[RPG] Key to Freedom - Speeltopics

Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
Cockney| Arya Rana Debris
Proprius| Liam Oliver Sanz
Bigheart| Lucas Sam Avery
Inkheart| Damian Tycho Ophelos
PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
JaiRy| Josey Willows
HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
Fayan|Veralynn June Carter
Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
Cinna| Abigale Sparks
Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

[ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 19:58 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Even eten, xoxo]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Liam Oliver Sanz
Ik knikte. "3...2...1!" We gooide al ons gewicht in de strijd. De deur kraakte amar ging niet open. "Opnieuw!" Riep ik en telde weer tot 3.

Abigale
Ik voelde mijn lichaam tegen de deur aangaan en wist al direct door het kloppende gevoel in mijn schouder dat ik hier heel wat blauwe plekken aan over zou houden.
"Opnieuw" Riep Liam hard en ik hoorde Josey zachtjes tot drie tellen. Weer dreunde we tegen de deur aan en dit keer leek het wat meer effect te hebben. Een laatste trap tegen de deur aan met zijn voet van Liam was genoeg om de deur open te laten gaan.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

kan ik even bij gepraat worden??

Inkheart schreef:
kan ik even bij gepraat worden??

[ Er is niet veel gebeurd, we zijn gaan opsplitsen. Gale - Liam en Josey gaan opzoek naar een slaapplek, Damian - Arya - Lucas en Sarina naar voedsel, haha.]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

iemand een ideetje waar ik kan inspringen?

[ biw, eten duurde iets langer (; ]

Josey

Voor de laatste keer telde ik zachtjes tot drie en deze dreun tegen de deur had meer effect. Liam gaf een laatste trap en de deur ging krakend open. We wierpen elkaar een snelle blik toe en liepen tegelijk en oplettend de kamer binnen.

[inkheart, misschien dat je een van de groepen onderweg tegen kunt komen?]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

ik ga gewoon verder bij het laatste dat ik heb gelezen van iemand van die groep.
Damian
Ik krijg te horen dat ik met Arya, Sarina en een andere jongen eten ga zoeken. Het is niet mijn idee, en ook zeker niet mijn keuze. Maar ik zal toch moeten overleven en daar is eten voor nodig. Het liefst had ik Cee's plan uitgevoerd en was ik alleen op pad gegaan. Ach het is niet anders.
'Mij best,' zeg ik kil en begin de andere richting op te lopen. Ik heb geen idee waar ik naar toe ga, maar het is tenminste een kant op. Ik pak mijn mes weer in mijn hand, niet echt om me te kunnen verdedigen, maar meer om het idee te wekken dat ik voorzichtig doe.

Arya

Een beetje geïrriteerd begin ik achter Damian aan te wandelen. Ik heb een vurig vermoeden dat hij iets verzwijgt over het meisje.
Niet oordelen, Arya. spreekt mijn geweten me toe. Het is waar, ik houd nog steeds het briefje dat tussen het boek zat in mijn bh verscholen en ik ben niet van plan er iets over te zeggen. Terwijl ik er aan denk prikkelt nieuwsgierigheid me en ik word overvallen door een oncontroleerbare niesbui. Dit gebeurt altijd als ik heel curieus ben en ik kan alleen maar hopen dat niemand dit doorkrijgt.

[ bericht aangepast op 29 nov 2011 - 12:25 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Abigale
Mijn dolk stak ik naar voren terwijl ik de kamer inspecteerde. Het eerste wat me opviel was het reusachtige tweepersoonsbed, bedekt onder de dikke lagen stof in de tijd dat het niet was gebruikt. Boekenkasten vol oude literatuur en een kolossale kast vol kleding.
"Is er een slot?" Ik wende me tot Josey die het dichtst bij de deur stond. "Is er een slot?!" Herhaalde ik paniekerig.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Even illegaal posten vanuit me werk :p ]

Josey

Ik bleef vlak achter Gale en hield, net als haar, mijn mes stevig vast. Er stond een enorm groot tweepersoonsbed in het midden van de kamer. Tegen de muur stonden. Boekenkasten vol met oude boeken en een enorme kledingkast vol kleren. Alles was bedekt met een dikke laag stof en de kamer was, op ons na, verder leeg. 'Is er een slot?' Vroeg Gale me. 'Is er een slot?!' Herhaalde ze paniekerig. Ik draaide me snel om en keer naar de deur. Het slot van de deur was door de klap van het opentrappen kapot gegaan. Ik draaide me snel terug naar haar en schudde mijn hoofd. 'Het slot is kapot,' antwoorde ik snel terug.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Abigale
"Het slot is kapot," Hoorde ik Josey zeggen en pas toen realiseerde ik me dat dit de echte wereld was, dat we gevangen zaten en het niet lang zou gaan duren voordat we één voor één dood zouden gaan. Gepijnigd liet ik me op de grond vallen en stak mijn dolk in de oude eikenhouten vloer. Ik voelde de tranen opwellen, maar probeerde ze tegen te houden door op mijn onderlip te bijten, waardoor ik al gauw de bittere ijzersmaak voelde opkomen. Ik mocht niet huilen, dan zou ik zwak overkomen, dat had mijn vader me verteld en geleerd.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Josey

Toen Gale zich met een gepijnigd gezicht op de grond liet vallen liep ik geschrokken naar haar toe. Ze beet op haar onderlip en ik zag dat ze van binnen worstelde met zich zelf. 'Gale?' Vroeg ik zachtjes en keek haar aarzelend. Ik wilde weten wat door haar hoofd ging, haar proberen te helpen. We waren aangewezen op elkaar, om te overleven hadden we de ander toch nodig.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Sorry jongens, stop er mee. Heb 't weer eens extreem druk. Nam te veel op m'n schouders. (no_chears)

---

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Abigale
"Gale?" Hoorde ik Josey vragend zeggen, op een zachte toon net hard genoeg zodat alleen ik het hoor. Ik haalde mijn hand langs mijn gezicht en zuchtte.
"Ga weg," mompelde ik en voelde een traan over mijn wangen rollen. Fijn, heel erg fijn. "Ga gewoon weg, ik volg jullie wel." Ik hoorde mijn stem overslaan en begon op mijn wang te kauwen. Ik hoorde Liam zijn voeten door de kamer heenlopen, ergens hoopte ik dat hij Josey mee zou slepen - maar dat was nu eenmaal niet zo.
Ik haalde diep adem, snoof mijn neus en richtte mijn gezicht op de grond, trok mijn dolk uit de vloer en haalde mijn hand langs mijn wang, om de verdwaalde tranen weg te vegen.
"Geen tijd om te janken, we gaan verder zoeken."


Wie opent een nieuw topic, aangezien dit het 300e bericht is, jaj.

[ bericht aangepast op 29 nov 2011 - 13:02 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.