje met de parel,' fluisterde ik toen ik voor het eerste voor mij bekende schilderij stil stond. Ik had hier een verslag moeten maken voor kunst geschiedenis. Sinds dien was het mijn lievelings schilderij. Ik ging met mijn vinger over de lijst. De lijst was prachtig.
'Handwerk.' Dat kon niet anders, dit was zo precies gemaakt.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Ik glimlach meelevend als ze het over het wapen heeft. De gedachte aan Sasha en zijn kille houding doet mijn gezicht echter al snel vertrekken en roffel een keer geïrriteerd op de tafel met mijn vingertoppen. Als Cherie ineens bezorgd opkijkt houd ik op met roffelen en kijk haar vragend aan, maar voor dat ik kan vragen wat er loos is eist Gawain mijn aandacht op. Ik luister naar hem en frons. "Ik weet niet of het slim is om nu te eten, Gawain. Het zou je buikpijn nog erger kunnen maken. Dat soort injecties heb ik niet, ben ik bang. Maar je zei dat je hebt ontbeten. Daar zou je nog even mee door kunnen, als het goed is." Ik glimlach bemoedigend naar hem. "Ik zal zo vragen of iemand je op kan komen halen. Het lijkt me niet slim als je in deze toestand naar de lessen gaat. En er moet iemand bij je blijven voor het geval je buikpijn niet over gaat, dan moet die persoon een chirurg of hoger bevoegde dokter in schakelen." Ik wil al naar de telefoon lopen als mijn blik op Cherie valt, die nerveus op haar lip staat te bijten. "Is er iets mis?" vraag ik voorzichtig. Ik heb een vaag vermoeden dat het over het wapen gaat dat ze met zich mee moet dragen, maar daar kan ik haar waarschijnlijk niet mee helpen. Ik heb immers al een poging gewaagd en heb jammerlijk gefaald. Als het Cherie echter zoveel stress of pijn in haar rug -door het dragen van dat ding- bezorgt dat het schadelijk kan zijn voor haar gezondheid, is het een ander verhaal. Dan kan ik uit puur professioneel oogpunt zeggen dat het slecht is, en niet vanuit mijn overtuigingen.

Cherie Beth Jones ~ Kat

Helemaal in gedachten verzonken dacht ik na over manieren om het wapen te pakken te krijgen, zonder dat de Kapitein me te zien zou krijgen. Ik merkte amper dat Heather me iets vroeg. 'Is er iets mis?' vroeg ze aan me.
'Nee, niet echt, ik moet alleen uitvinden hoe ik dat wapen vind, zonder op mijn kop te krijgen,' mompelde ik, nog steeds nadenkend. Toen viel mijn oog weer op Gawain. Ik pakte zijn hand weer vast, en wreef met mijn duim over de rug van zijn hand. Ik dacht dat het al wat beter met hem ging, maar hij was waarschijnlijk nog steeds doodop. Gelukkig hoefde hij niet deel te nemen aan de lessen.
De lessen. Dat bracht me weer terug naar dat stomme wapen. Ik kauwde op de binnenkant van mijn wang: iets wat ik altijd deed als ik diep in mijn gedachten zat.
Ik zou me kunnen verkleden als iemand anders? Nee. De Kapitein zou me zeker herkennen. Misschien had iemand teleporteerkrachten of iets dergelijks, als dat überhaupt nodig was. Ik begon al in mezelf te grinniken bij alleen het idéé al.

---

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Gawain
Cherie pakt mijn hand en wrijft met haar duim over de rug ervan. Ik krijg te horen dat ik niks mag eten of enige andere vorm van energie kan krijgen. Rusten is de enige andere oplossing die overblijft. Ook zegt Heather dat ik zo weer terug ga en niet naar de les mag. Dat had ik ook echt niet gedaan in deze toestand, ik heb nog niet eens energie om te lopen. Mijn ogen kijken naar Cherie. 'Mag Cherie bij me blijven?' vraag ik aan Heather zonder mijn blik af te wenden. Ik wil iets rechter op gaan zitten, ik probeer me af te zetten met mijn armen, maar laat me al snel vermoeid weer vallen. Zelfs dat gaat niet. Nu vind ik het ineens een stuk minder erg om eens goed door een arts bekeken te worden. Het liefst zou ik nu willen weten wat er precies is en hoe erg het is. 'Hoelang gaat dit nog duren?' Elke keer als ik aan het feit denk dat ik niks kan doen komt die vraag in me op. Dit is niet leuk, dit doet verschrikkelijke pijn en nu mag ik ook niet eens iets doen. Gelukkig werken de pijnstillers, maar toch heb ik het gevoel dat dit nog lang niet over is.

