Denkbeeldig vriendje? :l - Stamcafé

Toen ik een jaar of drie was had ik volgens mijn moeder een denkbeeldige vriend, genaamd Vriendje Spook.
Altijd als ik met mijn moeder mee ging boodschappen doen liep ik met mijn armen onder mijn schouder alsof dat vriendje op mijn rug zat en ik zijn voeten vast hield, ook moest mijn moeder vaak de deur open of dicht doen omdat 'hij naar buiten of binnen wilde'. Toen ik vijf was had ik al een tijd niks over hem verteld, mijn moeder kwam vragen hoe het met 'het' ging en ik antwoorde doodleuk 'Vriendje Spook is een ander kindje aan het blij maken'
Ik weet er zelf niks meer van, maar ik vind het toch een beetje creepy. Ik vraag me stiekem af of het gewoon like gedachten waren, of dat er een aanwezigheid was ofzo.
Geloven jullie dat kinderen geesten kunnen zien?

I wish I could write as mysterious as a cat - Edgar Allan Poe

Och, die had ik vroeger ook wel :'D

'I would rather fight with you, than make love to anyone else.'

Ik had ook een denkbeeldige vriend, en ik weet nog dat hij Benjamin heette. :'D Maar geesten? Not sure, iets anders maar ik denk niet dat het meteen geesten zijn.

We bring our sons up to get gunned down.

ik ben enigskind thuis en ik weet ook nog goed dat ik altijd tegen iemand sprak dat er nooit was. Dat was ook mijn beste vriendje. Was een jongetje.

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

Ik voerde vroeger altijd mentale gesprekken met iemand die Mel heette. Dan kon ik echt urenlang discussiëren (met mezelf?).
En ik stelde me voor dat zij mijn engelbewaarder was.

Let the Night embrace you

Ik zag vroeger altijd een meisje. Maar ik durfde nooit tevragen of ze echt was. Kon natuurlijk een een verbeelding zijn, maar ik weet het niet.

It's not because I smile, my life is perfect. It's because I appreciate what life gives to me, and what God has blesse

Mijn broer had ook zo'n denkbeeldig vriendje toen hij klein was, Jaap noemde hij geloof ik. En mijn moeder moest dan bij de tafel te dekken altijd een extra bord klaarzetten en als ze gingen wandelen moest ze een extra jas meepakken enzo. :'D

Dat is blijkbaar iets dat voorkomt bij kindjes die zich eenzaam voelen, mijn moeder had het aan de dokter gevraagd. En is niet zo vreemd, er zijn heel wat kindjes die een denkbeeldig vriendje hebben. (:

If we had not a soul, music would have created it.

Glameow schreef:
Er wordt altijd gezegd dat jonge kinderen vaak een grotere fantasie hebben dan volwasenen en ik ben ben bereid daarin mee te gaan. Hoewel ik het idee dat ze gewoon oplettender zijn dan volwassenen nog niet volledig heb uitgesloten.

"No one is born in this world to be alone."~ (Saul, One Piece.)

Nee nooit gehad. Wel dat ik deed dat tv figuren bij me waren en waar ik dan in gedachte gesprekken voerde, maar ik wist donders goed dat het nep was.

Things will go as they will; and there is no need to hurry to meet them.

Nooit denkbeeldige vrienden gehad, wel denkbeeldige honden

As travars

Ja, ik had dat vroeger ook (: en mijn neefje ziet zijn opa en die was al dood voordat hij geboren was en hij kon omschrijven hoe hij eruit ziet terwijl hij toen nog nooit een foto had gezien ervan, hij was vijf.

Don't dream your life, but live your dream!

toen ik klein was heb ik een schaduw voor mijn deur gezien. maar waarschijnlijk was dat gewoon mijn vader :W

I'm like Coca Cola, I can open happiness too.

Oh, ik weet wel zeker dat er kinderen zijn die verschijningen kunnen zien. Maar ik weet ook dat dat niet alleen kinderen hoeven te zijn - mijn oma kan het ook, heeft het haar hele leven gekunt. Ziet ze nogsteeds.
Maar ik had vroeger geen fantasievriendje. Echter wel fantasiedieren, een hondje en een vogel (in mijn herinnering een soort kruising tussen een papegaai en een parkiet), Fluffy en Chico. Ze gingen overal mee naartoe, en nogsteeds weet ik dat ze bij me zijn. Het zijn een soort van... Gidsen, denk ik. En daar ben ik stiekem best wel blij mee.

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

Ik geloof wel dat kinderen dingen kunnen zien.
maar ook ouderen, voor mijn gevoel hoef je geen kind te zijn om schimmen te kunnen zien. mijn overleden beste vriendin komt vaak bij me op bezoek. ik zie ze dan wel niet maar ik voel ze en hoor ze wel.

en ik ben geen kind meer. alleen kinderen staan er meer open voor, die denken er nog niet zo over na of er wel leven na de dood is.

sommige liefdes zijn perfect, andere zijn vervloekt

Eh, niet echt. Mijn beste vriend was mijn boek.
Daar kon ik uren in lezen, en ik verveelde me dan geen moment!
Ik was ook al heel snel klaar met AVI-lezen, haha. :'D

"Well, well. Look who we've got here!"

Haha -
Ja ik geloof erin, nee ik heb het nooit meegemaakt

There's faith and there's sleep - we need to pick one - please