Rol: Vriendin van Ellis
Voornaam: Eve
Achternaam: Norris
Volledige naam: Eve Jeanine Norris
Leeftijd: 16 jaar
Geboortedag: 28 juli
Afdeling & waarom: Griffoendor. Eve is niet iemand naar wie alle problemen en al het gevaar toekomt, nee, Eve is iemand die alle problemen en al het gevaar zelf opzoekt. Ze houdt van de spanning, het risico om betrapt te worden en de adrenaline die door haar aderen stroomt als ze denkt aan de consequenties. Als ze iets doet waardoor ze de regels overtreed, vindt ze het automatisch leuk.
Maar wat ze nu nog voor de grap doet, zou ze zonder twijfelen ook doen als een dierbaar iemand in gevaar is. Eve is een dapper meisje en daardoor een echte Griffoendor.
Uiterlijk:
Hoewel Eve niet heel veel opvallende kenmerken heeft qua uiterlijk, is ze toch opvallend mooi.
Eve is van gemiddelde lengte, ruim een meter zeventig lang. Ze heeft een mooi figuur waar veel meisjes jaloers op zijn, ze is erg slank en heeft redelijke vrouwelijke vormen.
Eve heeft lange, blonde haren die tot ongeveer de onderkant van haar schouderbladen rijken. Haar haar is stijl, maar in laagjes geknipt opdat dat wat minder benadrukt wordt. Eve is trots op haar haren en verzorgt ze goed; ze glanzen altijd en ruiken lichtjes naar lavendel.
Haar ogen zijn lichtblauw en zijn omringd door vrij korte, maar donkere wimpers. Eve vindt echter dat ze te kort zijn, en laat ze dikwijls met behulp van magie wat langer worden.
Verder heeft Eve een heel lieve uitstraling, een lach die zo betoverend werkt dat iedereen een glimlach op zijn gezicht krijgt, en zijn de jongens vaak overdonderd door haar uiterlijk. Eve's vader had namelijk het geluk een Glamorgana aan de haak te slaan, wat Eve een half-Glamorgana maakt. Jongens vallen in het zwijm bij haar aanblik, hoewel zich dit meestal beperkt tot de eerste paar ontmoetingen. Men raakt er aan gewend. Er zijn echter enkele arme zielen die keer op keer overdonderd zijn door haar schoonheid.
Eve is dolgelukkig met het feit dat ze het andere geslacht zo kan betoveren zonder echt haar toverkunsten op hen los te laten. Echter wetend dat het jaloezie op kan wekken, praat ze er niet uit zichzelf over en maakt ze er ook niet onnodig extra gebruik van. Nou ja, uitgezonderd van mensen die ze echt niet uit kan staan. Patty Park, een zesdejaars Zwadderaar, is een van die mensen. Met alle plezier in de wereld laat ze haar charmes los op haar overduidelijke crush, Draco Malfidus.
Karakter: Eve is, zoals al is gezegd, een meisje dat erg van avontuur houdt. Ze houdt ervan mensen uit te dagen, kijken hoe ver ze kan gaan en heeft dan vrede met de consequenties (behalve als ze in haar ogen heel onredelijk zijn, net zoals de keer dat ze met Park op de gang duelleerde in haar tweede jaar ("maar ik was aan het oefenen voor de duelleerclub van professor Smalhart!" ) en toen twee weken lang elke dag moest nablijven bij Sneep (waarna ze hem subtiel haar lavendelshampoo had aangeraden, wat ook niet goed afliep)).
Eve is 's nachts vaak ergens dwalend in het kasteel te vinden. Ze vindt het prachtig hoeveel geheimen een gebouw kan bewaren en doet haar best om alle geheimen te ontrafelen. Op haar vijftiende heeft ze dan ook geheel op eigen houtje de Kamer van Hoge Nood ontdekt.
Eve haar liefde voor gevaar loopt soms een beetje uit de hand. In haar eerste jaar, toen de trol in de kerkers was ontdekt, rende ze ongemerkt naar de kerkers, in de hoop de trol te kunnen zien. Aangezien de trol zich ondertussen al op een andere verdieping bevond, is het goed afgelopen. Als ze de trol echter tegen het lijf was gelopen, was het waarschijnlijk heel anders geweest. Ze was immers alleen gegaan, ze wist dat als ze een van haar vrienden zou vragen om mee te gaan, ze haar tegen zouden houden.
