• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Sueno)
    Nairawen (Imperialism)

    Interius
    Leyla (Sueno)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Sueno)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)
    Arianna (Fae)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Imperialism)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)
    Cherelle (Sueno)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla
    Silvano x Raveny


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"


    -

    straks terug :/


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    okeuh.


    -

    Lalala.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Vedran
    Ik aarzelde even op de overloop, maar uiteindelijk stapte ik naar voren en ging in de deuropening staan, mijn armen nog altijd over elkaar.
    Leyla stond voor de spiegel en mijn kleren lagen in een hoopje op de grond. Ik voelde de woede weer in me oplaaien toen ik haar blauwe, gekneusde lichaam zag en kreeg zin om terug te rennen naar Elias en zijn losse handjes nog maar even te breken.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    De blauwe plekken vielen opzich wel mee. Eén aan haar binnenbeen, en ze voelde er gewoon twee op haar onderrug. Maar het waren vooral de kleine, hebberige wondjes op haar borsten.
    Even draaide ze zich om naar Vedran. De blik in haar ogen zei genoeg: ze schaamde zich voor haar lichaam. Ze schaamde zich voor hoe ze toe was getakeld, hoe de sporen van haar machteloosheid overduidelijk waren met één blik op haar.

    [ bericht aangepast op 3 dec 2011 - 14:41 ]


    -

    Vedran
    De voorkant was bijna nog erger. Haar borsten zaten onder de kleine wondjes. Elias had haar zonder genade onder handen genomen. Ik kon me amper voorstellen hoe ze zich toen voelde en hoe ze zich nu voelde.
    Aan haar ogen zag ik dat ze zich schaamde voor haar lichaam, terwijl daar enkele reden toe had. Ze had dit niet zelf gedaan. Elias was de oorzaak. Zij had er niets aan kunnen doen.
    Ik zette voorzichtig wat stappen naar voren, merkte dat mijn handen weer tot vuisten gebald waren in mijn broekzak en ontspande ze.
    Met een kleine zucht trok ik mijn blik van haar lijf en keek haar aan in haar ogen.
    Het spijt me Leyla, dat ik dit heb laten gebeuren.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Haar handen gleden naar de zijne, trokken ze uit zijn broekzakken. Ze moest op haar tenen staan, een arm om zijn hals slaan. Maar toch lukte het om haar lippen de zijne te laten vinden.
    Voorzichtig plaatste ze haar lichaam dichter tegen die van hem, probeerde het gevoel van schaamte te negeren.


    -

    Vedran
    Heel zacht legde ik mijn handen op haar heupen, probeerde er geen druk op te zetten en kuste haar teder terug.
    Ondanks dat ze verschillende blauwe plekken en wondjes over haar lijf had, was ze nog steeds meer dan beeldschoon.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Aardig snel verbrak ze de kus, opende haar ogen weer. Haar blik gleed over zijn gezicht voor zover dat kon, verwarring borrelde zich weer in haar op. Het gevoel dat ze bij die kus had gekregen was zowel vreemd als heerlijk.
    Maar in plaats van dat gevoel ook te negeren, liet ze het een keer zijn gang gaan, en kuste hem nogmaals.


    -

    Vedran
    Ik tilde één van mijn handen op, legde die in haar nek en streelde door haar haren en over haar wang.
    Opnieuw kreeg ik dat rare gevoel in mijn buik, maar ik probeerde hem weg te stoppen, te negeren. Ik had zeker weleens gehoord van dat gevoel, maar ik weigerde te geloven dat dat bij mij nu echt het geval was. Het leek me zo onmogelijk. Dat ik werkelijk nog een hart had waarmee ik van iemand kon houden.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Met nog steeds verwarring in haar ogen verbrak ze de kus, om de douche aan te zetten. Bedenkelijk keek ze omhoog naar de stralen die al snel naar beneden vielen, en draaide zich om.
    Bij hem leek dezelfde vraag te spelen.
    'Kom je?' vroeg ze met een halfzachte stem.


    -

    Vedran
    Het geluid van het water brak als eerste de stilte, waarin verschillende gedachten van mij door elkaar gilden. Wel doen, niet doen. Wel doen, niet doen. Werd er knettergek van. Was er niet één of andere uit-knop of zo?
    Ik knikte naar Leyla en trok langzaam en terughoudend mijn kleren uit, maar bleef op haar gezicht letten, haar reactie.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    Bedachtzaam keek ze naar hem, streek haar lange, vochtige lokken naar achteren.
    Moest ze het wel vragen? Ze wilde het weten, maar ze wilde hem ook weer niet afschrikken.
    Een zucht klonk. 'Wat is er?' klonk haar stem na een korte stilte toch, terwijl haar blik nog steeds bij die van hem lag.


    -

    Vedran
    "Nee, er is niks." loog ik en wendde mijn blik weer af. Ze zou vast wel weten dat ik loog, maar wat moest ik dan zeggen? Ik was nog niet zo ver dat ik mijn gevoelens even onder woorden kon brengen, want dat had ik nog nooit in mijn hele leven gedaan. En al helemaal niet met zoiets ingewikkelds als dit. Dit ik hield me maar stil.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Leyla Manta
    'Vedran,' mompelde ze.
    Als ze nu ergens geen zin in had, was het een leugen. Niet na wat hij had gedaan.
    Het maakte niet uit hoe hij het zei, als hij er maar iets over zei. Wat het ook was, of het nou was wat ze in zijn ogen gezien dacht te hebben of iets heel anders, ze wilde het gewoon weten.


    -