Agressie - Liefde, Vriendschap & Familie

Vroeger had ik regelmatig last van woedde aanvallen, die ik inmiddels tebaas ben. Maar de laatste tijd haalt iedereen in huis het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik moet me wel in hún standpunt verplaatsen, maar naar hoe ik me voel word niet gekeken. En ik mag niets terug zeggen, want anders gaat er vanalles weer niet door.
Ik ben echt in staat om ze een flinke mep te geven.

Hoe gaan jullie om met agressie? En hoe onderdrukken jullie het?
In een kussen oid slaan helpt bij mij niet.

Let it come and let it be

Sombres schreef:
Ik sloeg altijd met m'n hoofd tegen de muur, maar doe dat maar niet :')

“It does not do to dwell on dreams and forget to live.”

Eh, als ik boos word moet je vér uit mijn buurt zijn. :')
Meestal ren ik naar boven, maar dan komt mijn moeder weer boven schreeuwen en zeiken. Ik heb nergens echt een kamer voor mezelf, bah.

[ bericht aangepast op 23 juli 2011 - 9:23 ]

"Well, well. Look who we've got here!"

Uit frustratie heb ik met mijn bril die op mn neus zat gegooit, kan 'm niet meer vinden. Hij stuiterde een paar keer en toen was 'ie weg. Hij is gelukkig wel verzekerd maar echt kapot denk ik niet.

Maar nu ben ik hélemaal over de zeik omdat ik mijn bril niet kan vinden en zo bijna niets kan doen zonder bril. Er hoeftnog maar éen klein ding mis te gaan, bijvoorbeeld mijn truitje wat in de was ligt. En ik flip 'm. Het gaat godverdomme weer lekker mis!

Let it come and let it be

Ik ren altijd naar m'n kamer, sla dan keihard de deur dicht en ga met knuffels gooien... dan zet ik heel hard muziek aan en ga ik schrijven.

Ik heb dat ook, ik raas gewoon uit.

Ik heb nogal last van woedeaanvallen, heel erg. Ik kan ze meestal ook niet inhouden. En ik ken dat gevoel dat je nooit gelijk krijgt, terwijl je toch gelijk hebt. En dat wekt mijn woedeaanvallen op (:

Destroy what destroys you.