Psp - Uitkomsten

pursuit force (9 x uitgekomen)

Recensie | 24 december 2005 - In mijn ogen is 2005 toch wel het jaar van de PlayStation Portable. Dit stukje hardware heeft mij aangenaam verrast. Al vanaf de E3 2004 keek ik uit naar deze handheld van Sony en in mei 2005 mocht ik zelf kennismaken met deze draagbare PlayStation. In het begin was het spelaanbod redelijk schaars en zelf had ik ook weinig zin elk spel wat ik wilde te importeren. En aangezien de PSP pas maanden later in Europa zou verschijnen, moest ik het in het begin doen met een klein aantal spellen. Nu ligt de PSP hier al een tijdje in de winkels en het spelaanbod groeit met de week. Er is een aantal toptitels verschenen (bijvoorbeeld Grand Theft Auto: Liberty City Stories) en natuurlijk ook wat mindere titels. In welke categorie Pursuit Force valt kun je in deze recensie lezen.
Ik weet nog als de dag van gister dat ik de eerste screenshot van Pursuit Force onder ogen kreeg. Deze waren oogverblindend mooi en het spel sprak mij vanaf het begin al aan. In het spel ben jij een agent van een pasopgerichte politie-eenheid, de Pursuit Force. Deze eenheid is opgericht om de criminaliteit de kop in te drukken en aangezien jouw stadje overheerst wordt door vijf grote bendes, heb je genoeg werk te doen. In het begin houd je je vooral bezig met het verzamelen van bewijsmateriaal tegen deze bendes. Je moet bijvoorbeeld ook belangrijke verdachten beschermen en zorgen dat ze veilig hun plaats van Pursuit Force speelt zich niet alleen af op autowegen, maar ook heel veel op het water, de lucht en gewoon op de voet. Het spel beschikt over een grote variatie aan voertuigen. Zo zijn er jeeps, suv’s, motoren, gewone auto’s, busjes, helikopters, vrachtwagens en natuurlijk ook speedboten. Toch zijn de missies erg lineair. Bijna elke keer moet je zo snel mogelijk naar een bepaalde plek rijden, daar je tegenstanders verslaan en zonodig bepaalde mensen beschermen, waarna je tegen een wat sterkere tegenstanders moet vechten. En dat was een missie. Het maakt niet heel veel uit of je nou met een auto rijdt of met een boot vaart, want de opbouw is hetzelfde. Wat ik zelf als grote nadeel heb ondervonden, is dat wanneer je dood gaat je helemaal opnieuw moet beginnen aan een missie. Dit zorgt voor erg veel frustratie.
Het concept dat je op een ander voertuig kunt springen, pakt erg goed uit en hier moet het spel het dan ook echt van hebben. Tijdens een missie kun je een tegenstander kapot schieten, maar je kunt ook op hun voertuig springen, de inzittenden uitmoorden en vervolgens de auto jatten. Tijdens een missie krijg je ook bepaalde ‘justice’ punten voor de daden die je uitvoert. Als je een tegenstander verslaat krijg je bijvoorbeeld punten erbij, maar als je een burger van de weg af rijdt gaan er punten af. Als er een bepaald aantal punten zijn behaald, kun je door middel van één druk op de knop jouw health op pijl helpen of speciale acties uitvoeren. Zo kun je al tijdens het springen op een ander voertuig je tegenstanders overhoop schieten zodat je zelf geen schietschijf bent als je op de auto ligt.
De actie te voet stelt op zich niet erg veel voor en is ook het slechtste deel van het spel. Doordat de camera niet meewerkt en het personage veel te snel reageert op een beweging van de loopknop, is het erg lastig om te lopen laat staan op tegenstanders te schieten. Dit had beter uitgewerkt moeten worden. Net zoals dat auto’s niet eens aan de kant gaan als jij met sirene aan komt rijden. Wat is dan het nut van een sirene? Op alle andere fronten komt het spel niet veel te kort maar het had wel allemaal beter uitgewerkt kunnen worden. Grafisch is het in orde maar toch heb ik het gevoeld dat de PSP veel beter kan. Het spel springt er gewoon niet echt uit. Er zit gelukkig wel erg veel actie in om je een aantal weken te vermaken en omdat je bij de carrièremissies bepaalde dingen kunt vrijspelen voor de time-attack en racemodi, ben je daar ook weer een tijdje zoet mee. Wat ik zelf ook erg jammer vind is dat het spel niet eens over een WiFi-modus beschikt, want dit spel tegen een vriend of vriendin spelen had erg leuk kunnen uitpakken
Pursuit Force is een leuke PlayStation Portable-titel maar zeker geen topper. Het spel zit boordevol met actie, maar helaas zijn de missies best lineair en zitten er wat irritante slordigheidjes in het spel. Het spel is erg gehyped en ik hoop niet dat mensen dit spel blindelings kopen zonder eerst wel zeker te weten of ze het spel echt willen. Koop dit spel als je erg veel van racen en heel veel van schietwerk houdt, maar verwacht er niet al te veel van.
IG SCORE:
Pluspunten:
+ Heel veel actie
+ Springen op andere voertuigen

Minpunten:
- Geen WiFi
- Veel foutjes
- Lineair

need for speed carbon own the city (0 x uitgekomen)

Need for Speed Carbon: Own the City neemt je volledig op in 's werelds gevaarlijkste en adrenalinepompende vorm van straatraces. Samen met je team race je om de stad te veroveren. Je zet alles op het spel om de wijken van je tegenstanders een voor een over te nemen. Met een snel groeiende politiemacht op de hielen verplaatst de strijd zich uiteindelijk naar Carbon Canyon, waar je je territorium en reputatie bij elke gevaarlijke bocht kunt verspelen.

Naast de terugkerende politie uit het vorige deel, Need for Speed Most Wanted, zal het ook weer mogelijk zijn om je auto compleet te tunen om zo een uniek voertuig te creëren. In totaal zijn er tussen 50 en 100 auto’s in het spel te vinden.

