• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton .. – 24
    Kapitein Poseindon's Mermaid: SuperCookie - Cameron Sand - 24
    Stamhoofd Aveloniërs: MustacheMe - Vérum Chestïo - 24
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22

    Bemanning Medusa:
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Sid - Natambu Mmba - 25
    MustacheMe - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    SuperCookie - Luce Damians - 20

    Het volk, de Aveloniërs:
    Endure -: Ayiana Kateri Chestio - 21
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11
    MoonyLove - Katy Griffin - 14

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 20:18 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Wel in dit schip :3
    En tja, in PotC zitten ze ook, en dat is mijn bijbel qua piratenverhalen :']

    Vérum Chestïo - Stamhoofd
    Ik knik naar geïrriteerd naar mijn zusje als ze zegt dat ik me niet op mijn kop moet laten zitten door die 'kapitein'. En word zelfs bijna chagerijnig als ze door mijn haar woelt. Ik zweg haar dan toch met een glimlach gedag en besluit dat ik maar een middagdutje moest gaan doen. Ik gaap en ga op één van de riete madjes in mijn hut liggen.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Mijne ook hoor :"D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Genesis
    De blik in haar ogen word duister, geheimzinnig maar ook afkeurend. ''Ik dacht altijd dat piraten nobele mannen waren. Vrees voor niemand, en gebonden aan de zee.'' Ze draait een lok om haar wijsvinger en loopt om de kapitein heen. Haar stem is lang niet zo bekakt meer nu ze de woorden met priciesie maar hem toegooit. ''Maar nu ik u zie, kapitein.. Ik heb er geen woorden voor. U bent geen kapitein, maar een tiran. Voor uw bloedeigen manschappen. U laat een vrouw slaan, en alsof dat nog niet genoeg is, ranselt u de mannen af die mij hebben gered. Ace en Nate.'' Haar vinger wijst priemend naar de jongens. ''Dus bewijs mij, en ieder ander die in verhen over piraten gelooft, dat u respect heeft voor wat u ooit was. En als ik daarvoor hun straf mag overnemen, zal ik dat doen.'' Ze ademt uit, en laat haar arm zakken. Haar bekakterij is in een keer van de kaar geveegt. Dit is de Genesis die ze behoord te zijn.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Phani Cinta Carabét - Aveloniër
    'Ik had geen zin om die mand verder te maken!' Zei Katy een raar gezicht trekkend. Ik giechel en ga in het warme zand zitten. 'Maar hey, heb je zin om iets te gaan doen.' Vraagt ze grijnzend. Ik grijns mee en steek mijn nek naar voren,'wat had je in gedachte dan?' Ik lach en spring op. Ik gaap en sla snel mijn hand voor mijn mond. 'Nou?' Zeg ik uitdagend.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Whaha oke :3

    Katy ~ Avaloniër
    'Nou?' Zegt hij uitdagend, en ik wiebel wat heen en weer. 'Geen idee. Wat dacht je van... Naar het woud gaan? Of gaan we die vreemdelingen eens van dichterbij bekijken?' stralend kijk ik hem aan, dat vond ik eigenlijk best wel goed bedacht van mezelf. Snel kijk ik om me heen, gelukkig is er niemand in de buurt. Geen van de volwassenen zouden onze plannen goedkeuren, dat wist ik wel zeker.


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Oh my fucking god. 60 zweepslagen. Ik voel zijn pijn :[.

    Ace - Piraat.

