Pffft, gáán we weer. - Stamcafé

Mijn vriendje dus. Hij zit de laatste tijd niet zo lekker in zijn vel, en dan begrijp ik dat hij wat lichtgeraakt is, maar serieus? Get yourself together dude. Hij was net met iets bezig en ik vroeg of het lukte, hij antwoordde niet, ik vroeg opnieuw of het lukte, hij antwoorde weer niet, toen zei ik: ‘‘Nou oké dan niet’’ ‘‘Ja schat ik ben effe bezig, argh’’ Op zo'n snebbetige toon. Toen zei ik dat hij me dan alsnog niet hoefde te negeren. Toen werd die boos en liep die weg, net voordat hij wegging klopte hij me op mijn rug en zei ik dat hij met zijn poten van me af moest blijven (wat eigenlijk wel onterecht was, maar alsnog) en toen liep die dus wel boos weg.

We zijn nu bij zijn oma en ik heb geen zin om een scène te bouwen dus wat moet ik doen? Ik ben niet van plan om wéér mijn excuses te gaan aanbieden en als een hondje achter hem aan te lopen, dat heb ik al vaak genoeg gedaan.

Rainbows on my staircase ~

PUKKELxDING schreef:
(...)I kneuw, ik bedoel meer dat ik het anders had gebracht

your eyes are like stars in the night.

Ik zou geen aandacht aan hem besteden als ik jou was en 't gewoon leuk hebben met familieleden. Ik ben nml ook niet iemand die achter een ander z'n kont aanloopt.

No growth of the heart is ever a waste

Ik zou wachten tot hij z'n excuses aan komt bieden en anders zelf naar hem toegaan, als jij sorry zegt zal hij er denk ik ook meteen mee komen. Want hoe hij deed was natuurlijk niet zo gezellig, maar je reageerde misschien wel iets te overdreven. Maak het gewoon goed, hij heeft vast en zeker ook geen zin in ruzie ^^

“Love is a contradiction.”