Need for Speed Carbon: Own the City onderscheid zich van de consoleversies door een unieke verhaalmodus waarin je achter de moordenaar van je broer moet komen. Daarnaast kent de game een multiplayer modus voor drie spelers. De PSP versie bevat eveneens een online modus voor tot en met vier spelers en verscheidene extra's in de vorm van artwork, filmpjes en muziek. Je kunt bijvoorbeeld je eigen muziek die op je MemoryStick staat in het spel gebruiken.

Recensie

8-

Death JR (0 x uitgekomen)

Velen vroegen zich af of de PlayStation Portable echt zo goed zou zijn als werd beweerd. Sony besloot daarop de eerste PlayStation Portable beelden te tonen aan het publiek, nog voor de E3 beurs. Als een kleine impressie aan de journalisten om te laten zien tot hoeveel de PlayStation Portable in staat was. De beelden die getoond werden, waren uit dit spel afkomstig.

Inmiddels weten we dat de PlayStation Portable tot veel meer in staat is, maar desalniettemin ziet Death Jr. er niet onaardig uit. In het spel speel je als Death Jr. die met zijn zijs door een wereld loopt en allerlei wezens naar het hiernamaals helpt. Naast zijn zijs heeft Death Jr. beschikking over nog veel meer wapens, waaronder een bazooka.
Releasedatum: 1 september 2005
Ontwikkeld door: Digital Eclipse
Uitgegeven door: Sony Computer Entertainment Europe
In Nederland vertegenwoordigd door:
Sony Computer Entertainment Benelux
LEEFTIJD

Genres: Vecht en Actie

Bevat: Singleplayer

midnight club 3 Dub edition (0 x uitgekomen)

Midnight Club 3: DUB Edition
Recensie | 8 september 2005 - “Yo, homies!” Past die zin niet in je straatje? Houd dan asjeblieft op met lezen en kijk ergens anders hier op InsideGamer. We hebben namelijk de PAL-versie van Midnight Club 3: DUB Edition voor de PSP binnen en dat spel loopt over van de stoere streettalk. Wel iets voor jou? Dan kan Midnight Club 3 wellicht een welkome toevoeging aan je collectie zijn, zo rond de lancering van de PlayStation Portable. Voor je verder gaat met lezen, eerst even een huishoudelijke mededeling. Midnight Club 3 voor de PlayStation Portable is qua inhoud exact hetzelfde als voor de PlayStation 2 en Xbox. Bovendien hebben we onlangs de Amerikaanse PSP-versie getest en ook daarover geschreven. De links:

Recensie spelcomputerversies

Importimpressie PSP-versie
Genoeg gelul, over naar de recensie zelf. Midnight Club 3: DUB Edition blonk dit voorjaar op de spelcomputers uit door de vele tuningmogelijkheden en de enorme snelheid. We repten al over een nieuw soort genre, want wat heeft dit nog met echt racen te maken? In Midnight Club stap je in een veel te snelle auto en scheur je door een veel te drukke stad vol veel te grote obstakels. Dat is erg leuk, maar meer een interactieve hindernisbaan dan een daadwerkelijk raceparkoers. Op de PlayStation Portable is dit niet anders. De game bevat verder nog steeds een extreem lange hoofdmodus (tel hier meer dan twintig uur voor uit) en bevat wireless netwerkmogelijkheden zodat je met zes personen ad hoc tegen elkaar kunt spelen.
We zullen niet al te diep ingaan op het spel zelf. Dat is namelijk allemaal wel in orde. De moeilijkheidsgraad bouwt langzaam op, de verschillende voertuigen hebben allemaal hun eigen stijl en de drie steden (Detroit, San Diego en Atlanta) zijn groot en vol met vette shortcuts. Tel daar nog de mogelijkheden om tijdens het racen het beeld te vertragen of in een soort insanity-modus te gaan en er gebeurt van alles tijdens je speelsessies. Met Midnight Club 3 haal je een heel compleet spel in huis, maar het is vooral de vraag hoe dit alles op de PlayStation Portable uitpakt.

Helaas zijn daar wat opmerkingen over te maken. In onze importimpressie schreven we al over de lange laadtijden. Het duurde in de Amerikaanse versie liefst zeventig seconde (!) om een race te laden. Gelukkig hoefde dit maar eenmalig (herstarten kan zonder te laden), maar het blijft enorm lang en zonde van je tijd als je bijvoorbeeld een kort spelletje in de bus wilt spelen. We hebben voor ons Europeanen echter goed nieuws: de laadtijden zijn stukken korter. Tijdens de speelsessies klokten we een gemiddelde van rond de veertig seconden, wat een afname van bijna 50% inhoudt. Goed werk van Rockstar dus.
Minder goed werk is de framerate. Misschien verbeelden we het ons, maar de toch al wat krakkemikkige framerate zakt in de PAL-versie nog vaker tot onder de 15 frames per seconde. Dat is eigenlijk onacceptabel, want juist die snelheid was een pluspunt van de spelcomputerversies. Wel kunnen we ons indenken dat dit niet anders kan. De scherpte van de graphics en de verschrikkelijk drukke omgevingen (overal rijden auto’s en knipperen lichtjes) maken van Midnight Club 3 een spektakel. Helaas dan wel een langzaam ogend spektakel en daar moet je als speler wel tegen kunnen.

