Death
Lieve Fred,
Het spijt me zo. Ik weet dat je het niet zo had gewild, maar wat moet ik dan? Iedereen om me heen gaat dood door mijn schuld en het enige wat ik eraan kan doen is zelf weggaan, voor altijd. Als ik dood ben, zal er niemand meer voor mij hoeven sterven. Ik zie je snel weer.
Ik hou van je,
Mary
Ik lees het briefje nog eens over en geef hem dan aan Sam, die meteen ermee wegvliegt. Na zijn vertrek heb ik spijt, hij heeft geen bestemming. Ik had hem beter zelf kunnen houden, ík ga immers naar Fred toe. Ik kijk even over het randje van de hoge rots waar ik op sta. Ik voel geen angst meer, een deel van mij is zelfs enthousiast om weer naar Fred te kunnen, naar mijn moeder, mijn vader. Ik glimlach bij de gedachte aan iedereen die ik weer zal zien. Met mijn ogen gesloten en mijn armen gespreid laat ik me over de rand vallen. Een gevoel van vrijheid en rust overspoelt me. Hier kom ik dan. Op naar de eeuwigheid. Op naar mijn niets.
“Yes, Fred and this will be our nothing.”
Reageer (44)
En ik heb het hele verhaal in één avond uitgelezen.
1 decennium geledenMet die van Susan ben ik al een tijdje bezig.Mooi geschreven igg.
t was echt een geweldig verhaal. en ook een geweldig einde.wel droevig maar ja wel mooi(huil)
1 decennium geledenen toen zat ik om 2 uur 's nachts te huilen bij de computer(huil)
1 decennium geledenzoo mooi geschreven, het hele verhaal(H)
Wil je alsje alsjeblieft nog 1 of 2 hoofdstukjes maken???
1 decennium geledenMaar hoezo gaat iedereen door haar dood???
1 decennium geleden