In haar tweede jaar is Eve vaak genoeg op zoek gegaan naar de Geheime Kamer. Ze nam niet de moeite om er informatie over op te zoeken, ze vond dat als ze goed genoeg zou kijken hem wel zou vinden. Ze heeft hem niet ontdekt, maar heeft wel meerdere keren in de goede ruimte gestaan om op elk voorwerp de spreuk ‘Alohomora’ los te laten.
In het derde jaar leerde Eve zichzelf veel verdedigingsspreuken, mocht ze ooit op een van haar nachtwandelingen Sirius Zwarts tegenkomen. Ook leerde ze zichzelf hoe ze het best gebruik kon maken van haar charmes. Tegen een koelbloedige moordenaar kwamen haar charmes vast beter van pas dan haar toverkunsten. Ze was immers pas dertien en haar kunnen viel dus in het niet vergeleken met dat van hem.
In haar vierde jaar misbruikte Eve haar krachten om een zevendejaars haar naam in de Vuurbeker te laten gooien. Het werkte, maar ze werd alsnog niet gekozen.
Haar vijfde jaar was het jaar dat er werd getwijfeld over de geloofwaardigheid van Harry en Perkamentus. Eve stond echter meteen aan hun kant. Ze werd ook lid van de SVP en verbeterde hier haar verdediging. Ze was teleurgesteld toen ze achteraf hoorde dat er mensen op het Ministerie hadden gevochten. Ze had erg graag geholpen.
Eve is erg geliefd op school. Natuurlijk deels door haar Glamorgana-krachten, maar ook door haar karakter. Men vindt het leuk als ze weer eens met een spannend verhaal aankomt, ze vinden haar spontaniteit schattig en moeten lachen als ze weer eens met een zuur gezicht naar een professor moet. Over het algemeen is Eve erg vriendelijk en bereidt mensen te helpen (wat meestal inhoudt dat zij het weer aan iemand anders vraagt, die het dan wel regelt). Wat misschien nog wel het meest aan haar gewaardeerd wordt, is dat ze een heel goed geheugen heeft. Iets waarvan de waarde vaak wordt onderschat. Ze onthoudt iedereen met wie ze ooit heeft gepraat. Vooral de onzekere, onopvallendere leerlingen voelen zich erg speciaal als ze bij de tweede ontmoeting zijn of haar naam nog weet, zeker gezien haar populariteit.
Een minpuntje aan haar karakter is iets wat ze met alle Glamorgana's deelt; je moet haar niet boos krijgen. Het gebeurt niet snel dat ze écht boos is, maar als het gebeurt is het uitkijken geblazen. Ze gaat dan schreeuwen, krijsen, gillen of hoe je het ook wilt noemen. Ze verliest haar charmes meteen. Iedereen zou haar op zo'n moment oprecht als lelijk beschrijven. Ook wordt ze vaak dan agressief naar diegene/het ding dat haar kwaad heeft gemaakt. In haar derde jaar heeft ze een keer een Ellis Verlamd toen ze in Eve's ogen vervelend deed. Patty Park probeert vaak genoeg om haar boos te krijgen, maar Eve wordt gelukkig steeds beter in het controleren van haar woede.
Een goede manier om haar frustratie te uiten, is Zwerkbal. Ze speelt niet in het team aangezien ze niet heel erg goed is, maar doet het alsnog vaak en met veel plezier.
Favoriete vak: Toverdranken. Eerst had ze een hekel aan dit vak, maar dat kwam meer door de leraar. Professor Slakhoorn vindt ze echter een geweldige man, en ze gaat dan ook graag naar de avondjes van de Slakkers. Ze is echter niet ongelooflijk goed in Toverdranken. Bezweringen ligt haar beter.