Hetzelfde geldt voor het geluid. Midnight Club 3 was op de spelcomputers voorzien van een spetterende soundtrack vol afwisselende soorten muziek. Deze soundtrack is ook in de PSP-versie te vinden, maar komt zonder koptelefoon nooit goed tot zijn recht. De boxjes van de PSP kunnen de beats en drums nu eenmaal niet aan. Maak je wel gebruik van de bijgeleverde oordopjes, dan klinkt het alsnog goed, maar een stel lekkere boxen rond je televisie zorgen toch voor veel meer luistergenot.
Moet je Midnight Club 3 nou eigenlijk kopen? Dat is alleen aan te raden als je de spelcomputerversies nog niet hebt gespeeld, omdat deze toch duidelijk superieur aan dit product zijn. Heb je ze nog niet gespeeld, dan moet je jezelf voor de PSP-versie over een aantal minpunten heen zetten. Zo is de framerate laag, de laadtijden blijven lang (ondanks de vermindering in de PAL-versie) en door de donkere omgevingen is spelen met veel licht vaak problematisch. Lukt het je om je hierover heen te zetten, dan pakt het erg goed uit voor Midnight Club 3: DUB Edition. Zeker dankzij het spektakel wat het spel toch uitstraalt en de lange houdbaarheid, kan MC3 voor de liefhebber een goede aanschaf zijn.
IG Score:

7
Pluspunten:
+ Lange houdbaarheid
+ WLAN-ondersteuning
+ Spektakelstuk
Minpunten:
- Lage framerate
- Lange laadtijden
- Boxjes kunnen geluid niet aan

spiderman 2 (0 x uitgekomen)

Activision heeft te kennen gegeven om zowel SpiderMan 2 als wel Tony Hawk’s Underground 2 naar Sony’s PSP te brengen. De PSP versie van Spiderman 2 wordt ontwikkeld door Vicarious Visions, terwijl Tony Hawk’s Underground 2 ontwikkeld wordt door Shaba Games. Spiderman 2 zal tevens zijn weg naar Nintendo’s DS vinden.

Crash Tag Team Racing (0 x uitgekomen)

Spelers zullen in Crash Tag Team Racing niet alleen in een voertuig kunnen zitten, maar ook uit de auto kunnen stappen om zodoende de tegenstander te hinderen of hun eigen voertuig te upgraden.

Ook nieuw is het zogenaamde "clashen", het samenvoegen van je auto met een voertuig van je mede-racers tot een super-auto. Zodra je in deze modus terecht komt, zul je plaats kunnen nemen achter een 360° draaiend kanon om je tegenstanders uit te schakelen.

Crash Tag Team Racing zal op alle consoles split-screen multiplayer te spelen zijn tot maximaal acht spelers tegelijk via system link. Op de Nintendo DS kunnen maximaal vier spelers tegelijk draadloos tegen elkaar spelen.

Brothers In Arms (0 x uitgekomen)

In Brothers in Arms: D-Day beleef je als een Screaming Eagle-soldaat D-Day, één van de meest legendarische dagen uit de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. Met soldaat Baker leid je je team naar Carentan en met Hartsock ga je naar St. Saveur. Daarmee wordt de hele campagne in Normandië omvat. Je kunt dit keer voor het eerst ook een bazookateam leiden, je squad opdracht geven een MG-42 te bemannen en mortieren laten afvuren.

Dit is de eerste Brothers in Arms-game die op de PSP is verschenen, de besturing is dan ook helemaal op de handheld toegespitst. Je teammates hebben nieuwe mogelijkheden, de intelligentie van de tegenstanders is verbeterd, er zijn nieuwe wapens toegevoegd en sommige schuilplaatsen zijn nu te vernietigen. Speciaal voor de multiplayer is een campagne met 12 missies die met twee personen is te spelen.
Cijfer:

8- NinoPSP | 15 mei 2007 - Na Medal of Honor: Heroes in november kwam een maand later Brothers in Arms: D-Day naar de PSP. Uiteraard was het weer een first person shooter, die door Ubisoft wordt uitgegeven. Brothers in Arms vind ik al lang een leuke seri

Burnout Dominator (2 x uitgekomen)

Recensie | 20 maart 2007 - Ooit was er een tijd dat Burnout draaide om het heldhaftig ontwijken van verkeer in plaats van het zo veel mogelijk crashen. Er zijn nog altijd fans die daarom Burnout 2: Point of Impact prefereren boven deel drie en Revenge. Dan is het, vooral voor deze groep, mooi om te weten dat Burnout Dominator terug keert naar waar het allemaal begon: racen.
Burnout 2 introduceerde het ‘Burnout-chainen’. Je kunt in dat deel een meter vullen door roekeloos tegen het verkeer in te rijden en op een haarlengte auto’s te missen. Vervolgens kun je als de meter helemaal gevuld is deze leeg boosten. Op dat moment gaat er een tweede meter lopen. Je moet voordat je boost op is deze meter zien te vullen door nog gevaarlijker te rijden. Als hij vol is vult je boost-meter zich automatisch weer (een ‘Burnout’) en dan begint het hele proces opnieuw. Op die manier kun je dus een hele race lang non-stop boosten en bijvoorbeeld een dubbele, driedubbele, vierdubbele of vijfdubbele ‘Burnout’ proberen te halen.
Burnout op de PSP
De PSP-versie van Burnout Dominator is niet veel anders dan de PS2-versie. Jammer is wel dat je duidelijk merkt dat het een rechtstreekse overzetting is van de PS2-versie. Het hele zaakje is echt op het PSP-scherm ‘gepropt’. Daarom zie je in de verte vaak alleen een dikke pixelbrij waardoor je niet goed tegenliggers ziet aankomen.

Wel kent de PSP-versie een multiplayer voor maximaal zes spelers, in tegenstelling tot de twee spelers van de PlayStation 2-versie. Ook kun je online nieuwe parkoersen downloaden en highscores uploaden; online gamen is niet mogelijk.
Dit is terug in Burnout Dominator. En gecombineerd met de snelheid en graphics van de laatste twee delen, is dit een aangenaam weerzien. Het hele systeem is even wennen en je zult door de tutorial heen moeten bijten, maar na een tijdje spelen voelt dit als een tweede natuur en wil je niet anders meer. Dit is de uitdaging die je zoekt na tweehonderd potjes Burnout Revenge en je helemaal klaar bent met deze manier van spelen. Burnout Dominator biedt iets nieuws, en het smaakt lekker.