[ bericht aangepast op 13 dec 2011 - 18:36 ]

---

Do it scared, but do it anyway.

Valerie Savarin

Met een redelijk energieke pas loop ik weg van Sasha en Cedric. Het doet me meer om onder de jongeren te zijn dan ik had verwacht en ergens ben ik teleurgesteld in mezelf omdat ik niet sterker ben. In een routineus gebaar maak ik de rekker los die mijn haren samenbond waardoor ze in bruine, warrige krullen over mijn rug vielen. Zachtjes ging ik er een paar keer met mijn vingers door maar hield er al snel mee op als ik besefte dat het geen nut had. Ik moest toch nog douchen dus dat probleem zou zo opgelost moeten zijn.
In de badkamer wierp ik even een snelle blik in de spiegel. Mijn donkere ogen staarden emotieloos terug. Just the way I like it, I suppose. Snel neem ik een douche en doe een stel verse kleren aan. Ik was van plan om ze vandaag en de komende weken conditietraining te geven om ze klaar te stomen voor het echte werk. De achterkant van mijn shirt voelde nat aan door mijn vochtige haren. Met mijn blik op oneindig en verzonken in mijn eigen gedachten begon ik automatisch naar de eetzaal te wandelen.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Als Gawain voorstelt Cherie bij hem te laten blijven twijfel ik even, maar bedenk me dan dat het eigenlijk een prima idee heeft. Zo is er iemand bij Gawain die hem gezelschap kan houden en voor hem kan zorgen als ik les moet geven. En wat Cheries probleem ook precies mag zijn, zo heeft ze in ieder geval wat langer de tijd om het op te lossen voor ze Filischkin weer onder ogen moet komen. "Oké," begin ik dus maar als antwoord op zijn eerste vraag. "Als Cherie het zelf ook ziet zitten om een oogje bij je in het zeil te houden zie ik geen problemen. Ik bespreek het nog wel even met jullie leraren als dat nodig is. En het spijt me Gawain, maar ik kan je niet vertellen hoe lang dit nog zal duren. Als het vandaag niet over is zal ik betere hulp voor je zoek-" Ik word in het midden van mijn zin onderbroken door mijn maag, die luid knort. Beschaamd kijk ik even naar mijn buik en glimlach dan ongemakkelijk naar Gawain en Cherie. "Als jullie klaar zijn om te gaan zal ik even bellen, dan rijd ik meteen mee, want ik moet nog ontbijten."

Gawain
Gelukkig mag Cherie bij me blijven. Ik zucht als ik te horen krijg dat ik nog een dag moet aanzien. Mijn hoofd schud al van nee, dit gaat morgen niet over zijn. Misschien wel iets minder, maar niet over. 'Ik heb het gevoel dat dit nog niet over is.' Ik voel een kleine steek, door de pijnstillers heen. 'De pijnstillers werken wel een beetje, maar ik voel het nog steeds. De druk van de kruik en de krampen zelf.' Ik stop weer even met praten om niet teveel energie in een keer te verspillen. Ik laat mijn hand uit Cheries hand glijden en op het bed vallen. 'Ik ben in zoverre ik klaar kan zijn klaar om te gaan.' Hoe ik weer naar het hoofdgebouw wordt gebracht weet ik niet. Ik weet ook niet hoe ik het nog een dag ga volhouden, vooral als de pijnstillers uitgewerkt zijn en als ik echt honger heb. Dit wordt nog een lange dag. Hopelijk geeft Heather nog wat advies over eten en andere dingen.

[ bericht aangepast op 13 dec 2011 - 21:38 ]

---

Do it scared, but do it anyway.

Toen ik in mijn vertrekken binnenstapte, kon ik niet wachten tot aan de badkamer om me uit mijn stinkende sportkleren te wringen. Netjes mikte ik mijn vuile kleren in de wasmand, haastte me naar de badkamer en sprong onder de douche voor een minuutje of tien. Het deed deugd om na zo'n trainingsessie het zweet van mijn lichaam te spoelen en mijn hoofd fris te krijgen. Nadat ik mijn haar gewassen had, glipte ik weer van onder de straal, droogde mijn haar snel af en trok een bruine cargobroek aan, met een spierwit T-shirt uit mijn legertijd. Net toen ik naar buiten wilde gaan om een snel, voedzaam ontbijt te nuttigen, werd mijn aandacht getrokken door een stuk papier dat iemand onder de schuifdeuren had gemoffeld. Toen ik het opraapte en begon te lezen, had ik al een vermoeden van wie het afkomstig was. Een vermoeden dat werd bevestigd toen ik de woorden in me opnam. Een zucht ontsnapte aan mijn lippen. De jongen lag helemaal over hoop met zichzelf. In feite zat hij zo hard in de knoop dat ik niet goed wist waar ik moest beginnen om hem te ontwarren. Desondanks besloot ik om hem te helpen, aangezien zijn onstabiele mentale staat zowel een gevaar voor hem als voor anderen vormde. Bovendien moest je altijd de emotionele conditie van je manschappen in het oog houden. Dus maakte ik een mentale nota voor mezelf, dat de jongen, Cedric Dux, een wisselvallig persoon was en dat ik daar rekening mee moest houden, de volgende keer dat ik met hem sprak. Met die gedachte repte ik mezelf naar de refter, om een ontbijtje te scoren.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