Hatelijkste vak: Geschiedenis van de Toverkunst. Professor Kist laat haar na al die jaren nog steeds schrikken door simpel voor de klas te hangen. Want als Eve ergens niet dol op is, dan zijn het geesten. Ze geeft toe dat ze best sympathiek kunnen zijn, maar ze vindt ze gewoon.. eng. Ze schrikt telkens als ze door de muur komen vliegen en rilt als ze alleen al denkt aan het gevoel wat ze krijgt als ze door haar heen vliegen.
Toverstok: Een soepele stok van 24,4 centimeter. Een kern van Drakenhartbloed, omgeven door hulst. Deze stok is vooral handig voor bezweringen.
Dit is overigens al Eve’s derde toverstok. Haar eerste (23,7 centimer, een veer van een Felix als kern en meidoorn als houtsoort) brak in het derde jaar. Tijdens Bezweringen vormde ze namelijk een keer met Marcel Lubbermans een paar, die toen per ongeluk haar stok door midden brak.
Haar tweede toverstok (24 centimeter, een kern van Drakenhartbloed, en het hout van een beuk) was echter wel haar eigen schuld. Tijdens een van haar nachtelijke wandelingen aan het eind van het vijfde jaar, stapte ze namelijk op een neptrede en liet ze van de schrik haar toverstok vallen. Die viel vijf verdiepingen naar beneden, waar hij naast mevrouw Norks landde en spontaan vonkjes begon te spuwen. Vilder, niet veel van toverstokken afwetend als Snul zijnde, dacht dat het een betoverd iets was, misschien een grap van Fred en George, brak de stok doormidden.
Patronus: Een zwaan, een dier even sierlijk en mooi als zij, maar dat je ook liever niet boos mee maakt. Toen de school in Eve’s derde leerjaar werd bewaakt door Dementors, wilde ze zich kunnen verdedigen, mochten ze op hol slaan en haar aanvallen. Ze heeft toen met behulp van enkel een leerboek zichzelf de spreuk geleerd. Ze kan nu wel een Patronus oproepen, maar heeft het nog nooit geprobeerd in de buurt van Dementors.
Als Eve zich verdrietig voelt, roept ze altijd een Patronus op om voor zichzelf te bewijzen dat ze nog genoeg gelukkige herinneringen heeft om die spreuk te kunnen.
Huisdier: Een kat, genaamd Tiramisu. Een vriendin, die Dreuzeltelg is, had een keer voor de grap die naam voorgesteld. Eve was enthousiast en noemde haar zwarte kitten meteen zo. Ze weet nog steeds niet dat het eigenlijk een toetje is in de Dreuzelwereld.
Tiramisu heeft ze sinds haar eerste jaar op Zweinstein. Het was een cadeautje van haar ouders omdat ze was toegelaten.
Ook heeft de familie Norris een uil. Of eigenlijk drie, maar eentje is voor haar vaders werk en de ander is van haar broertje. De andere uil, Adelio, mag Eve wel gebruiken. Eve gebruikt de uilenpost bijna alleen maar om brieven naar haar ouders te sturen. Alleen in de vakantie ook brieven naar haar vrienden.
Familie: De naam van Eve's moeder is Frédérique. Ze is een Franse van oorsprong, maar is voor Eve's vader naar het koude Engeland verhuisd. Frédérique is, zoals alle Glamorgana's, een prachtige en betoverende verschijning. Qua uiterlijk lijkt haar dochter sterk op haar, maar heeft een ander karakter. Ze houdt een stuk minder van spanning en speelt liever alles op de veilige manier.
Eve heeft haar karakter overduidelijk van Thomas, haar vader geërfd. Vroeger, toen hij zelfs op Zweinstein zat, was hij precies zo. Hij zat in dezelfde afdeling als zijn dochter nu. Met de jaren is hij toch wat serieuzer geworden, maar is alsnog in voor avontuur. Hij werkt op het Ministerie, maar heeft zijn ontslag al aangekondigd. Hij werkt zijn lopende zaken nog even af, maar stopt op een januari 1997 met zijn werk. Op het Ministerie denkt men dat dat komt omdat hij en zijn vrouw en kinderen in Frankrijk gaan wonen, wat ook zo is. De achterliggende reden is echter dat Thomas nu al doorheeft grandioos de verkeerde kant op zal gaan en daarom liever in Frankrijk verder werkt. Hij heeft een invloedrijke positie, en is bang dat hij onder de invloed van de Imperiusvloek verkeerd zal handelen. Hij is geen lid van de Orde, maar wel een trouwe aanhanger en gaat proberen hen te helpen vanuit Frankrijk.