Natuurlijk is de publieksfavoriet Road Rage er weer, waar je zoveel mogelijk tegenstanders verrot moet beuken. Maar er zijn ook nieuwe spelmodi afgestemd op het Burnout Chainen. Zo is er de Burnout Challenge waarbij je voor iedere Burnout punten krijgt om de eindscore te behalen. Ook is er de spelmodus ‘Maniac’ waarbij je zoveel mogelijk punten moet halen door roekeloos te rijden. Hierbij heeft het maken van Burnout’s duidelijk invloed, want gaan spookrijden en niet geraakt worden is één ding, maar dit combineren met Burnout’s om je score te verdubbelen is toch echt een heel stuk lastiger. Hier draait het echt om rijvaardigheid, ultieme confrontatie en vooral uithoudingsvermogen. Want bij elke Burnout ga je ‘ietsje’ sneller en bij een zestiendubbele combo wordt er donders veel van je gevraagd.

Maniac en Burnout Challenge zijn dus aangename spelmodi, mede door de extreme mate van uitdaging. Dit maakt het hele Burnout-chainen alleen maar interessanter. Het is dan ook goed om te weten dat Burnout Dominator vol zit met content. Het spel kent zeven verschillende raceklassen met ieder ongeveer tien uitdagingen. Na het voltooien van een uitdaging krijg je punten toegewezen waarmee je nieuwe raceklassen kunt ontgrendelen. De eerste uitdagingen zijn nog best te doen, maar later stelt de game flink wat eisen en moet je meerdere doelen tegelijk voltooien. Om een nieuwe auto te ontgrendelen moet je bijvoorbeeld én drieduizend meter driften, én een achtdubbele Burnout-chain maken.

En over auto’s gesproken, daar kent Burnout Dominator er aardig wat van. Maar dat is niet het gegeven waar ik nu op in wil gaan. Wat me namelijk ernstig stoort zijn de modellen van de wagens. Die zijn lelijk. Echt waar, niet normaal gewoon. Ik heb zelden zulke misvormde, lelijke automodellen gezien. Je merkt duidelijk dat er een ander team op Burnout Dominator zit (zie kader) want dit zou Criterion Games in ieder geval nooit doen. Hotrod’s met vieze grote dikke vierkante uitlaten? Classic-cars met zes lompe blokken op de motorkap die fungeren als luchtingang? Nee sorry, Burnout Dominator slaat de plank hier finaal mis.

Niet door Criterion
Inderdaad: het klassieke team achter de Burnout-serie heeft Burnout Dominator niet gemaakt. Wie dan wel? De EA UK studio. Criterion is namelijk druk bezig met Burnout 5 voor de PlayStation 3 en Xbox 360. Omdat dit een groot en vooral duur project lijkt te worden, is Burnout Dominator een game om het geheel te financieren, en natuurlijk om de honger van de Burnout-fans een beetje te stillen. Desondanks moet ik wel zeggen dat de stijl weer lekker vrolijk is. Of nou ja, ‘vrolijk’… in ieder geval zijn de fleurtjes, kleurtjes en geurtjes uit Burnout 3 weer terug in plaats van de ietwat donkere –underground- stijl van Burnout Revenge. Helemaal anders dan laatstgenoemde is het spel echter niet, want de Revenge-optie zit er wel weer in. Als een tegenstander je laat crashen zal hij jouw rivaal zijn. Als je hem vervolgens laat crashen, neem je weer wraak en krijg je weer een volle boostmeter. Storend is wel dat je verkeer niet meer van achteren kunt rammen om zo onschuldige burgerwagens als een kogel af te laten vuren naar je vijand, al verschillen de meningen daar over. Ik vind het in ieder geval spijtig. Ook zijn er geen Crash-challenges aanwezig. Twee behoorlijk grote minpunten die waarschijnlijk verholpen hadden kunnen worden als er meer tijd in de game was gestoken.

Net zoals de multiplayer overigens. Nou is er opzich niks mis met de multiplayer, maar waar is de online modus uit Burnout 3 en Revenge? Toch weer een stapje terug, zeker omdat het nieuwe Burnout-systeem uitnodigt om te kijken wie de langste combo’s online kan maken. Offline is dit namelijk wel mogelijk voor maximaal twee spelers, en dit is dan ook zeker vermakelijk. Alle spelmodi, zowel Maniac als Burnout-challenge, zijn te spelen.

Afgezien van de laatst genoemde minpunten waaronder de afgrijselijke automodellen, het ontbreken van Crash-challenges en een online modus, is Burnout Dominator een degelijk deel in de serie. Dat komt voornamelijk omdat dit spel iets nieuws onder de zon brengt wat ik graag weer in toekomstige delen wil zien: het Burnout-chainen. Gewapend met een paar biertjes kun je Burnout Dominator namelijk niet meer spelen. Dit is geen partygame meer, maar een product dat het uiterste van je concentratie vraagt. En natuurlijk zien de crashes er weer heerlijk spectaculair uit. Een terechte 8+ dunkt me.
IG Score:

8+
Pluspunten:
+ Burnout-chainen
+ Crashes
+ Kleurvolle stijl is terug
+ Veel content
+ Nieuwe spelmodi zijn vermakelijk
Minpunten:
- Waar is online?
- Waar zijn de Crash-challenges?
- Afgrijselijke automodellen

Ghost Recon Advanced Warfighter 2 (0 x uitgekomen)

Ghost Recon Advanced Warfighter 2 (GRAW 2) gaat direct verder waar het eerste deel op hield. Na de mislukte 'coup d'etat' missie, hebben de overgebleven Mexicaanse rebellen zich verzameld bij de Amerikaanse grens. Het is aan jouw en je elite Special Forces team om deze rebellen binnen 72 uur uit te schakelen, want anders is er een goede mogelijkheid dat er een nucleaire bom op Amerikaans grondgebied tot ontploffing wordt gebracht.

Wederom het grootste gameplay-element in deze telg van de Ghost Recon-serie is dat je vrijwel achter elk object kunt schuilen. Met een druk op de knop plaats je jezelf met je rug tegen een muur, auto of ander object waardoor je zorgvuldiger te werk kunt gaan om rebellen uit te schakelen. Daarnaast kun je, net als in het voorgaande deel, wederom verscheidene opdrachten geven aan je team. Zo kun je precies aangeven welke tegenstander ze moeten aanvallen, met welk geschut ze dat moeten doen en wanneer ze in actie moeten komen. Een nieuwe toevoeging in Tom Clancy's Ghost Recon Advanced Warfighter 2 is de Medic. Het komt nog wel eens voor dat één van je teamleden zwaar gewond raakt. Je kunt de Medic dan opdracht geven om hem op te lappen. Omdat de Medic minder zwaar bewapend is en geen gewonden kan verzorgen én schieten tegelijk zul je een goed oogje op hem moeten houden.

