Rol: Vriendin Ellis
Voornaam: Jen
Achternaam: Pancratius
Volledige naam: Jen Vyoletha Pancratius
Leeftijd: 16 - 6de jaar
Afdeling & waarom: Griffoendor. Jens ouders zijn vermoordt door Vaalhaar. Diep vanbinnen zit de moed om hem te vermoorden wanneer ze ooit tegenover elkaar staan, dus heeft de sorteerhoed haar in Griffoendor geplaatst zodat haar moed vergroot zal worden en ze ooit haar doel zal bereiken; komaf maken met Vaalhaar, want door hem zijn de dierbaarste mensen uit haar leven haar ontnomen.
Uiterlijk: Jen heeft een heel schattig, onschuldig gezicht. Haar grote mond zorgt ervoor dat haar glimlach nog aanstekelijker is. Ze heeft golvend haar dat steeds goed ligt en donkere ogen die mooi uitsteken door haar lichte huidskleur. Ze heeft een normaal postuur en draagt voornamelijk alternatieve kledij; veel bloemenprinten, strikjes, frulletjes, kant, ... over the top meisjesachtig.
Karakter: Jen wordt door velen het liefste meisje van heel Hogwarts genoemd. Ze glimlacht altijd en kan het met iedereen erg goed vinden. Jen kan bijna nooit kwaad worden, als ze kwaad of verdrietig is, gaat ze ergens alleen zitten en verdringt ze de gevoelens. Ze vergeeft andermans fouten en gunt iedereen een tweede kans. Sommigen maken ook misbruik van haar goedheid en naïviteit. Gelukkig is er haar beste vriendin Ellis die het steeds voor haar opneemt wanneer het fout gaat.
Favoriete vak: Waarzeggerij. Hoewel velen dit een nutteloos vak vinden, gaat Jen er helemaal in op. Ze vindt het geweldig om de toekomst en kleine details die nog moeten komen te voorspellen.
Hatelijkste vak: Verweer tegen de zwarte kunsten. Jen vindt het moeilijk om zich te verdedigen en pijnlijke/dodelijke spreuken af te vuren, het zit namelijk niet in haar aard anderen pijn te doen. Zij zou liever willen vluchten in plaats van haar toverstok te pakken en de spreuken uit te spreken.
Toverstok: Toverstok gemaakt uit het hout van een es, met als kern drakenhartenbloed.
Patronus: Een vlinder, want ook die straalt door zijn pracht en onschuldigheid.
Huisdier: Van haar moeder kreeg ze in de vakantie voor het eerste schooljaar een kleine, witte, pluizige kitten die ze Apollo noemde (genoemd naar de zonnegod van de Romeinen). (Twee weken later werden haar ouders vermoord)
Extra: Jen koestert al heel lang gevoelens voor George. Alleen Ellis is hiervan op de hoogte. Maar onzeker als ze is, durft ze geen kans te wagen. Wanneer hij in de buurt is, wordt ze helemaal warm vanbinnen en voelt ze honderden vlinders door haar buik gieren. Ze vindt hem helemaal geweldig; zelfs de grappen die hij uithaalt. Ze hoopt stiekem dat hij hetzelfde voor haar voelt, maar durft hem dit niet te vragen. Ellis probeert haar wel telkens te pushen, maar Jen is niet dapper genoeg.
[ bericht aangepast op 20 juli 2011 - 11:47 ]
If we had not a soul, music would have created it.