-Cedric-
Ik lig nog steeds op mijn bed, nadenkend over wat ik had geschreven en gezegd. Ook over wat de man, waar ik nog steeds de naam nog niet van wist, had gezegd. Als ik op de klok kijk zie ik dat het tegen ontbijt aan loopt. Veel haast heb ik niet. Rustig sta ik op en loop naar de badkamer. Snel ga ik even door mijn haar en nog wat van zo'n dingen. Langzaam begin ik toch honger te krijgen. Stiekem hoop ik Dana weer te zien dadelijk. Het was goed wat we samen gedaan hadden. Het voelt fijn met haar. Als ik klaar ben loop ik niet naar de deur, maar maak een kleine aanloop en spring via het bed op de tak bij mijn raam. In mijn normale snelheid spring ik over de takken. Deze plek is best dubbel voor me. Aan de ene kant vind ik het heerlijk tussen de bomen, maar aan de andere kant zijn er ook vreselijke dingen gebeurt. Bijna bij de deur blijf ik op een tak zitten. Ik kijk achterom en overweeg nog terug te gaan. Nu mijn maag knort is de keuze gemaakt, ik ga eerst wat eten. Voor me zie ik ook een paar touwen als lianen hangen. Gemakkelijk last ik me daaraan zakken. Het laatste stukje tot aan de deur loop ik. Dit keer lijken de gangen minder lang. Ik kom ook langs de plek waar ik met Dana heb gezeten en waar ik tegen de muur heb geslagen. Daar is het wit iets minder wit. Nog steeds zonder veel haast loop ik verder naar de eetzaal. Als ik daar binnenkom neem ik nog niet eens de moeite om te kijken wie er is. In gedachten loop ik langs het buffet en haal wat te eten. Het meeste van mijn eten bestaat uit fruit, verder heb ik nog een paar sneetjes brood en een glas verse sinaasappelsap. Het is duidelijk te proeven dat hij vers is. Ik ga aan de tafel zitten en begin rustig te eten.

---

Do it scared, but do it anyway.

-

[ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 0:19 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Mijn stukje faalt wel :'D, vind ik net gek, ben facking moe

---

"Ignite, my love. Ignite."

Dana

Ik had me eigen omgekleed en mijn haar
geborsteld. Mijn make-up was bij gewerkt en ik
zat verveeld in mijn kamer. Eigenlijk had ik
honger maar ik had geen zin om onder de
mensen te zijn. Mijn maag begon steeds meer geluid te maken.
Zuchtend stond ik op, trok mijn jurkje goed en
stapte in mijn ballerina's daarna liep ik richting
de kantine. I Ik liep schuifelend de kantine
in. Ik zag Cedric zitten en twijfelde om er bij te
gaan zitten. Hij deed afgelopen keer zo raar. Ik zuchtte en pakte schepte mijn dienblad half vol.
Ik was nooit zo'n grote eter geweest. In brugklas dachten ze zelf dat ik anorexia had. Ik haalde diep adem en liep naar Cedric toe.
'Mag ik erbij komen zitten?' vroeg ik zacht. Hij hoefde alleen maar te antwoorden en ik wist alles. Hoe het tussen ons was en hoe het verder zou gaan.

[ bericht aangepast op 14 dec 2011 - 17:47 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Valerie Savarin

Ondanks de fantastische training hadden mijn gedachten onder de douche me vreselijk slecht gezind gemaakt. Ik liep het buffet van de eetzaal voorbij met een opgetrokken neus en ging direct door naar mijn stoel aan de lerarentafel. Ik liet mijn ogen over de zaal gaan, veel mensen waren er nog niet, hooguit twee. Ik meende serieus dat als er iemand me vandaag ook maar een strobreed in de weg zou leggen tijdens de trainingen, ik hem rondjes ging laten rennen tot hij niet meer kon. Pas dan besefte ik dat mijn gezicht wel heel zwaar op onweer zou moeten staan en trok ik het snel in de plooi.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

.

---

"Ignite, my love. Ignite."

-post aangepast.

---

"Ignite, my love. Ignite."