Gun Showdown (3 x uitgekomen)

Op de E3 was op de
stand van Activision
een vage teaser te
vinden van een spel
genaamd Gun. Gun is
de nieuwste titel
van Neversoft, de
mannen achter de
gehele
Tony Hawk Pro
Skater serie.
Het speelt
zich af in de
wereld van de
cowboys en
indianen en
benadrukt vooral
de gruweldaden
zoals het scalperen
van mensen. Je
speelt Colton White,
wiens vader
(Ned White) in het
begin van het spel
wordt vermoord.
Je zint op wraak en
het verhaal zorgt
ervoor dat je door
gebieden als Texas,
Arizona en New
Mexico reist, op
zoek naar de
moordenaars.

Gun is qua gameplay
een combinatie tussen
Tony Hawk en een
willekeurig schietspel.
Je kunt met de
snelheid van Tony door
de
gangen en omgevingen
rennen, terwijl
je al schietend
combo’s maakt
en bijvoorbeeld
met één kogel
twee vijanden doodt.
Hierdoor blijft de
snelheid in het spel en kan Gun
een ervaring worden om
niet snel te vergeten.

Harry Potter en de Orde van de Feniks (2 x uitgekomen)

In Harry Potter en de Orde van de Feniks keert Harry terug voor zijn vijfde jaar aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus. Hier komt hij erachter dat een groot deel van de tovenaarswereld de recentelijke ontmoeting tussen Lord Voldemort en Harry in twijfel trekt. De Minister van Magie, Cornelis Droebel, stelt een nieuwe leraar aan voor Verweer tegen de Zwarte Kunsten om Albus Perkamentus, het hoofd van Zweinstein, in de gaten te houden. Dit doet hij omdat hij denkt dat Perkamentus liegt over Voldemort om Droebel’s macht te ondermijnen en zijn baan te bemachtigen.

Door deze nieuwe docent zijn de leerlingen echter zeer slecht voorbereid op aanvallen van duistere magie die hen en de hele tovenaarswereld bedreigen. Ron, Hermelien en Harry besluiten daarom om zichzelf met een klein groepje leerlingen, onder de naam Strijders van Perkamentus, te onderwijzen in het verweer tegen duistere kunsten. Zo bereiden de dappere jonge tovenaars zich voor op het gevecht dat hen te wachten staat.

Je moet zelf de leden van Strijders van Perkamentus leger vinden en inlijven. Dit kun je doen in de volgorde waarop jij dat wilt. Je kunt zelf namelijk bepalen waar je heen gaat en wanneer je wat doet. Naast de verhaalmissies bevat de Orde van de Feniks ook allerlei losse missies die je doet voor docenten. Ook moet je lessen volgen en als je dit goed genoeg doet, kun je geheime gebieden vrijspelen.

Uniek aan deze PSP-versie is de multiplayermodus voor vijf personen waarin je tegen elkaar kunt duelleren. Naarmate je verder komt in de verhaalmodus speel je nieuwe multiplayermodi, lokaties en personages vrij.

Medal Of Honor Heroes (0 x uitgekomen)

Medal of Honor Heroes is een apart ontwikkelde Medal of Honor-game voor de PlayStation Portable (PSP) van Sony. Het spel heeft invloeden van iedere bestaande Medal of Honor-game en is dus geen poort. In plaats daarvan heeft EA een compleet nieuw spel geschapen voor Sony's handheld. De speler neemt de rollen van drie bekende Medal of Honor soldaten, die we uit de eerdere Medal of Honor-games kennen Met deze soldaten kom je onder andere terecht in Italië, de Ardennen en zelfs in het regenachtige Nederland.

De singleplayermodus van Medal of Honor Heroes is niet lineair en laat je dus niet een vantevoren vastgelegd pad volgen. In plaats daarvan wordt je in een gebied geplaatst met allerlei belangrijke en minder belangrijke doelen aangegeven op je radar. Je bepaalt helemaal zelf in welke volgorde je die doelen volbrengt.

Naast een nieuwe singleplayer-campagne met meer dan 12 unieke omgevingen is er ook een multiplayer-campagne. Via een lokaal netwerk kun je met zijn achten tegen elkaar spelen en online zelfs met 32 man. Je kunt in zes verschillende multiplayermodes spelen in 15 verschillende maps.
Recensie

8

Pro evolution soccer 6 (2 x uitgekomen)

De Pro Evolution Soccer reeks staat bekend om zijn realisme en Pro Evolution Soccer 6 bevat dan ook tal van nieuwe gameplay-toevoegingen. De kunstmatige intelligentie van de spelers is flink verbeterd, waardoor spelers nu goed de ruimte in rennen ook als de bal niet in de buurt is. Zo wijzen ze ook waar ze de bal willen hebben om de aanval voort te zetten.

Ook is de fysieke kant van het spel verbeterd. Aanvallende spelers kunnen een verdediger bijvoorbeeld de verkeerde kant opsturen tijdens het aannemen van de bal. Andersom kunnen verdedigers leren niet te dicht op de tegenstander te gaan staan om te voorkomen voorbij gespeeld te worden.

Shingo ‘Seabass’ Takatsuka, het brein achter de serie, heeft aan een verfijnd schietsysteem gewerkt. Hierdoor kunnen spelers meer onverwachte schoten loslaten dan in voorgaande versies en is het mechanisme voor volleys en halve volleys opnieuw uitgedacht. Andere nieuwe bewegingen zijn onder meer de mogelijkheid om tijdens het uitvoeren van een sliding, controle te houden over de bal. Compleet nieuwe schijnbewegingen en de mogelijkheid om achterwaarts te dribbelen hebben het dribbelsysteem flink uitgebreid. Waar kopballen nog vrij statisch waren in voorgaande delen heeft men dit ook op de schop gegooid. Je hebt nu veel meer controle over je speler, waar deze heen springt en waar je de bal naar toe kopt.

