Ik heb het hele verhaal nu gelezen, het las echt een stuk fijner. Ik vond het een heel aangrijpend verhaal, het voelde alsof er iets door me heen schoot. Je hebt best veel moeten aanzien en je wist het zo mooi te verwoorden. Het eerste wat me tebinnen schoot, toen ik uitgelezen was, was een wanhopige poging om je te helpen. 'Neem haar lievelings eten voor haar mee, chocolade', maar uit ervaring weet ik, dat zoiets enkel jullie band kan verslechteren, haar situatie zal er niet veel op vooruit gaan.
Misschien moet je haar een vertellen, wat dit met jou doet. Hoe erg je haar mist, maar dan buiten haar gewicht om. Dat je van haar houd en het je verdrietig maakt om haar achteruit te zien. Echt heel veel sterkte.
Let it come and let it be