• I know, de titel is van een game, maar daar heeft de RPG verder niets mee te maken.

    Er bestaan vele mythen, legendes en volksverhalen over het "menselijk wezen dat zich in een dierlijk wezen kan veranderen", maar deze worden over het algemeen beschouwd als fabels. Vele, nietsvermoedende mensen weten niet dat zij zomaar het volgende slachtoffers zouden kunnen zijn...

    De dynastie der Feralis is een familie van weerwolven. Eeuwenlang was hun beleid rechtvaardig; ze leefden vooral afgezonderd van de mens en slechts mensen die hen zeer "getalenteerd" toeschenen namen zij op in hun familie door middel van een ingewikkeld inwijdingsritueel. Maar sinds er een tweeling geboren is, ging het mis. Deze jonge Feralii waren wild en losbandig en vertrokken van hun afgelegen huis richting een grote stad, die verdeeld was in een Noordelijke en Zuidelijke wijk. Beiden namen ze hun intrek in één van de wijken, midden tussen de mensen, kregen kinderen, en zetten daar de dynastie voort.

    In het begin hadden de twee nieuwe dynastieën nog wel contact met elkaar, maar later verwaterde dat. Het werd steeds sporadischer; steeds killer; tot het op een gegeven moment uitmondde in een soort machtsstrijd. De nazaten van de tweeling wilden niets liever doen dan beter zijn dan de ander. En daarvoor gebruikten ze hun wolf-onderdanen: willekeurig uitgekozen mensen die ze transformeerden. Deze mensen kregen de taak mee zoveel mogelijk andere mensen te ontvoeren door middel van hun nieuwe wolvenkrachten, zodat ook zij getransformeerd zouden worden. Tot het "leger" van het ene stadsdeel groter was dan dat van het ander...

    De sfeer wordt steeds grimmiger. Ook de mensen hebben iets in de gaten...


    De wolven:
    x De wolven veranderen één keer per maand tijdens volle maan. Op andere dagen zijn ze mensen, hoewel ze felgele ogen krijgen (dat is de reden waarom de meeste wolven in hun mensengedaante kleurlenzen dragen). Ook hebben ze scherpere nagels, een lagere stem en bij heftige emoties maken ze een soort huilend geluid dat veel gewone mensen niet kunnen verklaren.
    x De roedelleiders zijn de afstammelingen van de Feralis-dynastie. Zij bezitten de kracht wanneer ze maar willen in een wolf te kunnen veranderen, en kunnen ook mensen door een speciaal ritueel in een wolf veranderen. Feralii zitten VOL.
    x Als twee wolven een kind krijgen, bestaat er een kleine kans dat dit kind geen weerwolfje blijkt te zijn, maar een Felidae - een katachtige. Deze veranderen tijdens volle maan niet in een wolf, maar in een soort grote kat. Dit komt echter maar heel sporadisch voor, en alleen maar bij kinderen wiens ouders beiden wolven zijn. Felidae zitten VOL.
    x De wolven wonen in een groot pand aan de rand van hun stadsdeel. Voor mensen ziet het eruit alsof het al eeuwig in verbouwing is, omdat het afgezet is met rood-witte linten en borden aangeven dat er "instortingsgevaar" dreigt. Wie er echter toch naar binnen gaat komt terecht in lange gangen met overal deuren met nummers erop, waarin de wolven wonen. Helemaal aan het eind van de gang is er een deur naar de vertrekken van de Feralii, die veel luxueuzer ingericht zijn.

    Regels:
    - Alle standaard shizz
    - + lange posts! Natuurlijk hoeft het geen heel verhaal te worden, maar één regel is ook weer te weinig. Ik eis minimaal vijf regels van je, en dat is écht niet veel. (Meer mag natuurlijk altijd :'3]

    Rollen:
    Als je een rol wilt, hoef je alleen maar het volgende te posten in de aangegeven volgorde:
    Naam - Leeftijd - Geslacht - Ras (wolf/mens/Felidae) - Rang (Feralii/gewone wolf) - Stadsdeel (Noord/Zuid. Graag een beetje gelijk verdelen) - Uiterlijk (Link naar plaatje)
    Géén info over karakter, geschiedenis, et cetera. Dat wordt tijdens het spelen toch vaak vergeten, en al dan niet van afgeweken. Het is bovendien veel interessanter tijdens het spelen meer informatie over je tegenspelers te weten te komen.
    WOLVEN:
    Noord:
    - Ruth (Feralii) (Northanger)
    - Sky (Feralii) (LoganHLover)
    - Felicity (Ramsays)
    - Kyan (Felidae) (Fayan)

    Zuid:
    - Felicia (Feralii) (Felidae) (HurtedHeart)
    - Reina (Feralii) (Felidae) (Amycus)
    - Caleb (Felidae) (Rizardo)
    - Maeva (Lughnasadh)

    MENSEN:
    Noord:
    - Danica (Rizardo)
    - Pixie (Endure)

    Zuid:
    - June (Fayan)
    - Brandon (Vluuv)


    Ik begrijp dat dit nogal een duffe, lange lap tekst is, maar als je vragen hebt: stel ze vooral! *O*

    [ bericht aangepast op 7 nov 2011 - 21:34 ]


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Vluuv schreef:
    Okidoki :3
    Schrijf jij een openingspost of mag iedereen dan gewoon posten?


