Ik ben mezelf zat - Liefde, Vriendschap & Familie

Omdat ik er gewoon niet meer tegen kan dat ik in een groep mensen nooit mezelf kan zijn, ook al zijn die mensen voor de rest hartstikke aardig en doen ze helemaal niet rot ofzo. Maar ik weet gewoon nooit hoe ik moet reageren of wat ik moet zeggen, niet eens omdat ik bang ben of omdat ik die mensen niet mag/zij mij niet zouden mogen. Ik praat gewoon nooit veel en ik zeg hoogstens een paar zinnen, waardoor ik het gevoel heb dat mensen me niet echt kennen en ik daardoor dus ook altijd buiten de boot val (zoals niet uitgenodigd worden, omdat die mensen jou dan ook niet zo goed kennen, dat begrijp ik dan wel). Maar toch, ik vind het zo vervelend en het doet ergens ook wel pijn. Vooral als je iemand leuk vindt en ik dus niet veel zeg en diegene mij ook niet echt kent, en andere meiden dan wel de aandacht opeisen en je gewoon ziet dat hij goed met haar kan opschieten (no_chears)

Dus, iemand tips om wat meer mezelf te kunnen zijn, me meer los te kunnen laten? Want het verpest echt heel veel, omdat niemand je ook ook leuk kan vinden/niet goed vrienden kan maken als ik zelf niet veel zeg? Ik kan gewoon echt niet meer tegen mezelf.

---

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle

Olivesoul schreef:
Dat heb ik dus ook, hé.

Join the club (no_chears)

---

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle

MoonyLove schreef:
Ik snap wat je bedoeld, soms heb ik juist het gevoel dat ik iets móet zeggen en dan komt het er niet uit.
Misschien helpt het om je verstand gewoon even op niveau laag te zeggen en niet bij elk woord na te denken van, zeg ik het wel goed, of zo. En ja, als je iets over een onderwerp weet of te zeggen hebt, het gewoon zeggen Dat klinkt gemakkelijker gezegt dan gedaan, maar ik denk dat je er in moet oefenen.

Als dit probleem is wat je bedoeld tenminste ;$

Ja, dat is precies wat ik bedoel. En ik zal het proberen, maar het probleem is dat ik 24/7 over van alles en nog wat nadenk, te diepzinnig, haha (bat) Maar bedankt voor je advies! (:

---

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle

Whirlybird schreef:
Ik begrijp jou zo goed Ik loop hier ook telkens weer tegenaan.. vaak houd ik me stil, weet ik niet wat ik moet zeggen en áls ik wat zeg, dan is 't iets wat nogal random is en daarna is 't gesprek ook over..

---

Today is the oldest you have ever been, and the youngest you'll ever be.

Het is, zoals hierboven al gezegt, inderdaad een kwestie van jezelf leren kennen en weten wie jij bent. En wat jij van jezelf verwacht.
Verder moet je het maar zo bekijken;

Ze kunnen je beter niet mogen om wie je werkelijk bent, dan dat ze je voor de gek houden omdat jij jezelf niet kent.

Does that make any sense? In mijn ogen wel ^.^

---

I'll lick the poison from right off your kiss

Drella schreef:
Als ik iets wil zeggen dan druk ik mijn lippen op elkaar en echoot het door mijn hoofd. Spuug het er gewoon uit, sla jezelf of knijp jezelf en zeg het gewoon. Gewoon niet nadenken en zeggen. Ik heb dat ook, en de mensen waarmee ik soms praat helpen niet echt. :'D Dan zeg ik iets en ze kijken dan van 'tha fuq are u saying lol' en dan hou ik mijn mond voor de rest van de week.

Dit heb ik echt heel veel. En dan zeg ik tegen mezelf, zeg het gewoon! Maar het komt er gewoon niet uit Ook gewoon omdat mijn vriendin de laatste tijd vaak kort reageert als ik iets zeg. Dus interessant kan het niet zijn. En dan voel ik me echt slecht en durf gewoon niets meer zeggen. Vroeger was ik precies veel socialer. Ik was een flapuit enzo. Maar vanaf het moment dat ik aan mezelf ben beginnen twijfelen, blokkeer ik gewoon in bijna ieder gesprek..
Dus ik herken het wel

---

Stop being afraid of what could go wrong and start being positive about what could go right

Dat heb ik nou ook. ):

---

I know there's a way so I promise: 'I'm gonna clean up the mess I made'

Ik heb precies hetzelfde als jou. Echt zo vervelend.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself. - Coco Chanel

Ik heb het meestal in een groep. Met één à twee mensen ben ik gewoon mezelf, maar in een groep val ik helemaal stil, terwijl ik best wel druk ben. :'D

---

"Well, well. Look who we've got here!"

Negligible schreef:
(...)
Dit heb ik echt heel veel. En dan zeg ik tegen mezelf, zeg het gewoon! Maar het komt er gewoon niet uit Ook gewoon omdat mijn vriendin de laatste tijd vaak kort reageert als ik iets zeg. Dus interessant kan het niet zijn. En dan voel ik me echt slecht en durf gewoon niets meer zeggen. Vroeger was ik precies veel socialer. Ik was een flapuit enzo. Maar vanaf het moment dat ik aan mezelf ben beginnen twijfelen, blokkeer ik gewoon in bijna ieder gesprek..
Dus ik herken het wel

Ja, ik heb ook het gevoel dat ik vroeger socialer was. Maar oké, op zich als het twee/drie mensen zijn kan ik nog wel redelijk praten, maar we zitten ook vaak met een hele groep en op de een of andere manier blokkeer ik mezelf dan, daar moet ik echt vanaf zien te komen. Maargoed, dat is nog iets om te leren in mijn leven, misschien moet ik het ook maar van die kant bekijken en het positief inzien, nobody's perfect. :W

---

Het is niet ongewoon dat mensen hun hele leven wachten met beginnen te leven. - Eckhart Tolle

Defensive schreef:
Dat heb ik ook, op school... Maar op een gegeven moment veranderde het vanzelf, en het is nu een stuk minder. Weet niet hoe ik mezelf veranderd heb...

---

'Dear girls: a compliment is actually not an invitation to explain how ugly you think you are' - Lisa Cimorelli