M'n passie is spoorloos - Story problemen

De laatste weken/maanden was mijn inspiratie al op een heel laag punt gekomen ... Maar nu is de passie helemaal nergens meer te vinden. Als ik al eens een idee heb, blijft het ook alleen daarbij. Het blijft een idee. Het komt er gewoon niet meer uit, omdat ik veel teveel zorgen en stress heb ... En ik wordt er gek van, omdat mijn enige uitlaatklep van creativiteit (zowel met schrijven, als met fotograferen, als met foto's bewerken/manipuleren) zo ontzettend geblokkeerd zit. Heeft iemand tips om iets om me op te vrolijken? Want ik voel me er vrij depressief onder.

---

Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.

Same here :'D Uhm, misschien een goede wandeling maken, je laten inspireren door films, verhalen, muziek. Of gewoon een leuke comedy bekijken. Of een groot vel papier nemen en álles van je af tekenen/schilderen.

---

"I shut my eyes in order to see.'

Dat lijkt me echt rot.
Ik heb ook wel eens van die periodes gehad dat er echt niets zinnigs uit me kwam... Je moet jezelf ook niet forceren lijkt me, want dan komt het helemaal niet goed.

Veel muziek luisteren en jezelf proberen te ontspannen misschien?

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Prudence schreef:
Same here :'D Uhm, misschien een goede wandeling maken, je laten inspireren door films, verhalen, muziek. Of gewoon een leuke comedy bekijken. Of een groot vel papier nemen en álles van je af tekenen/schilderen.

None of that works. Of werkt niet langer dan 5 minuten/alleen in mijn hoofd.(no_chears)

---

Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.

StoryBelle schreef:
Dat lijkt me echt rot.
Ik heb ook wel eens van die periodes gehad dat er echt niets zinnigs uit me kwam... Je moet jezelf ook niet forceren lijkt me, want dan komt het helemaal niet goed.

Veel muziek luisteren en jezelf proberen te ontspannen misschien?

Dat doe ik ook altijd allemaal, maar als ik het er dan uit wil/probeer te krijgen lost het op als een wolk of komt het er gewoon niet uit.(no_chears)

---

Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.

Zet je verdriet om in een bron. Tik voor jezelf een SA over hoe je - je voelt, een zéer persoonlijk iets waar je alles in wegtypt. Je kunt het later zowel opslaan om opnieuw te lezen of direct verwijderen, maar probeer eens vanuit je eigen standpunt te schrijven. Verplaats je niet in je hoofdpersoon, maar laat de hoofdpersoon zich naar jou verplaatsen.

Ook wil een avondje zielig-doen wel eens helpen. Een slechte, dramafilm. Kilo's chocola en begin met jezelf te praten over hoe moeilijk je het wel niet hebt. Hoe achterlijk het ook klinkt, het werkt echt

---

Let it come and let it be

Ik kom je opvrolijken in de vakantie! <3

---

-

CountMeIn schreef:
Zet je verdriet om in een bron. Tik voor jezelf een SA over hoe je - je voelt, een zéer persoonlijk iets waar je alles in wegtypt. Je kunt het later zowel opslaan om opnieuw te lezen of direct verwijderen, maar probeer eens vanuit je eigen standpunt te schrijven. Verplaats je niet in je hoofdpersoon, maar laat de hoofdpersoon zich naar jou verplaatsen.

Ook wil een avondje zielig-doen wel eens helpen. Een slechte, dramafilm. Kilo's chocola en begin met jezelf te praten over hoe moeilijk je het wel niet hebt. Hoe achterlijk het ook klinkt, het werkt echt

Door dat soort dingen sla ik meestal juist nog verder dicht ... Ik kan niet over mezelf schrijven(of praten), of te persoonlijk ... Dat verwerk ik juist door mijn emoties in verhalen te steken met personages. En dat is dus juist wat niet meer lukt, en waardoor ik mijn opkroppingen niet meer los kan krijgen nu.(no_chears)

---

Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.

Ge schreeuwen.

No, seriously. Dat doe ik ook als ik vanalles zit op te kroppen en ik krijg het niet van me afgeschreven.
De buurt denkt toch al dat ik gek ben en bij een sekte zit.

Anyway, schreeuw het van je af desnoods?

---

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Yarilo schreef:
(...)

