• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton .. – 24
    Kapitein Poseindon's Mermaid: SuperCookie - Cameron Sand - 24
    Stamhoofd Aveloniërs: MustacheMe - Vérum Chestïo - 24
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22

    Bemanning Medusa:
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Sid - Natambu Mmba - 25
    MustacheMe - Ticimo Carabét - 26
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    SuperCookie - Luce Damians - 20

    Het volk, de Aveloniërs:
    Endure -: Ayiana Kateri Chestio - 21
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11
    MoonyLove - Katy Griffin - 14

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 16 nov 2011 - 20:18 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    MustacheMe schreef:
    @Endure, wanneer beginnen we denk je? :3


    Als we op zijn minst een kpaitein van Poseindon's Mermaid hebben, bemanning ervan, een verrader, stamhoofd en iets meer Aveloniërs..

    Dus als iemand over wilt stappen van schip; graag.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Begin post ge-update. Klopt ie nu?


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Endure schreef:
    Begin post ge-update. Klopt ie nu?


    Wat was er mis mee dan? :3

    En ik maak zo nog wel een rol [misschien 2 ;$] aan (:


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    MoonyLove schreef:
    (...)

    Wat was er mis mee dan? :3

    En ik maak zo nog wel een rol [misschien 2 ;$] aan (:


    Dat er geen personen in stonden nog + lijstje ontbrak.

    Maak maar alsjeblieft personen aan ja ;'d


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Endure schreef:
    Hahah wtf Olivier.

    Dislikes: Tristan.

    -grin-


    Mihihi :3

    Endure schreef:
    (...)

    Dat er geen personen in stonden nog + lijstje ontbrak.

    Maak maar alsjeblieft personen aan ja ;'d


    Ooh, ja ik zie het n_n
    [En de naam van mijn personage klopt niet, hehe Liam = Will/William[/s]


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Endure schreef:
    Hahah wtf Olivier.

    Dislikes: Tristan.

    -grin-


    Hahaha, die vond ik ook geniaal. Ik denk dat ik Tristan zo ook even ga aanpassen :'D


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Volledige naam: Katy Griffin
    Leeftijd: 14 jaar.
    Uiterlijk:


    Katy heeft golvend bruin haar en een heel bleke huid. Ze is niet zo groot voor haar leeftijd.
    Innerlijk: Katy is een heel stil meisje dat bijna niet praat. Ze heeft niet veel vrienden en is niet zo goed in het leggen van sociaal contact. Je kunt niet goed hoogte van haar krijgen, sommige mensen denken zelfs dat ze gek is, maar dat is ze zeker niet. Ze is meestal alleen, of met haar dieren waar ze wél een speciale band mee lijkt te hebben. Katy hecht zich aan niemand anders behalve haar dieren. Ze weet dat de mensen achter haar rug om over haar fluisteren maar lijkt daar geen probleem mee te hebben.
    Rol+rang: Avaloniër
    Extra: Katy kent het hele eiland, van het strand tot diep in het woud. Niks is meer geheim voor haar.

    Sorry, beetje raar maar wist niks beters ;x


    Don't forget to b.r.e.a.t.h.e

    Sid schreef:
    (...)

    Hahaha, die vond ik ook geniaal. Ik denk dat ik Tristan zo ook even ga aanpassen :'D


    Abby's character must be changed..
    + ik ga haar verleden enzo aanpassen ;p


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.