Pro Evolution Soccer 6 heeft een aantal licenties van enkele nieuwe teams weten te bemachtigen, waaronder de nationale elftallen van Argentinië, Italië, Spanje, Zweden en ook Nederland. Andere toevoegingen bestaan uit beter uitgebalanceerde scheidsrechters, enkele nieuwe spelmodi en een verbeterde versie van de geliefde Master League.
Recensie

8+
Recensie | 21 maart 2007 - Een weekje zonder Pro Evolution Soccer was in het verleden best wel lastig. Ik ben namelijk dol op de serie en speel om de twee, drie dagen weer een aantal wedstrijden online of ik houd me bezig met de Master League. Daarom had ik vorig jaar al snel PES 5 op mijn PSP gekocht, maar die viel door het ontbreken van juist die leuke Master League-modus behoorlijk tegen. In PES 6 wordt dat foutje gelukkig goedgemaakt, waardoor je nu ook onderweg een zeer degelijk potje kunt voetballen.

Qua gameplay lijkt de PSP-versie van PES 6 erg op de PlayStation 2-versie. Hij is behoorlijk snel en redelijk pittig. Tenminste, zolang je hem op een hoog niveau speelt. Op ‘beginner’ win je met AZ op je sloffen van Arsenal, wat in het echt helaas niet snel zal gebeuren. Tenzij AZ zo speelt als tegen Newcastle thuis.. Enfin: een echte bikkel speelt op de hoogste twee niveaus, waarbij het erg belangrijk is om een goede opstelling neer te zetten om vervolgens die ene belangrijke kans te creëren. Als je dan scoort, is het net zo’n euforisch gevoel als op de PS2.

PES 6 was voor mij dan ook een ideaal spel om lekker mee te nemen op de wintersport. Al in de auto startte ik een nieuwe Master League op en koos ik voor Olympique Lyon met de originele setting. Ik moest namelijk wel even inkomen, en dat gaat met de spelers waarmee je op de Xbox 360 speelt wel zo makkelijk. Met mijn succesvolle countertactiek wist ik met Fred en Wiltord weer heel wat fijne goals te maken. Meestal was het een schot op goal uit een voorzet die de welverdiende goal opleverde (nare aflegballetjes dus, red.), maar ook een paar messcherpe steekpasjes waren succesvol. Net zoals ik gewend ben dus.

PES 6 op de PSP voelt voor de PES-fan dan ook zeer vertrouwd aan. In tegenstelling tot veel andere spellen die eerst op de PS2 verschijnen en pas later de PSP aandoen, miste ik de twee schouderknoppen geen moment. Wel zou het iets fijner zijn als de PSP een goede analoge stick had, maar met de D-pad werkte het ook goed. Bovendien zijn er genoeg mensen die de D-pad besturing zelfs boven de analoge besturing verkiezen, dus voor hen is er helemaal geen probleem.
Qua gameplay zit het dus helemaal goed in PES 6. Maar betekent dat ook dat deze game automatisch een 9 scoort, zoals bijna alle voorgaande PS2 delen? Nee, daarvoor zijn er toch een paar puntjes waaraan ik me heb gestoord. Zo zijn de laadtijden toch wel aan de lange kant en dat irriteert op een of andere manier bij een voetbalspel toch meer dan bij een schietspel. Bij een shooter is het soms wel fijn om een adempauze te krijgen, maar bij een voetbalspel wil je gewoon potje na potje spelen. Verder zijn er aantal opties uit het spel gesloopt. Spelers zullen hun vaardigheden in de Master League niet verbeteren of juist verslechteren en er is geen mogelijkheid om de game online te spelen. Wel is er een ad-hoc modus om tegen een vriend te spelen, wat veel goedmaakt. Ik heb nu al zin om tijdens mijn vliegreis naar Tokio of weet ik veel waar een paar potjes tegen Kris te spelen.PES 6 scoorde op de PS2 een 9+ en de PSP-versie lijkt erg op zijn broertje. Toch scoort deze PSP versie een punt lager, namelijk een 8+. Dat is op zijn beurt weer een kwart punt lager dan PES 5 op de PSP en dat kan onduidelijkheid opleveren. Toch is PES 6 een stuk beter dan zijn voorganger, omdat er gewoon meer opties in zitten, waaronder de Master League-modus. Tegelijkertijd is er op het gebied van laadtijden en het ontbreken van een online modus niks veranderd, en dat reken ik Konami toch wel aan. Qua game is PES 6 dus beter dan zijn voorganger, maar omdat we wel weer een jaar verder zijn, scoort de game aan de hand van de huidige standaarden dus een 8+. Daarmee is het voor de reizende voetbalfan een zeer goede aanrader. IG Score:

8+
Pluspunten:
+ Master League
+ PES gameplay to go
Minpunten:
- Lange laadtijden
- Minder compleet
Gespeeld | 29 augustus 2006 - Naast de Xbox 360, PlayStation 2 en PC versie waren er in Leipzig op de Games Convention ook twee draagbare versies van Pro Evolution Soccer 6 aanwezig. In hoeverre de spelcomputerversies verandert waren kun je in de impressie van Jurian lezen. Voor de tweede keer kan er ook weer lekker gebald worden op de PlayStation Portable en voor het eerst ook op Nintendo’s DS.
Voor het eerst kan er dan eindelijk lekker gebald worden op de Nintendo DS. Alhoewel het visueel niet haalbaar is om de DS versie gelijkwaardig te stellen met die van de andere vier is Pro Evolution Soccer 6 op de Nintendo DS toch een PES titel in hart en nieren. Na sceptisch de eerste beelden te hebben bekeken van de DS versie verdwenen mijn twijfels als sneeuw voor de zon toen ik enkele minuten bezig was met mijn eerste wedstrijd.