    Ik zorg wel voor een spetterende veel te lange openingspost, die nog wat meer dingen uitlegt. :Y)


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Is goed :3
    Ik kijk er naar uit :p

    Nog 3 minuten. Lol wat een faal ik zit het gewoon af te tellen xD ik faal At life.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    HurtedHeart schreef:
    Nog 3 minuten. Lol wat een faal ik zit het gewoon af te tellen xD ik faal At life.


    Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik zit vreselijk met die openingspost te knoeien dus het wordt nog wel wat later. D':


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Neem je tijd, Val ^^


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Midzomer, rond middernacht - Volle maan
    De nacht was ongewoon helder. Zilverachtig maanlicht bescheen de huizen en gebouwen van een middelgrote stad, die opviel door het feit dat er bijna geen kleine dorpjes omheen lagen, slechts velden. Op het plein speelde een band, alle winkels waren geopend en groepen mensen bevolkten de straten. De geur van kampvuren en voedsel hing over de stad als een zachte, warme deken. Om de één of andere reden was geen mens die nacht naar binnen te drijven, in de behaaglijkheid van hun plotseling te klein geworden huizen.
    Aan de rand van de stad was het killer. De huizen stonden er dichter op elkaar; door de nauwe steegjes schoten ratten, magere zwerfdieren en haastige, geagiteerde mensen. Allemaal wierpen ze enigszins huiverende blikken omhoog, naar het grote pakhuis dat boven hun hoofden uittorende. Er was zo'n huis aan beide kanten van de stad, en de dingen stonden al jaren leeg, maar de mensen die in de buitenwijken woonden wisten dat het er niet klopte. Ze zouden niet uit kunnen leggen waarom; maar er was iets met die sfeer; de geur van verrotting die er hing; het feit dat het soms leek alsof er silhouetten achter de ramen, die bedekt waren met gescheurde gordijnen, stonden, maar als je dan opnieuw keek waren ze verdwenen.
    De mensen hadden niet kunnen weten dat hun intuïtie juist was. In de gemeenschapsruimte van beide gebouwen kwamen de wolven bijeen. In lange rijen zaten ze daar, wachtend tot de maan op haar sterkste punt was en ze naar buiten zouden springen en veranderen. Op een verhoging stonden Feralii, met verwrongen, machtsbeluste grimassen op hun gezichten. Vannacht zou de nacht worden waarin ze van het andere stadsdeel zouden winnen... niet wetend dat hun rivalen hetzelfde dachten over hen.


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Caleb - Felidae
    De tijd tikte voorbij, iedereen was zenuwachtig aan het wachten op de maan. Ik voelde de kracht al aan me trekken, maar het was nog niet sterk genoeg. Het was de nacht waarop ze eindelijk de Noordelijke roedel zouden verslaan. Hier had ik naar uit gekeken, op gewacht. Mijn felgele blik glijd langs de rij waar ik inzit. Ik herken een paar gezichten, maar de meesten lijken te nerveus voor een praatje. Maar er was weinig reden tot nervositeit in mijn ogen. Vanavond zouden we winnen.

    [Eerste post faalt, de volgende word langer *hopelijk*]

    [ bericht aangepast op 6 nov 2011 - 16:17 ]


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Kyan ~ Felidae
    Ik was al dagen onrustig, staarde constant met een schuine blik uit het raam, maar het was nog te vroeg, de maan was er nog niet.
    Vanavond gingen we eindelijk naar Zuid toe, waren we geen vijanden meer, maar werden ze uitgeschakeld en zouden wij, van Noord, heersen.
    Ik rechtte mijn schouders, knakte mijn vingers en keek één voor één de overige aanwezigen aan met een bemoedigende grijns.
    Ik kon niet wachten op het gevecht, was altijd al iemand geweest die hield van strijd, van opwinding. Van zulk soort dingen dus. Ze gaven me een kick.
    De mensen buiten waren allemaal nietsvermoedend aan het winkelen en gezellig aan het doen, niet wetend dat er straks een paar wolven en Felidae's met elkaar in gevecht gingen.
    Sterker nog; ze wisten van ons bestaan niets af. Het was een geheim. Ik hield van geheimen waar ik deel van was.