    Bemanning Medusa
    Naam: Abigail Rosalina Valence.
    Roepnaam; Abby.
    Leeftijd: 19, almost 20.
    Gelsacht”: Vrouw
    Uiterlijk: Abigail is licht getint en heeft chocolade bruine ogen. Haar haren zijn zwart en komen tot net over haar schouders. Ze is best klein van stuk en fijn gebouwd, maar uiterlijk kan bedriegen want ze is niet zo onschuldig, lief en braaf als dat ze er soms uitziet.
    Innerlijk: Abigail is een pittige tante die zich niet vaak laat commanderen, al weet ze vaak wel wanneer ze zich écht moet inhouden. Ze kan soms behoorlijk koppig zijn, iets waar sommige mensen zich aan dood irriteren. Vroeger was ze nogal een grootbek en liet zich niet kleineren, maar na alles wat er gebeurd is, is ze toch veranderd. Nog altijd geeft ze bijdehante opmerkingen en laat ze zich niet zomaar op haar kop zitten, maar ze is iets rustiger geworden. Ze zoekt minder snel ruzie en problemen. Bij Tristan is ze al helemaal anders, verlegen, preuts, omdat ze daarvoor nog nooit een relatie had vanwege haar strenge opvoeding.
    Verleden: Abigail groeide op in een rijke familie met behoorlijk veel macht. Al van jongs af aan leerde ze alle etiquette en hoe ze zich als een echte dame moest gedragen, ook al was ze pas 7 jaar. Ze kon niet buiten spelen zoals leeftijdsgenootjes, maar moest altijd braaf binnen zitten. Haar ouders waren er ook bijna nooit, in plaats daarvan moest ze het doen met de bediendes. Ze had een, zoals ik al zei, een saai en streng leven. Ze ontwikkelde een afkeer tegen de regels toen ze ouder werd en wilde graag weg, de wijde wereld intrekken. Helaas zat ze opgesloten in haar huis, ze droomde ervan om te varen, de hele wereld over. Op een dag meerden er piraten aan en plunderde de stad, terwijl dat gebeurde zorgde ze voor een make-over bij zichzelf. Ze deed bond een soort doek rond haar hoofd en deed daar haar haren onder (plaatje, maar dan haren eronder ;P), zodat het leek alsof ze kort haar had. Ook trok ze wat wijde kleding aan en zocht een paar messen, toen is ze naar buiten gegaan naar ’t schip. Met een schuilnaam, Jack Damien Gray, kwam ze aan boord. Een maand hield ze het vol tot de kapitein erachter kwam wie ze werkelijk was, toch liet hij haar blijven. De kapitein werd verliefd op haar, maar zij zag hem meer als een soort vader die ze nooit had gehad, in plaats daarvan werd ze verliefd op een ander. Er ontstond een hoop gedoe, ruzies, verdriet, drama en dergelijke, maar als je daar achter wilt komen zul je het maar moeten vragen (;
    Extra: Ze heeft altijd een klein medaillon om, het is een erfstuk uit de familie die van generatie naar generatie ging. Ook is het een soort teken van macht en rijkdom, ze draagt het nog altijd bij zich omdat ze altijd gehecht raakt aan spullen en er gauw waarde aan hecht. Daarom vind ze het zonde om het weg te doen en het is een bewijs van wie ze echt is.

    [ bericht aangepast op 31 okt 2011 - 10:33 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Nodig voordat we beginnen:
    - Kapitein Poseindon's Mermaid. (Hoeft geen oude kerle te zijn, so don't worry).
    - Stamhofod Aveloniërs.
    - De verrader.
    - Bemanning Poseindon's Mermaid.

    [ bericht aangepast op 31 okt 2011 - 16:59 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ik maak vanavond wel een stamhoofd van de Aveloniërs aan (:


    "I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

    Niiice (: Hoe oud wordt ie? Want anders kan ik moeilijk dochter van 't stamhoofd maken, dan verzin ik gewoon wat anders nices voor haar :Y) Zoals.. Achternicht ofzo <xD Lol, wil haar sowieso één familielid geven, dat is leuk (:


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    ^Mag de kapitein van poseidons mermaid een meisje zijn?

    SuperCookie schreef:
    ^Mag de kapitein van poseidons mermaid een meisje zijn?


    Hmm, ik zag meer zo'n stoere, evil kerel voor me :'D Eentje die iedereen om zijn vingers wind en ze gebruikt als marionetten d.m.v. zijn charmes enzo ;p Lol.
    Of zo'n dude die geniet van andermans pijn, in ieder geval een man,
    omdat in die tijd vrouwen nog wat ondergeschikter waren enzo.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.