    Ik gaap de kapitein in volle verbazing aan. Zestig zweepslagen?! Zo'n straf is nog nooit aan iemand uitgedeeld. Maar Oliver is echter doodserieus, want hij gaat onverstoord verder.
    'En omdat ook Abby hierbij betrokken was, maar geen herrie aan het schoppen was in het ruim, 20 zweepslagen voor haar.' Wat?! Zij ook? Maar dat is onmenselijk! Oh Jezus, heel deze straf is onmenselijk. Zelfs voor de kapitein zijn begrippen. Dan laat ik me nog liever kielhalen. De kans dat ik dan nog kan ademen is nog groter dan dat ik dat kan na die zestig zweepslagen.
    In mijn hoofd probeer ik een strategie uit te denken, hoewel het moeizaam gaat aangezien mijn rug nu al pijn doet bij de gedachte al die ellende te moeten ondergaan. En niet alleen dat; hoe moet ik het dan nog voor elkaar krijgen om Nate zijn straf te geven? Ik zal dan waarschijnlijk zo uitgeput zijn van mijn portie dat ik nauwelijks kan blijven staan en helder denken. Tenzij.. tenzij ik hem eerst mag slaan. Met een beetje mazzel is hij dan zo uitgeput dat hij mij niet veel pijn meer kan bezorgen.
    God, waar heb ik mezelf toch in gewerkt?
    Ineens kijk ik op en mijn ogen vliegen van kapitein Oliver naar Genesis.
    'Ik denk eh.. kapitein, dat het veiliger is haar naar de kleine cabine in de gang daar te brengen,' zeg ik met een heel voorzichtig stemmetje. 'Het is maar een voorstel,' piep ik er achteraan. Waar haal ik het lef ook vandaan? Waar haal ik het verdomde lef vandaan? Ik moet wel verdomde suïcidaal zijn. Maar aan de andere kant, zij deed ook een poging om mijn hachje te redden. Ik kijk Genesis' kant op, maar in plaats van dat ik angst zie, zie ik woede. Oh nee. Genesis, verpest het alsjeblieft niet. Alsjeblieft.
    'Ik dacht altijd dat piraten nobele mannen waren. Vrees voor niemand, en gebonden aan de zee. Maar nu ik u zie, kapitein.. Ik heb er geen woorden voor. U bent geen kapitein, maar een tiran. Voor uw bloedeigen manschappen. U laat een vrouw slaan, en alsof dat nog niet genoeg is, ranselt u de mannen af die mij hebben gered. Ace en Nate. Dus bewijs mij, en ieder ander die in verhalen over piraten gelooft, dat u respect heeft voor wat u ooit was. En als ik daarvoor hun straf mag overnemen, zal ik dat doen.' Als mijn ogen uit hun kassen konden vallen en over de planken in het meel konden rollen, hadden ze het gedaan. Als mijn onderkaak als een baksteen door de vloer had kunnen vallen, was het gebeurd. Ik kon mijn oren en ogen niet geloven. Alsof ze zijn moeder is, loopt ze om hem heen, hem lessen te leren over ethiek en moraal. Ze is nog niet bang voor de duivel zelf. Van haar kijk ik vol verbijstering naar Nate, die ook zijn verbazing niet kan verbergen. Ik mag nu gegrond zeggen dat de alcohol mijn zintuigen nog niet heeft aangetast en ik al die zinnen verkeerd heb begrepen.
    Het is waar.
    Dat meisje is de eerste die het in haar kop haalt de kapitein de woorden in het gezicht te spugen. Of enorm dwaas, of enorm dapper. Of wellicht beiden, aangezien ze het zelfs nog in haar kop haalt onze straffen over te nemen. Dat zijn... 30 + 30 + 20, dat maakt eh.. kom op Ace, zo lastig is het toch niet? ..80 zweepslagen. Oh nee wacht, rekenfoutje. 60 + 60 + 20 is.. Jezus Christus. Ze is gek! Geen mens overleeft dat.
    'Nee. Geef mij dan maar die volle straf. Ik ben degene die haar hierheen heeft gehaald. Op niemand behalve mij rust de verantwoording.' Ik ben op slag nuchter. De adrenaline pompt door mijn aderen.
    'Als u iemand moet hebben, ben ik het. Vrouwen zijn al te vaak slachtoffer van geweld dat door mannen is aangericht.' Jezus, dat zoiets uit mijn mond komt. Wat zat er in die laatste fles rum?

    [ bericht aangepast op 17 nov 2011 - 16:34 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    Phani Cinta Carabét - Aveloniër
    Ondeugend kijk ik naar Katy en knik heftig. 'Goed plan!, wacht even...' Ik ren naar binnen en steek mijn zwaard in zijn hoes die ik weer aan mijn broek hang. Ik loop weer naar buiten en glimlach trots. Dan loop ik samen met Katy richting het woud. Zachtjes neurie ik één van de piraten liedjes die ook ooit van mijn grote broer heb geleerd.