Door dat soort dingen sla ik meestal juist nog verder dicht ... Ik kan niet over mezelf schrijven(of praten), of te persoonlijk ... Dat verwerk ik juist door mijn emoties in verhalen te steken met personages. En dat is dus juist wat niet meer lukt, en waardoor ik mijn opkroppingen niet meer los kan krijgen nu.(no_chears)

Dat is een teken van uiterste dichtheid die enkel openspat met creativiteit. Volgens mij ben je meer van het luisteren dan spreken, toch? Ik kan er naast zitten, maar ik doe altijd mijn best om verder te kijken dan wat een persoon loslaat, dus ik ben nog aan het oefenen :"D
Maar misschien helpt het om je terug te trekken naar de manier waarop je - je veilig voelt. Door het luisteren naar het verhaal van een ander, je laten meeslepen in de enthousiasme van mensen en even je eigen leventje vergeten.
      Ik vind het altijd heerlijk om te luisteren naar de geweldige dag van een ander, of te luisteren naar een opkropping van emoties terwijl je de persoon probeerd te helpen. Dat laat je van andere punten in de wereld kijken, zoiets roept ook inspiratie op. En ook rust in je hoofd.

---

Let it come and let it be

CountMeIn schreef:
(...)
Dat is een teken van uiterste dichtheid die enkel openspat met creativiteit. Volgens mij ben je meer van het luisteren dan spreken, toch? Ik kan er naast zitten, maar ik doe altijd mijn best om verder te kijken dan wat een persoon loslaat, dus ik ben nog aan het oefenen :"D
Maar misschien helpt het om je terug te trekken naar de manier waarop je - je veilig voelt. Door het luisteren naar het verhaal van een ander, je laten meeslepen in de enthousiasme van mensen en even je eigen leventje vergeten.
      Ik vind het altijd heerlijk om te luisteren naar de geweldige dag van een ander, of te luisteren naar een opkropping van emoties terwijl je de persoon probeerd te helpen. Dat laat je van andere punten in de wereld kijken, zoiets roept ook inspiratie op. En ook rust in je hoofd.

Ja en nee. Ik vrees dat ik niet een persoon ben die je snel zal snappen :'D
Ik vind het wel fijn als ik mensen kan helpen, maar daar draait mijn leven niet om, daar hebben mensen zelf voor gezorgd. Ik heb een geheel eigen gedachtengang en fantasywereld, en daar -en uit mijn echte gevoelens- hou ik het liefste mensen vandaan, hoe open ik ook ben [levenservaringen]. Ik uit mezelf gewoon via creativiteit, ook al is dat op een onopvallende manier. Zoals jij het heerlijk vind om te luisteren, vind ik dat soms ook wel, maar geniet ik heel vaak meer van lekker fantaseren of anders een leuke tijd te hebben, dan me te verdrinken in problemen als het niet nodig is.

[ bericht aangepast op 16 sep 2011 - 15:11 ]

---

Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.

Yarilo schreef:
(...)

Ja en nee. Ik vrees dat ik niet een persoon ben die je snel zal snappen :'D
Ik vind het wel fijn als ik mensen kan helpen, maar daar draait mijn leven niet om, daar hebben mensen zelf voor gezorgd. Ik heb een geheel eigen gedachtengang en fantasywereld, en daar -en uit mijn echte gevoelens- hou ik het liefste mensen vandaan, hoe open ik ook ben [levenservaringen]. Ik uit mezelf gewoon via creativiteit, ook al is dat op een onopvallende manier. Zoals jij het heerlijk vind om te luisteren, vind ik dat soms ook wel, maar geniet ik heel vaak meer van lekker fantaseren of anders een leuke tijd te hebben, dan me te verdrinken in problemen als het niet nodig is.

Dan kun je misschien voor jezelf een zorgeloze tijd dromen, lekker jezelf in je deken wikkelen en bedenk hoe je perfecte dag er uit zou zien en het tot op de puntjes te beschrijven. Men zegt dat als je 'leuk' droomt je oo9k beter opstaat. (Daar hoort de wekker niet bij) Neem de tijd voor jezelf zou ik zeggen

---

Let it come and let it be

CountMeIn schreef:
(...)
Dan kun je misschien voor jezelf een zorgeloze tijd dromen, lekker jezelf in je deken wikkelen en bedenk hoe je perfecte dag er uit zou zien en het tot op de puntjes te beschrijven. Men zegt dat als je 'leuk' droomt je oo9k beter opstaat. (Daar hoort de wekker niet bij) Neem de tijd voor jezelf zou ik zeggen

Dat is het hem juist ... Het fantaseren is vaak geen probleem, maar het eruit krijgen juist wel. En ik droom niet leuk, want ik slaap meestal niet meer dan 3/4 uur per nacht. Insomnia, al 9 jaar. (no_chears)

---

Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.

