Death
Lieve Fred,
Het spijt me zo. Ik weet dat je het niet zo had gewild, maar wat moet ik dan? Iedereen om me heen gaat dood door mijn schuld en het enige wat ik eraan kan doen is zelf weggaan, voor altijd. Als ik dood ben, zal er niemand meer voor mij hoeven sterven. Ik zie je snel weer.
Ik hou van je,
Mary
Ik lees het briefje nog eens over en geef hem dan aan Sam, die meteen ermee wegvliegt. Na zijn vertrek heb ik spijt, hij heeft geen bestemming. Ik had hem beter zelf kunnen houden, ík ga immers naar Fred toe. Ik kijk even over het randje van de hoge rots waar ik op sta. Ik voel geen angst meer, een deel van mij is zelfs enthousiast om weer naar Fred te kunnen, naar mijn moeder, mijn vader. Ik glimlach bij de gedachte aan iedereen die ik weer zal zien. Met mijn ogen gesloten en mijn armen gespreid laat ik me over de rand vallen. Een gevoel van vrijheid en rust overspoelt me. Hier kom ik dan. Op naar de eeuwigheid. Op naar mijn niets.
“Yes, Fred and this will be our nothing.”
Reageer (44)
pff ik ben laat achter dit verhaal gekomen...
1 decennium geledenkei zielig einde, heb er misschien een uur over gedaan om te lezen. nu kijken bij je andere storys. super,super,super goed einde
Wat een super verhaal ;o heb hem net helemaal uitgelezen in een uur ofzo.. Je kan echt super mooi schrijven..
1 decennium geledenaah ik heb dit net in een keer gelezenen nu heb ik tranen...
1 decennium geledenhet was echt heel mooi
ik ga meteen je andere stories lezen!
<3
Awh, kei zielig einde, maar wel mooi
1 decennium geledenIk heb egt bijna een traan in mijn oog
1 decennium geledenAls je had geschreven over hoe Fred Mary ontving daarboven(als dat bestaat dan) was hij en waarschijnlijk vele andere uit mijn oog gerold!