Als je al vertrouwd bent met het besturen van een PES deel, dan kun je vrijwel meteen een goed lopende wedstrijd op de DS spelen. Dit komt omdat het balgevoel hetzelfde aanvoelt als in de spelcomputer variant van PES, iets wat je op het eerste gezicht niet zou zeggen als je vlug een blik op het spel werpt. Alle mannetjes in het veld zijn 3D modellen waardoor er soepel gespeeld kan worden en bijna alle bewegingen die we kennen uit de spelcomputerversies kunnen ook op de DS uitgevoerd worden. Ik zeg bijna omdat niet alle passes even goed werken als bij de spelcomputerversies. De vier vaste knoppen (passen, schieten, tackelen) bevinden zich op dezelfde plaats en op dezelfde manier worden de twee schouderknoppen gebruikt om van speler te wisselen en te rennen. Doordat de DS gelimiteerd is tot twee schouderknoppen en niet over de luxe beschikt van vier stuks zijn er enkele foefjes bedacht om dit op te lossen.

Dit “probleem” heeft men opgelost door gebruik te maken van het, anders overbodige, touchscreen scherm. Op dit onderste scherm bevind zich tijdens het spelen van een wedstrijd een radar om de positie van de spelers op het veld in de gaten te houden en kun je door op het scherm te drukken je team aanvallender (rood) of defensiever (blauw) laten spelen. Bij de spelcomputerversies ben ik gewend om veel gebruik te maken van de radar die zich op hetzelfde scherm bevind, dat de radar hier zich op een apart scherm bevind is even wennen maar werkt daarna prima. Ook andere belangrijke informatie wordt getoond op het onderste scherm waardoor het bovenste scherm vrijwel alleen de spelsituatie laat zien en je zorgeloos kunt spelen. Nu vraag je je misschien af hoe je dan bepaalde acties zoals een de Super Cancel uitvoert of schijnbewegingen maakt. Dit heeft men simpelweg opgelost door verschillende (schouder)knoppen met elkaar te combineren om zo toch vrij simpel het gewenste resultaat te leveren.

Jammer genoeg konden we nog niet aan de slag met de draadloze WiFi verbinding waardoor er niet in de multiplayer modus gespeeld kon worden, maar daar hebben we wel vertrouwen in dat het goed komt. Het lijkt er dan ook op dat Nintendo DS gebruikers alvast kunnen uitkijken naar een zeer degelijk voetbalspel dat lekker speelt en de diepgang kent die we gewend zijn van de Pro Evolution Soccer reeks.

Net als de spelcomputerversies is Pro Evolution Soccer 6 op enkele belangrijke punten verbeterd, maar bij de PlayStation Portable versie kijken we toch vooral hoe dicht de draagbare versie bij de spelcomputerversie in de buurt weet te komen. Net als de DS versie is ook de PSP versie weer een vertrouwd vlak. Ben je namelijk bekend met de besturing van de spelcomputerversies dan kun je meteen aan de slag met de PSP versie.

Grafisch ziet het spel er nog beter uit (helaas heeft Konami nog geen screenshots vrijgegeven van de PSP versie) en lijken de laadtijden waar de voorgaande versie mee kampte al stukken te zijn verbeterd. Waar de PSP versie vorige keer nog enkele minpuntjes vertoonde ten opzichte van de spelcomputerversies lijken de meeste toch zijn weggewerkt en alle bewegingen net zo te werken als op de Xbox 360, PC en PlayStation 2. Wat wel jammer was is dat ik bij het kiezen van een spelmodi alleen nog een enkele wedstrijd kon spelen en er nog geen Master League modus te bekennen was. Die werd in deel 5 op de PSP vreselijk gemist en het is te hopen dat hij nu wel aanwezig is.

Beide versies waren nog net als de spelcomputers nog niet helemaal af, maar beide zeker waardige PES titels waar DS en PSP bezitters naar uitkunnen kijken.

Shrek The Third (0 x uitgekomen)

Shrek the Third is gebaseerd op de gelijknamige animatiefilm. In het spel speel je uiteraard voornamelijk met Shrek. Tijdens dit actie/platformspel kom je personages tegen uit de film maar ook compleet nieuwe personages die speciaal voor het spel zijn ontworpen. Maak je echter geen zorgen, want er is nog genoeg plezier te beleven met Puss 'n Boots, Prinses Fiona, Artie en zelfs Cute Puss.

In de meeste levels is het zaak om met Shrek en de andere personages van 'A-naar-B'; te komen. Ondertussen stuit je echter op vele tegenstanders die je kunt verslaan door er een flink potje op los te beuken. Zo is het mogelijk de tegenstanders neer te slaan met Shrek, en kun je met het zwaard van Puss 'n Boots bijvoorbeeld belagers afweren. Ook Prinses Fiona kan aardig wat acrobatische kunsten vertonen om haar vijanden kwijt te raken. Neem bijvoorbeeld haar 'flying kick'; waarmee ze zonder problemen een bataljon aan tegenstanders mee omver trapt.

Shrek the Third kent 20 levels die zowel uit de film komen als speciaal voor het spel zijn ontwikkeld. Zo kom je langs Academy Grounds, het kasteel van de Evil Queen en het piratenschip. Tijdens het avontuur met Shrek en zijn vrienden zul je ook eindbazen tegenkomen die het koninkrijk proberen te vernietigen. Hierbij is het zaak om de verschillende vechtstijlen van de personages juist te gebruiken.

De game kent als bonus ook nog eens zes minigames waaronder Castle Attack, Shrekleboard, Frog Herder, Shooting Gallery, Catacombs Leap en Ships Ahoy. Zo moet je met een katapult bepaalde doelen zien te raken op het scherm, of moet je zoveel mogelijk kikkers langs hindernissen lijden om ze naar het gras te leiden.

Surf's Up (2 x uitgekomen)

Surf’s Up is een arcade surfgame die gebaseerd is op de gelijknamige animatiefilm. De game draait om de jaarlijkse ‘Reggie Belafonte Big Z Memorial Surf Off’, waar surfers van over de hele wereld grote risico’s nemen voor de ultieme glorie. In deze game voer je allerlei verschillende stunts tijdens sprongen en surf je in een soort buis van water. Dit doe je in de Championship-modus, de singleplayermodus of tegen een vriend in de multiplayermodus.

