(Ik had al een zou-je-dit-lezen topic gemaakt maar nog geen promotie topic 
)
Alison heeft op haar achtste een ongeluk gehad. Door dat ongeluk is ze nu doof. Ze is nu bijna 15 jaar en ze is nog altijd doof. Haar interesse ligt erg in de buurt bij muziek. Later studeert ze af, en wil de muziek wereld in. Maar dit gaan niet even makkelijk als ze dacht. Ze wil een cd opnemen met haar eigengeschreven liedjes op de piano. Ze
heeft dagen lang zitten componeren. Zodat ze op haar piano een stuk of 10 liedjes bij elkaar had.
Ze wil een cd opnemen, maar niemand wil haar helpen. 'Je kan niet spelen, je bent doof.' zeggen de meesten. Maar, als je het zelf niet kan horen hoef je niet slecht te zijn, toch? Alison blijft proberen en proberen. Als ze op het punt staat om op te geven, lijkt er toch iets te gebeuren waardoor haar droom toch uitkomt. Of is het toch maar schijn?
Gelukkig heeft ze één iemand die haar wel vertrouwt. Haar eigen vader.
De link naar de story.
Don't tell me sky is the limit when there are footprints on the moon.