Yarilo schreef:
(...)

Dat is het hem juist ... Het fantaseren is vaak geen probleem, maar het eruit krijgen juist wel. En ik droom niet leuk, want ik slaap meestal niet meer dan 3/4 uur per nacht. Insomnia, al 9 jaar. (no_chears)

Wat bedoel je precies met 'het eruit krijgen'?

---

Let it come and let it be

---

Wie du mir, so ich dir.

Jonsu schreef:

Je geeft zelf eigenlijk al een beetje het antwoord op je hulpkreet. Je zit vast, omdat je jezelf helemaal dicht gebouwd hebt met stress en zorgen. De enige echte manier om dat op te lossen is om er mee te leren omgaan. Je kunt wel een manier vinden om het te omzeilen, en dan kun je weer even mooi verder schrijven en verder gaan met je creatieve dingen, maar als je die dingen niet oplost, komen ze toch weer terug, hoe hard je ze ook onderdrukt.

Waarschijnlijk zijn er gewoon dingen die je nu al een tijd onderdrukt hebt en die komen nu gewoon naar boven nu daar de plaats en tijd voor is. Werken aan je eigen ontwikkeling is een van de moeilijkste dingen die er is, maar het feit dat jij schrijft en fotografeert zegt al genoeg dat je veel bezig bent met het omzetten en verwerken van (jou eigen) emoties. Je moet gewoon echt voor jezelf nagaan wat er nu in jou leven dé grote stress en zorgen factor is die ervoor zorgt dat alles stagneert. Ik zeg niet dat het makkelijk is, helemaal niet zelfs. Maar je kunt er niet altijd voor weg blijven lopen ben ik bang, het zou makkelijk en fijn zijn, maar zo werkt dat niet helaas.

Stel jezelf gewoon simpele vragen, als ‘waarom voel ik me rot?’ of ‘wat is er vandaag gebeurd, dat ik me zo slecht voel?’. Je moet niet te veel van jezelf vergen en als het niet lukt geef je gewoon oppervlakkige antwoorden. Desnoods doe je dit in Word of in een schriftje zodat je het zelf terug kunt lezen. Maar hoe verder je komt, hoe meer je merkt dat je bezig bent aan jezelf, dat je trots mag zijn op jezelf dat je aan je problemen wilt werken. Er is dan ook helemaal niets mis met jezelf daarvoor belonen. Hoe zekerder je wordt in dat soort dingen hoe verder je, je zelf toelaat nog een stap in het diepe te zetten. En ben je bang dat het niet lukt of dat je er niet alleen uitkomt, vraag dan aan iemand of deze persoon een oogje in het zeil wil houden. Dat kan op allerlei manieren. Bijvoorbeeld met je praten, wat jij liever niet hebt zoals ik al begrepen had dus je kan ook gewoon een dagje ertussen uit gaan met zijn tweeën..Zodat je je gedachten verzet en dingen vanuit een andere visie gaat bekijken.

Je praat niet graag met mensen en ik mag dan soms een vervelende betweter zijn, maar ik heb veel meegemaakt en ik begrijp anderen vaak goed (niet altijd natuurlijk, ik ben geen übermensch..) En al heb je maar een luisterend oor nodig. Ik zal niet oordelen en zelfs niet antwoorden als je dat niet wilt, maar als je iemand nodig hebt om eens een keertje (gezellig) mee te praten, dan mag je me altijd een berichtje sturen.

Ik heb helaas geen keuze in mijn stress en zorgen in mijn situatie ... Iets wat niet snel zal verdwijnen. Helaas weet ik ook andere dingen die nog wel eens dwars liggen, maar dat zijn ook dingen waar ik weinig aan kan doen. Het zijn inderdaad dingen die ik mee heb gemaakt en nog mee maak of moet maken, met weinig andere keuze dan het pad gewoon te volgen. Ik snap het niet helemaal, want normaal gesproken helpt júist het eruit laten via creativiteit dan ... (no_chears)
Er met de juiste persoon even tussenuit gaan is voor mij helemaal onmogelijk, want de enige juiste persoon woont 24.000km verderop. Ik weet -vaak- hoe ik me voel en waarom, maar er iets aan doen is meestal een veel grotere sport, omdat het lang niet altijd kan met de situaties waar ik in zit of kom. (no_chears)

---

Bloedspetters besmeuren de muren van de ruïnes, van iets wat men ooit een beschaving noemde maar al lang is vernietigt.