• Ik was net op bezoek bij een goeie maat van mij en die is net vader geworden.

    Zijn zoon is net twee weken oud en toen hij vroeg of ik hem vast wilde houden heb ik geweigerd...

    Ik durfde het gewoon niet.


    Lafaard die ik ben...

    Mijn ouders durfden mij ook nauwelijks aan te raken toen ik pasgeboren was, ze waren bang dat ze iets gingen breken. (cat)


    Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

    Genius schreef:
    (...)
    Dikke baby's zijn zo schattig :'D Die kun je tenminste goed vastpakken haha

    Ik was acht pond, bijna negen. :'D


    "Well, well. Look who we've got here!"

    Merveilleuse schreef:
    Ik heb het ook niet zo met kleine baby's, maar dat heeft een andere reden.
    Dat verschrikkelijke gejank en dat gekwijl. Jakkie.


    Hahaha, same here. But toally same. ;D
    Ik leef al 15 jaar tussen de baby's dusja, ben ze nu zo onderhand wel goed zat haha.
    No baby's for me the next 20 years! ;p

    On-topic :
    Maar gewoon die baby vasthouden hoor! Ze kunnen wel wat aan! (:


    Tell me about it, stud.

    Oh, dat heb ik ook met echt van die hele kleintjes, die pasgeborenen. Ben zo bang ze te laten vallen...
    Maar zodra ze ouder worden vind ik het al veel minder eng (:


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Hale schreef:
    (...)


    Ik wilde het ook wel maar aan de ene kant was ik bang hem pijn te doen.

    Hoezo zou je hem pijn doen? De vader is erbij..


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Ik heb hem dus vandaag voor het eerst vastgehouden en zijn flesje gegeven.


    Het viel heel erg mee.

    Hij ging precies goed in mijn armen liggen.


    Heel bijzonder,

    Beckett schreef:
    Dat ben je inderdaad :Y)


    comfort in c h a o s