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Ja echt he, ik hebe cht medelijden met hun xd (behalve met Nate (cat))


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Genesis probeert hen te helpen


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    alleen voro ace & nate, toch? :']


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ook een beetje voor abby hoar ;x


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    I am totally enjoying my power over you guys :3

    Bee - Bemanning Poseidon's Mermaid
    Tussen het kreupelhout zoek ik naar geschikte stokken, maar niets wat er ligt voldoet aan Aiyana's eisen. Het is of te kort, of te stug, of te vers of te grauw... Ik vraag me af of ze een geheime bron hebben waar ze die stokken vandaan halen. Al is het ondankbaar werk, toch blijf ik doorzoeken, omdat ik vastbesloten ben zelf ook zo'n boog te maken. Uiteindelijk besluit ik ergens anders te gaan zoeken, en net als ik de struiken uitstap zie ik Aiyana uit het dorp komen. Ik loop wat verder de struiken uit en steek glimlachend mijn hand naar haar op. Ik ben nog steeds blij met haar aanbod, en ik hoop dat ik vanavond ook zo'n boog zal hebben om mee te pronken.

    Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
    Tot mijn verbazing is het meisje de eerste die begint te praten. En zoals verwacht gaat ze tegen me in. Haar tirade begint en als ze klaar is kan een meewarige glimlach niet onderdrukken. Terwijl ik mijn hoofd afwend en mijn armen over elkaar sla groeit de glimlach uit tot een grijns, en zachtjes begin ik te grinniken. Dit is de meest komische vertoning die ik in lange tijd heb gezien. "Het spijt me werkelijk ontzettend, juffrouw, dat ik de mooie zeepbel waarin u tot voor kort verkeerde zo meedogenloos heb laten knappen. Maar nee, piraten zijn niet nobel en eervol. En nee, u mag de straf van deze heren niet overnemen. En miss Valence hier heb ik vanaf begins af aan beloofd te behandelen als de rest van de bemanning, daarom zal de zweep voor haar geen uitzondering maken." Mijn glimlach maakt plaats voor een neutrale uitdrukking en ik til een wenkbrauw op. "Noem me zoals u wilt: Tiran, kapitein, duivel. Zolang u mijn bevelen opvolgt is het me gelijk." Ik ben me er vaag van bewust dat Ace een suggestie doet, maar negeer hem. Twee bonken van piraten, Rick en Wim, als ik het goed heb, komen toevallig net het ruim in lopen en kijken verbaasd op als ze iedereen hier zo zien staan. De een tikt de ander aan en wijst naar de verstekelinge. "Ik zei toch dat ik een vrouw had gezien! Ik zei het je!" Met een strenge blik maan ik ze tot stilte. "Hallo heren. Fijn dat u ons met uw aanwezigheid verblijdt. Mevrouw hier," ik knik richting het meisje. "Moet naar de cellen worden geëscorteerd. Een van u kan die taak op zich nemen. De ander blijft bij mij om deze drie naar boven te brengen." Ze kijken elkaar een kort moment aan en verdringen zich dan om als eerste bij het meisje te komen. Minachten werp ik een blik op ze. Uiteindelijk heeft de ene het "gevecht" gewonnen en met een verlekkerde blik die ongegeneerd op haar boezem is gericht gaat hij bij het meisje staan. De ander voegt zich chagrijnig bij mij. Ik kijk de eerste piraat waarschuwend aan. "Ik waarschuw je: Als ik van haar hoor dat je haar op een onbehoorlijke manier heb aangeraakt scalpel ik je levend."

    Katy ~ Avaloniër
    'Yay!' Ik wacht tot Phani zijn zwaard heeft gepakt en kijk er bewonderend naar. Jeez, ik wil er ook zo een! :'3. Al snel zijn we in het woud. Ik werp een schattende blik om me heen. 'Eh.. Waar zijn ze eigenlijk?'


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Omg kom ik aanzetten met mijn zielige superkorte postje xddd


    Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e