De game bevat tien speelbare personages uit de film, waaronder Cody, de jonge surfer uit Liverpool. Ook kun je spelen met Tank, de meedogenloze kampioen en Big Z, een historische surflegende. Met hen surf je op vele verschillende locaties met elk hun eigen golven en obstakels. Train in het kalme water van Shiverpool, surf voor het eerst in een buis bij Pen Gu Island en surf met gevaar voor eigen leven in het explosieve vulkaangebied.

Tekken Dark Resurrection (0 x uitgekomen)

Impressie | 4 april 2006 - Het lijkt wel een gewoonte te worden om PlayStation(2)-hits op te poetsen en naar de Playstation Portable te brengen. Ik snap best dat het voor ontwikkelaars een gemakkelijke bron van inkomsten is en dat de PSP hiervoor erg geschikt is, maar ik denk dat de handheld meer baat heeft bij een aantal nieuwe franchises. Toen ik hoorde dat Namco bezig was met Tekken Dark Resurrection wist ik eigenlijk al genoeg. Na enig speurwerk werd mijn vermoeden dan ook bevestigd. Het spel is een poort van de uitbreiding ‘Dark Resurrection’, die op de arcadeversie van Tekken 5 verscheen. Op zich is dit helemaal geen ramp natuurlijk, want de PSP kan nog wel een goed vechtspel gebruiken.
Zoals ik al schreef is Tekken Dark Resurrection een overzetting van Tekken 5: Dark Resurrection uit de arcadehallen. Waarom men de ‘vijf’ in de naam heeft weggelaten is mij nog een raadsel, maar dat is eigenlijk ook niet echt van belang. Dark Resurrection was tot voor kort alleen te spelen in Japan, maar is voor ons westerlingen nu dus ook te spelen (op de PSP weliswaar). Naast veel oude bekenden zoals Yoshimitsu, Jin en Law bevat het spel ook Armor King, de leermeester van King, en twee nieuwe personages. De schattige Lili en de mysterieuze Dragonuv maken een totaal van maarliefst 35 speelbare personages. Ook zijn er nieuwe stages aan het spel toegevoegd. Zo zullen er negentien verschillende plaatsen zijn waarin je kunt knokken. Deze zijn deels gebaseerd op de levels uit de arcadeversie van Tekken Dark Resurrection, maar Namco heeft er speciaal voor de PSP-versie weers- en tijdsveranderingen aan toegevoegd. Zo kan het tijdens een gevecht ineens beginnen te regenen of kan het gaan schemeren. Ook zijn er nieuwe omgevingsobjecten aanwezig.

Natuurlijk zijn ook de typische spelmodi weer van de partij. Naast de standaard speltypes zoals Story, Arcade en Quick Battle heeft Namco twee nieuwe modi aan het spel toegevoegd. Dit zijn de Network-modus en de Tekken Dojo. De eerste kun je het best vergelijken met de tweespelerstand uit het origineel. Via een ad-Hoc verbinding kun je het tegen een andere speler opnemen. De resultaten worden automatisch opgeslagen zodat je altijd nog eens kunt opzoeken hoe vaak en wanneer je je vrienden verslagen hebt. Jammer genoeg moeten beide spelers wel over het spel beschikken om tegen elkaar te kunnen spelen. De Tekken Dojo is wel helemaal nieuw en ook een stuk interessanter. Deze is het best te vergelijken met de verhaalmodus uit Soul Caliber. Je kiest een personage en reist over een nagenoeg vastliggend pad. Tijdens je reis kom je verschillende dojo’s van de beruchte ‘Mishima Zaibatsu’-familie tegen, die je één voor één dient af te werken om zo uiteindelijk de titel ‘Tekken Lord’ te bemachtigen.
Net als in Tekken 5 kun je de personages ook weer naar eigen wensen aanpassen. De creatievelingen onder ons kunnen zich dus straks weer helemaal uitleven en de verschillende personages uitdossen met nieuwe pakjes en andere fratsen. In vergelijking met het origineel zal Tekken Dark Resurrection maarliefst tweemaal zoveel voorwerpen bevatten. Ook heeft Namco aan de ‘graphicswhores’ gedacht. Het is misschien een cliché, maar het moet wel gezegd worden. Grafisch ziet Tekken er fantastisch uit. Zowel de personages als de omgevingen zijn rijkelijk van details voorzien. Ook de bekende lichteffecten zien er weer subliem uit. Op grafisch gebied is er weinig op het spel aan te merken.

Het ziet er naar uit dat Tekken Dark Resurrection wederom een waardig deel in de serie wordt. Als Namco in staat is om de typische Tekken-gameplay over te kunnen zetten naar de handheld dan hebben we hier zeker met een erg goed mobiel vechtspel te maken. Wellicht wordt dit dan ook dé blockbuster die de PSP goed kan gebruiken. Ondanks dat het spel weinig echte vernieuwingen kent, is het zeker een titel om in de gaten te houden. Tekken Dark Resurrection staat in Japan voor de zomer gepland. Een Europese releasedatum is nog niet bekend, maar wij gokken op het aankomend najaar.

Transformers (1 x uitgekomen)

Transformers: The Game is gebaseerd op de Transformersfilm uit 2007. In de game kun je zowel met de goede Autobots als met de slechte Decepticons spelen. Door deze keuze is het mogelijk om danwel de aarde te redden of hem juist proberen te vernietigen. Grote delen van de omgeving kunnen dan ook worden vernield.

Vele van de bekende Transformers zijn speelbaar, denk hierbij bijvoorbeeld aan Optimus Prime, Megatron, Ironhide, Starscream en Bumblebee. Elk hebben ze hun eigen vaardigheden, wapens en bovendien kunnen ze elk in een ander voertuig veranderen. Je zult zodoende niet alleen als robot de strijd ingaan, ook kun je ten alle tijden veranderen in een racewagen, helikopter, straaljager en meer.