    June ~ Mens
    Het was feest buiten. Ik danste op de muziek van de band met mijn vrienden, keek in alle winkeltjes en vermaakte me prima.
    De maan stond helder aan de hemel, zelfs als er nu geen kampvuren en lantaarns waren om ons te verlichten, dan nog zou er meer dan genoeg licht aanwezig zijn.

    [ bericht aangepast op 6 nov 2011 - 16:28 ]


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    [Laura, lieverd, ik dacht dat Kyan van Noord was?]


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Oké, ik heb een vraag.. Ik zat er aan te denken Brandon een vriendinnetje te geven dat in de strijd tussen de weerwolven per ongeluk door ze vermoord wordt :3
    En dan kan hij mooi depressief zijn en alle weerwolven willen uitmoorden etc. Goed idee voor wat extra spanning of beter toch maar niet?

    Grapje. :X
    Ik moet minder dingen tegelijk doen, I guess :'D

    [ bericht aangepast op 6 nov 2011 - 16:27 ]


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Danica Autumn - Mens
    Mensen liepen door de straten, over het druk bevolkte plein. Meisjes dansten op de vrolijke muziek, maar ik had geen zin om me in de menigte te mengen. Ja, gezellig was het wel, maar er hing een veel te vreemde sfeer in de lucht. Ik leunde tegen een blinde muur aan, een steegje aan mijn linker kant. Het steegje leidde naar Noord, waar mijn huis stond. Moeder was aan het winkelen, ergens in deze mensen menigte. Mijn jonere zus danste met de meisjes op de vrolijke muziek. Ik verdween in het steegjes, door niemand gezien.
    De vreemde sfeer was maar één reden, ik hield gewoon niet van luide groepen. Feesten waren niets voor mij.
    Ratten verstopte zich toen ze het geluid van mijn voetstappen hoorden. verder was hier niemand te bekennen.

    [@Laura: ik vind jouw "Grapje" elke keer als je een klein foutje maakt echt hilarisch :'d]


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Vluuv schreef:
    Oké, ik heb een vraag.. Ik zat er aan te denken Brandon een vriendinnetje te geven dat in de strijd tussen de weerwolven per ongeluk door ze vermoord wordt :3
    En dan kan hij mooi depressief zijn en alle weerwolven willen uitmoorden etc. Goed idee voor wat extra spanning of beter toch maar niet?


    Ja heur, leuk. ^^'


    there is a certain beauty in setting the world on fire and watching from the center of the flames.

    Okidoki, dan ga ik schrijven :3
    Als de strijd eenmaal losbarst zou het dan fijn zijn als de weerwolfjes haar even ombrengen ^^

    Oké, hier komt mijne eerst poging tot een geloofwaardig klef-cliché-stelletje :3 Nee echt, dit moet heel cliché overkomen, dus ik hoop dat het is gelukt.

    Brandon Warren - Mens
    Met een glimlach leg geef ik het geld aan de dame van de kraam. Ze neemt het aan en overhandigt me de grote suikerspin die ik voor Jane heb gekocht. Ze staat naast de kraam, met haar armen over elkaar heen geslagen, en kijkt naar de lichtjes van de kleine kermis. Ze heeft die typische, dromerige glimlach om haar lippen en een lichte blos op haar wangen. Als ik op haar toe loop kijkt ze naar me om, waardoor haar lange bruine haren van haar schouders glijden en langs haar rug blijven liggen. Ze lacht naar me, en ik lach terug. "Wauw. Ik durf met zekerheid te zeggen dat dat de grootste suikerspin is die ik ooit heb gezien." Ze plukt een stukje van de suikerspin af, en nadat ik de haren van haar pony voor haar voorhoofd heb weggeveegd geef ik haar daar een kus. "En hij is helemaal voor jou." Ze lacht weer, terwijl ze nog een stukje in haar mond stopt. "Poeh, dat is nogal wat. Zullen we hem maar delen anders?" Ik sla een arm om haar middel en trek haar wat dichter tegen me aan. Ze kijkt me aan met pretlichtjes in haar ogen, en trekt plagend een van haar wenkbrauwen op. "Op een voorwaarde.." zeg ik, en ik breng mijn gezicht wat dichter bij het hare. Zachtjes druk ik mijn lippen op die van haar, en houd de suikerspin zo ver mogelijk bij haar haar vandaan, zodat het er niet in blijft plakken. Ze ruikt heerlijk, naar haarzelf en een vleugje van zoet parfum. Plots verbreekt ze de kus, en kijk me glimlachend aan. "Met die voorwaarde kan ik leven." Ze drukt nog een kort kusje op mijn mond en pakt dan de suikerspin van me over, terwijl ze naar het reuzenrad wijst. "Zullen we daar zo in? Of heb je al je geld al uitgegeven aan die suikerspin?" Lachend schud ik mijn hoofd en hand in hand lopen we richting de attractie.