Eve verblijft dan ook op alle vakanties op school. In de zomervakantie gaat ze met haar ouders mee naar Frankrijk. Zij weet ook niet van de dieperliggende reden, ze denkt alleen dat haar moeder weer terugwilde naar het land waar ze vandaan komt.
Eve heeft ook een jonger broertje, Michael. Hij is twee jaar jonger, en lijkt vrij erg op zijn zus. Toch heeft hij een stuk minder sterke aantrekkingskracht. Het is duidelijk dat de Glamorgana-krachten meer van moeder op dochter zijn overgegaan dan van moeder op zoon. Toch is het zeker een schattig en knap jongetje, die nu op zijn veertiende al succes heeft bij de meisjes. In tegenstelling tot zijn vader en zus, zit Michael niet in Griffoendor, maar in Ravenklauw. Hij is vrij vaak in de bibliotheek te vinden, op zoek naar het antwoord om de leerlingenkamer in te mogen.
Crush: Eve is halsoverkop verliefd op haar mede-Griffoendor Simon Filister. Toen hij in de vijfde weer eens iets had laten ontploffen, hielp ze hem met het schoonmaken van zijn gezicht en zijn scheve grijns deed haar hart toen een tel overslaan. Hiervoor kende ze Simon nog niet goed. Ze wist hoe hij heette en dat hij in haar jaar zat, maar ze hadden nog nooit een gesprek van langer dan een minuut gehad. Sindsdien gaat ze echter een stuk meer met hem om. Het is niet dat ze spontaan beste vrienden zijn, maar het is niet meer ongewoon als ze een gesprek voeren.
Ze weet dat Simon in ieder geval voor haar uiterlijk valt, maar onderneemt toch geen actie. Ze is vrij ouderwets in dat opzicht en vindt dat Simon haar uit moet vragen. Hij durft dit tot nu toe echter niet, wetend dat er zoveel jongens aan haar voeten liggen en ze uit al die jongens vast nooit voor hem zou kiezen.
Extra: Het Glamorgana-zijn heeft niet alleen maar voordelen. Perkamentus heeft haar regels over het gebruik van haar charmes opgelegd, en als ze die overtreed krijgt ze behoorlijk veel straf. Het uiterste zou zijn dat ze naar Beauxbatons overgeplaatst zou worden, maar tot nu toe is het nog niet zo erg uit de hand gelopen.
Eve mag haar charmes van Perkamentus wel gebruiken, maar niet misbruiken. Ze mag niet een paar keer met haar ogen knipperen om een docent over te halen, ze mag niet een jongen het hoofd op hol brengen om hem iets voor haar te laten doen. Het belangrijkste is dat ze niet mag zingen, zeker niet als er mensen van het andere geslacht aanwezig zijn. Haar gezang is namelijk zo betoverend dat bij het horen daarvan mannen tot de vreemdste dingen in staat zijn om bij haar te komen.
Het is echter niet zo dat ze moet proberen haar charmes zo min mogelijk op te laten vallen. Ze hoeft haar lichaam niet onnodig in oncharmante mantels te hullen en mag gewoon Dreuzelkleding dragen in haar vrije tijd. Volgens Perkamentus zijn er verschillende soorten lessen in het leven, en zo’n mooie verschijning in het midden hebben kan voor de jongens en de meisjes een goede les zijn.
Extra 2: Eve heeft vrijwel altijd een doosje met Smekkies in alle Smaken op zak, haar lievelingssnoepjes. Het feit dat ze er van houdt als ze niet precies weet wat haar te wachten staat, schemert zelfs door in haar snoep-keuze.
[ bericht aangepast op 18 juli 2011 - 18:06 ]
Carry me away, I hope that you don't break.
youleftme
